ქართულ ენაში მეთქი, თქო და ო ნაწილაკები ემსახურება სხვათა ნათქვამის (ან განზრახვის) გამეორებას. ამ მხლებლებს სხვათა სიტყვების, ანუ სიტყვასიტყვით ნაწილაკებს უწოდებენ.
მეთქი (მიღებულია მე და ვთქვი სიტყვების სინთეზით) ნაწილაკი გამოიყენება პირველი პირის ადრე ნათქვამის/განზრახვის განმეორებით გადმოსაცემად.
მაგალითად: რამდენჯერმე ვუთხარი, გაკვეთილი ისწავლე-მეთქი.
თუ მრავლობით რიცხვს ვიყენებთ, ასეთ დროს მეთქი ნაწილაკს ენაცვლება ო.
მაგალითად: რამდენჯერმე ვუთხარით, გაკვეთილი ისწავლეო.
თქო (მიღებულია ნაწილაკიანი ზმნისაგან: თქვაო) გამოიყენება მაშინ, როდესაც პირველი პირი მეორე პირს სთხოვს ან ავალებს, რომ ნათქვამი მესამე პირს გადასცეს.
მაგალითად: წადი, დედაშენს უთხარი, ხვალ დახმარება დამჭირდება-თქო.
ო ნაწილაკი დაერთვის მესამე პირის ნათქვამს ან განაზრახს.
მაგალითად: დედა ტიროდა, შვილი ტყუილად დავსაჯეო.
ო ნაწილაკი უმეტესად გვხდება ანდაზებში.
წერის დროს მეთქი და თქო ნაწილაკებს სიტყვისაგან დეფისით გამოყოფენ, ო წინადადების წევრთან ერთად იწერება.
ნატა შუბითიძე – თბილისის №152 საჯარო სკოლის მე-10 კლასის მოსწავლე
