ასწავლე საქართველოსთვის - ჩემი ამბავი

სოფ­ლის სკო­ლა მას­წავ­ლებ­ლის გა­რე­შე რომ არ დარ­ჩე­ნი­ლი­ყო

საქ­მე, რო­მე­ლიც ჩე­მი ცხოვ­რე­ბის გა­ნუ­ყო­ფელ ნა­წი­ლად იქ­ცა

პრო­ექ­ტი, რო­მე­ლიც ქვეყ­ნის­თ­ვის გა­ნუ­ზომ­ლად დიდ ეროვ­ნულ საქ­მეს აკე­თებს

ყვე­ლა ადა­მი­ანს თა­ვი­სი მი­ზა­ნი აქვს და ამ მიზ­ნის­კენ თა­ვი­სი გზით მი­დის

ჩე­მი წარ­მა­ტე­ბა ჩე­მი მოს­წავ­ლე­ე­ბის წარ­მა­ტე­ბაა

ბავ­შ­ვე­ბის ნდო­ბის მო­პო­ვე­ბას დი­დი სიყ­ვა­რუ­ლი და გულ­წ­რ­ფე­ლო­ბა სჭირ­დე­ბა

მე მას­წავ­ლე­ბე­ლი ვარ, ვინც საკ­ლა­სო ოთახ­ში უდი­დე­სი ენერ­გი­ით ვივ­სე­ბი, ვი­საც შე­მიძ­ლია მოს­წავ­ლე­ებს სი­ხა­რუ­ლის შეგ­რ­ძ­ნე­ბის უნა­რი ვა­ჩუ­ქო

მინ­და, ბავ­შ­ვებს არა მარ­ტო ვას­წავ­ლო, არა­მედ შე­ვაყ­ვა­რო ქარ­თუ­ლი ენა

ვფიქ­რობ, ზუს­ტად იქ ვარ, სა­დაც უნ­და ვი­ყო

ძა­ლი­ან მიყ­ვარს ჩე­მი მოს­წავ­ლე­ე­ბი, მათ­თან მუ­შა­ო­ბი­სას არა­სო­დეს ვიღ­ლე­ბი

ვფიქ­რობ,რამ­დე­ნი­მე წე­ლი კი­დევ შევ­ძ­ლებ მო­ნა­წი­ლე­ო­ბას ქვეყ­ნის­თ­ვის სა­სი­კე­თო საქ­მის კე­თე­ბა­ში