#სასკოლოკვებაყველამოსწავლეს
14 მარტს სასკოლო კვების საერთაშორისო დღე აღინიშნება. საქართველო პირველად ჩაერთო ამ ღონისძიებაში და საკითხის აქტუალიზებისა და საზოგადოების ცნობიერების ამაღლების მიზნით, განათლების კოალიციამ და ასოციაციამ „მშობლები განათლებისთვის“ ქვეყანაში სასკოლო კვების კვირეული გამართა, რომელიც სასკოლო კვების ფორუმით გაიხსნა და ამ საკითხით დაინტერესებული ადამიანები და ჯგუფები გააერთიანა. განათლების კოალიციამ, რომელიც სხვა ჯგუფებთან ერთად, უკვე რამდენიმე წელია, აქტიურად ეწევა სასკოლო კვების ადვოკატირების კამპანიას, ფორუმზე რეგიონული ფოკუს ჯფუფების ანგარიში წარმოადგინა და პანელური დისკუსიების ფორმატში იმსჯელა არსებული გამოწვევებისა და მისი გადაჭრის ალტერნატიულ გზებზე. ჩვენი ქვეყანა საერთაშორისო სასკოლო კვების კოალიციას გასულ წელს შეუერთდა და გარკვეული ვალდებულებებიც იკისრა ქვეყანაში სასკოლო კვების პრობლემის მოგვარებისთვის.
რას ნიშნავს ქვეყნისთვის ქსელში გაწევრიანება და კონკრეტულად რას მოიცავს ვალდებულებების წერილი, რომელიც ქვეყანამ უნდა წარადგინოს – ამის შესახებ საერთაშორისო ქსელის მრჩეველმა, სუზაბ მეიერმა. ისაუბრა, რომელიც ფორუმზე ჩაერთო. მისი განმარტებით, სასკოლო კვების კოალიცია, რომელიც დღეს 97 მთვარობასა და 119 პარტნიორს აერთიანებს, სამი ამოცანით ჩამოყალიბდა:
- პანდემიის შემდგომ სასკოლო კვების პროგრამების განახლება;
- ხელმისაწვდომობის გაზრდა იმ 73 მილიონი მოსწავლისთვის, ვისთვისაც კვება ხელმისაწვდომი არ იყო.
- მესამე მიზანი დაკავშირებულია პროგრამის ხარისხთან.
„ეს არის მიზანი, რომელიც, ჩემი აზრით, ეხება მსოფლიოს თითოეულ ქვეყანას, ვინაიდან სასკოლო კვების ხარისხთან მიმართებით გაუმჯობესება აუცილებელია, იქნება ეს ნუტრიციული კუთხით, საკვების ადგილზე (ლოკალურად) დამზადება თუ სხვა, რაც ზოგადად, სასარგებლოა არა მხოლოდ ადამიანებისთვის, არამედ დედამიწისთვის. ასე რომ, ეს 3 ძირითადი მიზანია, რომელსაც კოალიცია ემსახურება“. რაც შეეხება გაწევრიანების პროცესს და ვალდებულებებს, საერთაშორისო ქსელის მრჩეველი აღნიშნავს, რომ არსებობს ვალდებულების დეკლარაცია, რომელიც ხელმოწერილია ხელისუფლების უმაღლესი რგოლის წარმომადგენლის მიერ და ეს არის პირველი ნაბიჯი, ერთგვერდიანი განაცხადი, რომელშიც ნათქვამია, რომ მთავრობა სასკოლო კვების კოალიციის მიზნების ერთგულია. მეორე ნაბიჯი კი გულისხმობს მთავრობების მიერ სასკოლო კვების ადგილობრივი გეგმის შექმნას. სიუზანმა აღნიშნა, რომ კვების პროგრამები ყველგან განსხვავებულია – ზოგიერთ ქვეყანაში ძლიერია მუნიციპალურ დონეზე, ხოლო ზოგიერთ შემთხვევაში, ცენტრალური ხელისუფლებაა წამყვანი რგოლი. „მაგრამ, ორივე შემთხვევაში, მთავრობის მიერ ვალდებულებების გამოხატვა იმის დემონსტრირებაა, თუ რა უნდა გაკეთდეს, რომ გლობალური კოალიციის 3 მიზანი ლოკალურ დონეზე განხორციელდეს“. კოალიციის მრჩეველი ამბობს, რომ ბევრი მაგალითის გათვალისწინებით, ეფექტიანი სასკოლო კვების პროგრამის განვითარება მარტივი ამოცანა არ არის. „შესაბამისად, ყველა რგოლს მნიშვნელოვანი როლი აკისრია, მათ შორის, მშობლებს; ასევე ძალიან მნიშვნელოვანია მტკიცებულებებზე დაფუძნებული პოლიტიკის წარმოება, მათ შორის, იმის არგუმენტირებისთვის, თუ რატომ არის სწორი სასკოლო კვებაში ინვესტირება. ვიცით, რომ საგანმანათლებლო ინვესტირებისგან განსხვავებით, სასკოლო კვება, ხანდახან, ხარჯიანი გვეჩვენება, მაგრამ ჩვენ ვაჩვენეთ, რომ სასკოლო კვებაში ინვესტირებულ თითოეულ დოლარს 9 დოლარის უკუგება მოაქვს. მნიშვნელოვანია, რომ ეს უკუგება არა მხოლოდ ჯანმრთელობასა და ნუტრიციას შეეხება, არამედ აისახება ადგილობრივ ეკონომიკაზე, გენდერულ თანასწორობაზე და სხვა“. მან ხაზი გაუსვა ჩვენს ქვეყანაში პირველი სასკოლო კვების კვირეულში სხვადასხვა ჯგუფის ჩართვის მნიშვნელობას, რადგან მიაჩნია, რომ სწორედ ეს წარმომადგენლობითობა განაპირობებს სასკოლო კვების რეალობად ქცევას. „ეს არის საკითხი, რომელზეც ბოლო რამდენიმე თვეა ჩვენც ვფოკუსირდებით, პირდაპირ ბავშვებისგან მოვისმინოთ სათქმელი; ეს არის საკითხი, რომელსაც, რაც უფრო მეტად ვსწავლობთ, მით უფრო მნიშვნელოვანი ხდება. როგორც ჩანს, აუდიტორიისთვისაც ბევრს ნიშნავს. ძალიან დიდი მადლობა ყველაფრისთვის, რასაც აკეთებთ,“ – აღნიშნა სუზაბ მეიერმა.
სასკოლო კვების ადვოკატირების კამპანიას განათლების კოალიცია აწარმოებს, პროექტი USAID-ის სამოქალაქო საზოგადოების ჩართულობის პროგრამის მხარდაჭერით ხორციელდება. განათლების კოალიციის გამგეობის თავმჯდომარე ირინა ხანთაძე აღნიშნავს, რომ სასკოლო კვების თემაზე საუბარი 2019 წლიდან დაიწყეს და პირველი პოლიტიკის დოკუმენტიც მომზადდა იმის შესახებ, თუ რატომ უნდა გვქონდეს სასკოლო კვება და რა პრობლემები ან გამოწვევებია ამ მიმართულებით. ამ ხნის განმავლობაში მიღწეულ შედეგად კი ასახელებს თუნდაც იმას, რომ უფრო აქტიურად დაიწყო საუბარი ამ თემაზე. „დღეს სკოლაში ბავშვებს რომ საკვები არ აქვთ, არ არის ნორმა, რომელსაც უნდა შევეგუოთ. ამაზე საუბრობენ გადაწყვეტილების მიმღები პირებიც და გარკვეული დაპირებებიც აქვთ. ამიტომ, ვფიქრობ, წინგადადგმული ნაბიჯია, თუმცა, გაცილებით მეტის მოლოდინი გვაქვს, – ამბობს ირინა ხანთაძე, – ერთ-ერთმა გამომსვლელმა ასეთი რამ თქვა: შეიძლება ამ ტიპის პროგრამებით, ჩვენი საგანმანათლებლო სისტემა უფრო მიმზიდველი გახდესო. მინდა გამოვეხმაურო ამ მოსაზრებას. წლებია, განათლების ხარისხის გასაუმჯობესებლად სხვადასხვა ღონისძიებები ხორციელდება – ვცვლით კურიკულუმებს, ვამზადებთ მასწავლებლებს, ვცდილობთ, სისტემაში ახალი კადრები შემოვიყვანოთ და სწავლა-სწავლების პროცესთან დაკავშირებულ სხვადასხვა სახის ჩარევას ვახორციელებთ, ზოგი ბოლომდე არ მიგვყავს, მერე ისევ ვცვლით და ა.შ. მაგრამ არანაკლებ (თუ უფრო მეტად არა) მნიშვნელოვანია, სწავლების გაუმჯობესების კუთხით, მეტად ვიზრუნოთ ბავშვების კეთილდღეობაზე, რაც უკავშირდება სწორედ იმას, რომ მათ არ შიოდეთ, არ სციოდეთ და, რა თქმა უნდა, თავს გრძნობდნენ ემოციურად უსაფრთხოდ და ბედნიერად იმ ინფრასტრუქტურულ გარემოში – სკოლაში, სადაც დღის გარკვეული მონაკვეთი უწევთ ყოფნა“.
ირინა ხანთაძე იმედს გამოთქვამს, მომავალი წლის 14 მარტს რომ შეიკრიბებიან სასკოლო კვების საერთაშორისო დღის აღსანიშნავად, მათთან ერთად იქნებიან გადაწყვეტილების მიმღები პირები ან იმ უწყებების, ინსტიტუციების წარმომადგენლები, რომლებიც ქვეყანაში პოლიტიკას ქმნიან და ერთად იმსჯელებენ ამ თემებზე. „ბოლო თვეების განმავლობაში აქტიურად ვცდილობთ, დავანახოთ სხვადასხვა მიმართულებით მომუშავე ექსპერტებს, სპეციალისტებს, საერთაშორისო ორგანიზაციებს, მთლიანად საზოგადოებას, რომ სასკოლო კვება მათთვისაც მნიშვნელოვანია და ვთხოვოთ, კიდევ უფრო დაინტერესდნენ და ჩაერთონ პროცესებში. ეს იმდენად მრავალწახნაგოვანი საკითხია, რომ ჯანმრთელობასაც ეხება და თუ ამ სეგმენტში მუშაობ, აუცილებლად უნდა გაინტერესებდეს სასკოლო კვება; ეხება ბავშვთა კეთილდღეობასა და სოციალურ დაცვას, ზოგადად, სოციალურ პოლიტიკას, შესაბამისად, ამ სფეროს წარმომადგენლებს უნდა აინტერესებდეთ; მთლიანად უკავშირდება საგანმანათლებლო პროცესის ეფექტიანობას და, ბუნებრივია, ამ სფეროში ჩართულ ადამიანებს უნდა აინტერესებდეთ; თუ ეკონომიკის სფეროში მუშაობ – შენც უნდა გაინტერესებდეს იმიტომ, რომ საუბარია მნიშვნელოვანი ინვესტიციების განვითარებაზე, ეკონომიკური დანახარჯების ისეთ წარმართვაზე, რაც, ეკონომიკური განვითარების კუთხითაც, ქვეყნის სასარგებლოდ შემოტრიალდება. უბრალოდ, ხარჯი კი არ იყოს, არამედ, ეკონომიკურ ინვესტიციად იქცეს; თუ მაკროფინანსების მიმართულებით მუშაობ, ასევე უნდა ინტერესდებოდე, რადგან საუბარია ძალიან დიდი თანხების/ფინანსების მობილიზებაზე ამ პროგრამის განსახორციელებლად. სახელმწიფო ამ პოლიტიკის განვითარებაზე საჯაროდ არ ამბობს უარს, უბრალოდ, არ ვიცით რას, როდის და როგორ გეგმავს. ასე რომ, მიზნად დავუსახავდით კვირეულს ცნობიერების ამ მიმართულებით ამაღლებას – რამდენად მრავალწახნაგოვანია ეს პოლიტიკა და რატომ უნდა ვიყოთ უფრო მეტად მობილიზებული სხვადასხვა სფეროს წარმომადგენლები, გადაწყვეტილების მიმღები პირები, საკონსულტაციო საერთაშორისო ინსტიტუციები და ყველა, ვინც აქტიურადაა ჩართული სასკოლო კვების საკითხებში“.
სასკოლო კვების საკითხის აქტუალიზებაზე წლებია მუშაობს ორგანიზაცია „მშობლები განათლებისთვის“. ორგანიზაციის თავმჯდომარე მეგი კავთუაშვილი იხსენებს 2018 წლის პერიოდს, როცა სასკოლო კვების საკითხის მოკვლევა დაიწყეს და თემატური სამუშაო ჯგუფების შექმნის მიზნით, მშობლებთან გამოკითხვა ჩაატარეს: „ვიკვლევდით რა იყო მათთვის პრობლემური საკითხები. ერთ-ერთი თემა, რომელიც მათთვის აქტუალური აღმოჩნდა, სწორედ სასკოლო კვებაა, პრობლემა კი – ბავშვების შიმშილი.
გასულ წელს, USAID-ის სამოქალაქო საზოგადოების ჩართულობის პროგრამის მხარდაჭერით, რეგიონებში დავდიოდით, 800 მშობელს შევხვდით. დარბაზში მყოფმა ასობით ადამიანმა, განათლების ხარისხზე საუბრისას, გვკითხა, რატომ არ ვითვალისწინებთ იმ მოცემულობას, რაც მათი შვილების კლასში ხდება – სკოლაში ბავშვები მთელი დღე მშივრები არიან. ის ოჯახები კი, რომელთაც აქვთ შესაძლებლობა სკოლაში საჭმელი გაატანონ შვილებს, უხერხულობის თავიდან ასაცილებლად, ამას არ აკეთებენ.
ყოველ ჯერზე, როდესაც ახალი საერთაშორისო კვლევა ქვეყნდება და ჩვენი ბავშვების მიღწევებს ვამოწმებთ, მე სირცხვილის გრძნობას განვიცდი იმიტომ, რომ ელემენტარულსაც ვერ ვაძლევთ ჩვენ მათ და რატომღაც ვთხოვთ და გვინდა, რომ ესტონეთს და ფინეთს დაეწიონ ან გაუსწრონ. ჩვენი, მშობლების მიზანია, პრობლემა დავანახოთ გადაწყვეტილების მიმღებ პირებს და ვითანამშრომლოთ იმ ორგანიზაციებთან, ვისაც მაღალი კომპეტენცია და ექსპერტული ცოდნა აქვს ამ საკითხებში. ერთობლივად უნდა შევძლოთ და გადაწყვეტილების მიმღები პირები მივიყვანოთ იქამდე, რომ რაც შეიძლება სწრაფად, ოპერატიულად და ხარისხიანად დაიწყოს სკოლებში ჯანსაღი კვების პროგრამის განხორციელება. ჩვენ არავის ვებრძვით, პირიქით, ვეთანამშრომლებით ყველას, ვინც გამოყოფს 200 მილიონს (როგორც დაითვალეს, ეს თანხაა საჭირო) და შემდეგ ეფექტიანად განკარგავს მას სასკოლო კვების პროგრამისთვის“.
სასკოლო კვების ფორუმზე მასწავლებლებმა – კახა გალდავამ და მელორ ცქვიტაიამ საკუთარ გამოცდილებაზე ისაუბრეს. მათ თავიანთ სკოლებში მოსწავლეების კვების საკითხი შეისწავლეს და ნუტრიციოლოგიური საჭიროებებიც გამოიკვლიეს, შემდეგ კი, მოკლევადიანი პროექტები განახორციელეს.
სამტრედიის №1 საჯარო სკოლაში კახა გალდავამ, 5 მენტორ მასწავლებელთან ერთად, საკუთარი ინიციატივითა და ხარჯით, განახორციელა კვლევა „უფასო კვება სკოლაში, მოსწავლეთა მოტივაციის და ჩართულობის ხელშეწყობისთვის“. კვლევის სამიზნე ჯგუფი საბაზო საფეხურის მოსწავლეები იყვნენ, საკვები რაციონი შემუშავებული იყო ნუტრიციოლოგის მიერ და შეთანხმებული სასკოლო სამკუთხედთან – მშობელი, მოსწავლე, მასწავლებელი. კახამ აღნიშნა, რომ მოსწავლეთა მხრიდან წამოსული უკუკავშირი ცხადყოფს, რამდენად დიდია სურვილი, სკოლაში არსებობდეს უფასო კვება. „ეს მათ მენტალურ და ფიზიოლოგიურ ჯანმრთელობაზე დადებითად აისახება. ბუნებრივია, აღნიშნული ფაქტორები ხელს უწყობს მოტივაციის და ჩართულობის გაზრდას საგაკვეთილო პროცესში. ჩვენ ყველამ უნდა შევუწყოთ ხელი მომავალ თაობებს შორის ჯანსაღი ცხოვრების წესის დამკვიდრებას“.
აფხაზეთის №10 საჯარო სკოლის სამოქალაქო განათლების მასწავლებელი მელორ ცქვიტაია გვიყვება, რომ სასკოლო კვების კამპანიაში მათი სკოლა შარშან ჩაერთო, ერთკვირიანი სასკოლო კვების აქციით: „პირველკლასელებს (კლასში 24 მოსწავლეა), ერთი კვირის განმავლობაში, საკვებით ვუმასპინძლდებოდით. დაინტერესება გაჩნდა და გადავწყვიტეთ გაგრძელება, რადგან ჩვენი წამოწყება სკოლის თვითმმართველობის და სამოქალაქო სამეწარმეო კლუბის მიერ დაფინანსდა. სამწუხაროდ, ყოველდღიურ რეჟიმში ვეღარ შევძლებდით გაგრძელებას და ამიტომ სხვა ფორმატი ავირჩიეთ. მარტიდან სასწავლო წლის ბოლომდე, კვირაში ერთხელ, პირველკლასელებს ხილით ვუმასპინძლდებით. თავისთავად, კარგია, თუმცა, არასაკმარისი. 24 ბავშვიდან, დაახლოებით, 7-8 მოსწავლეს, ყოველდღიურად, მოაქვს სახლიდან „სადილის ყუთი“, ე.წ. ლანჩბოქსი.
რაც შეეხება სასკოლო კვების პროგრამის აუცილებლობას, ამაზე კითხვის დასმაც კი უხერხულია – არის თუ არა საჭირო. რასაკვირველია, საჭირო კი არა, აუცილებელია, მაგრამ ძალიან კომპლექსური პრობლემაა. საჯარო სკოლების, ალბათ, 90 პროცენტში სათანადო სივრცე არ არის ან მოუწესრიგებელია. თავისთავად, ერთბაშად საკითხის მოგვარება გაჭირდება. სახელმწიფო დონეზე აუცილებელია კვლევა, დაკვირვება და გადაწყვეტილების მიღება. თუმცა, სახელმწიფომ აუცილებლად დაჩქარებული წესით უნდა დაიწყოს ამ მიმართულებით ნაბიჯების გადადგმა, თუნდაც, დაწყებით საფეხურზე, რადგან სერიოზული საფრთხის წინაშე ვაყენებთ ჩვენს მომავალ თაობას. მოსწავლე ან შიმშილობს, ან ყიდულობს მავნე საკვებს – ერთიც და მეორეც მნიშვნელოვნად აზიანებს მის ფიზიკურ ჯანმრთელობას და ფსიქოემოციურ მდგომარეობას. ჩვენმა პატარა ექსპერიმენტმა (კვების კვირეულმაც და „ხილით კვებამაც“) კიდევ ერთხელ დაგვანახა, რამდენად აუცილებელია მოსწავლის კვება სკოლაში. ვერც კი წარმოიდგენთ, როგორი სიხარულით შეხვდნენ ბავშვები ამ წამოწყებას. ეს იყო ძალიან ხალისიანი დღეები მათ სასკოლო ცხოვრებაში. ამიტომ, აუცილებელია სახელმწიფოს მყისიერი რეაგირება – რაც შეიძლება სწრაფად გადადგას ნაბიჯი სასკოლო კვების პროგრამის დასაწყებად“.
რამდენად შესამჩნევია მასწავლებლისთვის, რომ მოსწავლეს გაკვეთილზე შია? თბილისის №10 და №108 საჯარო სკოლების ფიზიკის მასწავლებელი ქეთევან სეფიაშვილი ამბობს, რომ ამას არ სჭირდება მახვილი თვალი და დაკვირვება: „მეორე გაკვეთილზევე იწყებენ „წუწუნს“ – მას, გვშია! ხშირად ჩემი შვილისთვის – თათასთვის განკუთვნილი ორცხობილები დამირიგებია. ჩანთაში ყოველთვის მაქვს ხოლმე მათთვის კანფეტი და იციან, რომ ქეთი მასწის იმედი უნდა ჰქონდეთ. ხშირად ხურდებსაც ვაძლევ ხოლმე, რომ რამე იყიდონ და შიმშილით გული არ წაუვიდეთ.
როგორც მშობელი, როგორ ვართმევ თავს ამ პრობლემას? ჩემი შვილი კერძო სკოლაში დადის. იქ არ არის ბუფეტი და სახლიდან ვატან ლანჩბოქსს. ახლახან ასეთი შემთხვევა გვქონდა. გაკვეთილზე ცუდად გახდა თათა, დილაობით ვერ ასწრებს საუზმეს. ამიტომ, პირველივე გაკვეთილის შემდეგ უშვებენ, რომ რაღაც წაიხემსოს. შეუძლებელია, 9 წლის ბავშვმა, როცა შია, იაზროვნოს. თან ალერგიულია და ვცდილობ, ჯანსაღი საკვები ვუყიდო, საკმაოდ ძვირი მიჯდება მისი კვება. აი, ეს ფუნქცია, საჯარო სკოლებში, სახელმწიფომ უნდა იკისროს. ამიტომაც არის აუცილებელი სასკოლო კვების პროგრამის დაწყება“.
ფორუმის მონაწილე ერთ-ერთი მოსწავლე, ელენე კვინიკაძე, სხვა რაკურსით გვაჩვენებს სკოლაში შექმნილ სიტუაციას. მისი აზრით, სკოლაში კვება უფასო და ყველა ბავშვისთვის ხელმისაწვდომი უნდა იყოს: „ბევრი რამ ნათელია, რაც სასკოლო კვებას თან ახლავს. პირველი ის, რომ ბავშვები მშივრები არ იქნებიან და ბოლო გაკვეთილებზე, ელემენტარულად, კონცენტრაციას შევძლებთ და გაკვეთილზე აღარ ჩამოგვეძინება. ამის გარდა, კიდევ უამრავი ფაქტორია, რომელიც, ერთი შეხედვით, არ ჩანს, მაგრამ ძალიან მნიშვნელოვანია. მაგალითად, თუ სასკოლო კვების პროგრამა იქნება, ყველა ერთად დავსხდებით ჭამისთვის განკუთვნილ დროს, ეს გააერთიანებს მოზარდებს და დაგვეხმარება ერთმანეთთან დაახლოებაში. კვლევებშიც არის დამოწმებული, რომ ერთად კვება, ზოგადად, ადამიანებს აერთიანებს და კომუნიკაციაში ეხმარება.
საჯარო სკოლებში ახლა ასეთი სიტუაციაა: ნაწილში არის ბუფეტი, ზოგან არ არის. იქ, სადაც არის კვების ობიექტი, ბავშვების გარკვეული რაოდენობა ყიდულობს საკვებს (რა თქმა უნდა, ვისაც აქვს შესაძლებლობა, რომ სახლიდან ყოველდღიურად წამოიღოს ამისთვის ფული) და უყოფს თავის მეგობარს. მაგრამ, მაქსიმუმ, ორ ბავშვს სწვდება ერთი ბავშვის ნაყიდი ლობიანი. არის მეორე ნაწილი, რომელსაც მხოლოდ ხანდახან შეუძლია ფულის წამოღება; არიან ბავშვები, რომლებსაც არასდროს არ აქვთ ამის შესაძლებლობა და მთელი დღე სკოლაში მშივრები არიან. ამის გარდა, ზოგს შეუძლია სახლიდან საჭმელი წამოიღოს, მაგრამ რეალურად მაინც ყველა მშიერია და გეტყვით რატომ. ძალიან უხერხულია, ამოიღო ჩანთიდან სახლიდან წამოღებული ან იქვე შეძენილი საჭმელი, დაჯდე და მიირთვა, როცა იცი, რომ შენს თანაკლასელებსაც ისევე შიათ, როგორც შენ. წარმოიდგინეთ სიტუაცია – ერთი ან ორი ბავშვი ზის საჭმლით ხელში, კლასში გაფრქვეულია საჭმლის სუნი… ნელ-ნელა გარშემო იკვრება წრე, ნამცეცი მაინც შეგხვდეს… ამ სიტუაციაში ვის უნდა გაუყო? უმეტესობას რომ ჰკითხო, გიპასუხებთ, უმჯობესია შიმშილს გრძნობდე, ვიდრე უხერხულობას – შენ ჭამო და სხვებს შიოდეს“.
♦♦♦
კვირეულის ფარგლებში, 14-19 მარტს, 20-ზე მეტმა სათემო და საგანმანათლებლო ორგანიზაციამ, მთელი საქართველოს მასშტაბით, სასკოლო კვების პროგრამის მხარდასაჭერად, სხვადასხვა თემატური ღონისძიება გამართა. კვირეულს ვიდეოგზავნილებით შემოუერთდნენ საზოგადოებისთვის ცნობილი სახეები.
17 მარტს კი, სასკოლო კვების მხარდასაჭერად, მეტროსადგურ „თავისუფლების მოედანთან“, აქცია გაიმართა – #საზოგადოება, რომლის ფარგლებშიც, ორგანიზატორები და მოხალისეები, ერთი საათის განმავლობაში, მოქალაქეებს სასკოლო კვების პროგრამის იდეასა და მნიშვნელობას აცნობდნენ. აქციის მონაწილეებმა მოქალაქეებს საინფორმაციო ფლაერები დაურიგეს.
განათლების კოალიციის დირექტორს, გიორგი ჭანტურიას მიაჩნია, რადგან კოალიციისა და სხვა ჯგუფების მიერ რამდენიმე წლის წინ დაწყებულ სასკოლო კვების ადვოკატირებას უკვე მოჰყვა გარკვეული შედეგები – საზოგადოების მხრიდან გაიზარდა მოთხოვნა, იმედია, „მოვახერხებთ და ვაიძულებთ გადაწყვეტილების მიმღებებს, რომ მოკლე დროში დაიწყონ ეფექტიანი სასკოლო კვების პროგრამის დანერგვა ჩვენს ქვეყანაში“.
ლალი ჯელაძე
სტატია მომზადდა განათლების კოალიციის მიერ USAID-ის სამოქალაქო საზოგადოების ჩართულობის პროგრამის მხარდაჭერით, ამერიკის შეერთებული შტატების საერთაშორისო განვითარების სააგენტოს (USAID) დაფინანსებით. სტატიის შინაარსზე პასუხისმგებელია განათლების კოალიცია. ის შესაძლოა არ გამოხატავდეს EWMI-ს, USAID-ის ან/და ამერიკის შეერთებული შტატების მთავრობის შეხედულებებს.
