საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტი უდიდესი ტრადიციის მქონე საინჟინრო-ტექნოლოგიური და ჰუმანიტარული პროფილის უმაღლესი საგანმანათლებლო დაწესებულებაა სწავლების, სამეცნიერო-კვლევითი და ინოვაციური საქმიანობის მაღალი ხარისხით, არა მარტო ჩვენს ქვეყანაში, არამედ მთლიანად სამხრეთ კავკასიაში.
დავით გურგენიძე, უნივერსიტეტის რექტორი, პროფესორი: „საქართველოს ტექნიკურმა უნივერსიტეტმა, წლების განმავლობაში, საგანმანათლებლო სფეროში თავი დაიმკვიდრა, როგორც საუკეთესო აკადემიური ტრადიციების მატარებელმა და ამავდროულად, ინოვატორმა მთავარმა საინჟინრო სკოლამ. ჩვენი უნივერსიტეტი 100 წლის იუბილეს ხვდება, როგორც თანამედროვე, ავტორიტეტული, საერთაშორისო სტანდარტების შესაბამისი და მომავალზე ორიენტირებული საგანმანათლებლო-კვლევითი ინსტიტუცია“.
წელს საქართველოს ტექნიკურ უნივერსიტეტს 100 წელი შეუსრულდა, მისი საუკუნოვანი ისტორია კი ასე დაიყო…
XVIII საუკუნის დასასრულს, 1799 წელს, იოანე ბაგრატიონმა, მწერალმა და მეცნიერმა, გიორგი XII-ს წარუდგინა სახელმწიფო რეფორმათა პროექტი, რომელიც თბილისში, გორსა და ქუთაისში უმაღლესი სასწავლებლების გახსნას ითვალისწინებდა. რუსეთის იმპერიის მიერ საქართველოს დაპყრობის გამო ამ იდეას განხორციელება არ ეწერა, ვინაიდან რუსეთს კოლონიებად ქცეული ქვეყნების კულტურული აღმავლობა არ სურდა. საქართველოში, ისევე, როგორც განაპირა კოლონიურ ქვეყნებში, ცარიზმი ყველანაირად ზღუდავდა განათლების კერებს. საარქივო მასალებიდან ცნობილია, რომ 1912 წლის 20 ივნისს რუსეთის იმპერიის მინისტრთა საბჭომ მიიღო გადაწყვეტილება თბილისში რუსულენოვანი უმაღლესი ტექნიკური სასწავლებლის დაარსების შესახებ, რომელიც იმპერატორმა ნიკოლოზ მეორემ, ერთი თვის შემდეგ, 20 ივლისს, დაამტკიცა, მაგრამ მისი განხორციელებისთვის მრავალი ბარიერის გადალახვა და პრობლემის გადაჭრა იყო საჭირო. საბოლოოდ, რუსულენოვანი პოლიტექნიკური ინსტიტუტი, ოფიციალურად, 1917 წლის 11 ივლისს დაარსდა. სწავლა ამავე წლის 9 ოქტომბერს (სხვა დოკუმენტების მიხედვით, ინსტიტუტის დაფუძნების თარიღად 6 მაისი და 1 ივლისი ფიქსირდება) დაიწყო. საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის არსებობის პერიოდში ინსტიტუტი კერძო დაწესებულების სტატუსითა და დამოუკიდებლობით სარგებლობდა (ინახავდნენ შემოწირულობებითა და სწავლის ქირით). საქართველოში საბჭოთა რეჟიმის დამყარების შემდეგ, 1921 წლის 1 ოქტომბერს, რესპუბლიკის განათლების სახალხო კომისარიატის გადაწყვეტილებით, ინსტიტუტი სახელმწიფო დაწესებულებად გამოცხადდა და მას თბილისის სახელმწიფო პოლიტექნიკური ინსტიტუტი ეწოდა. მიუხედავდ იმისა, რომ პირველ პროფესორთა შორის იყვნენ: ლ. მანდელშტამი, ალ. ჯავახიშვილი, ა. თვალჭრელიძე, ა. დიდებულიძე და სხვ., რუსულენოვანმა ინსტიტუტმა ვერ უზრუნველყო ჩვენი საზოგადოების დასახული მიზნების ასრულება. ქვეყნის მომავლისათვის უდიდესი მნიშვნელობა ჰქონდა ქართული უნივერსიტეტის გახსნას. პირველი საერთო კრება 1917 წლის ოქტომბერში ჩატარდა. ამიერკავკასიის კომისარიატის შექმნის შემდეგ, ხელისუფლების ამ ორგანომ, 1917 წლის 2 დეკემბერს, დაამტკიცა უნივერსიტეტის დებულება. 1918 წლის 26 იანვარს, უნივერსიტეტის გახსნის დღეს, პეტრე მელიქიშვილმა საპროგრამო სიტყვით მიმართა საზოგადოებას.
საქართველოს დამოუკიდებლობის გამოცხადების შემდეგ, ეროვნულმა ხელისუფლებამ ჯეროვანი ყურადღება მიაქცია საქართველოს „ალმა-მატერს“. სწორედ აქ ჩაეყარა საფუძველი მომავალი ტექნიკური უნივერსიტეტის დაარსებას. საქართველოს ეროვნული საბჭოსა და საქართველოს რესპუბლიკის 1918 წლის 3 სექტემბრის კანონის თანახმად, ქართული უნივერსიტეტი გამოცხადდა სახელმწიფო უნივერსიტეტად და ეწოდა „ტფილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტი“.
ქართველი სტუდენტები სწავლობდნენ როგორც რუსეთის იმპერიის საუნივერსიტეტო ქალაქებში, ისე დასავლეთ ევროპაში. იქ მიიღეს განათლება იმათ, ვინც შემდეგ ჩვენს სასწავლებლებს და, საერთოდ, სამეცნიერო საქმიანობას ჩაუდგა სათავეში. დამოუკიდებლობის წლებში საქართველოს დაუბრუნდნენ სამშობლოს გარეთ განათლებამიღებული კადრები, რომლებმაც თავისი ცოდნა და გამოცდილება ეროვნული კულტურის აღორძინებას მიუძღვნეს.
თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტმა დაარსებისთანავე დაიწყო მრეწველობისა და სოფლის მეურნეობის აღდგენისა და განვითარებისათვის საჭირო სპეციალობების ეროვნული ტექნიკური კადრების მომზადება. ამავე პერიოდში შეიქმნა ორი განსხვავებული პროექტი: ერთი იყო ავტონომიური ქართული პოლიტექნიკური ინსტიტუტის დაარსება; ხოლო მეორე — თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტთან პოლიტექნიკური ფაკულტეტის შექმნა. ივანე ჯავახიშვილი არ ემხრობოდა პირველ იდეას, ანუ ავტონომიური პოლიტექნიკური ინსტიტუტის ჩამოყალიბებას. იგი თვლიდა, რომ აღნიშნულ პერიოდში ჯერ კიდევ არ არსებობდა სათანადო მატერიალურ-ტექნიკური ბაზა და პირობები, ძირითადად, კვალიფიციური კადრების სიმცირის გამო. 1921 წლის 16 ნოემბერს უნივერსიტეტის გამგეობამ და პროფესორთა საბჭომ მიიღეს დადგენილება: „ნაცვლად განზრახული სატექნიკო ინსტიტუტისა, დაარსდეს სატექნიკო ფაკულტეტი“.
1922 წლის 16 იანვარს გაიხსნა თბილისის უნივერსიტეტის პოლიტექნიკური ფაკულტეტი, გახსნის საზეიმო ცერემონიას და მის პირველ სხდომას თავმჯდომარეობდა უნივერსიტეტის რექტორი ივანე ჯავახიშვილი, რომელმაც თავის გამოსვლაში საზოგადოების ყურადღება ქვეყნის აღმშენებლობისა და ქართული მეცნიერებისათვის უმაღლესი ტექნიკური განათლების მქონე ეროვნული კადრების მომზადების მნიშვნელობას მიაპყრო. იმავე დღეს, ფაკულტეტის სტუდენტებმა მოისმინეს პირველი ლექცია მათემატიკაში, რომელიც ანდრია რაზმაძემ წაიკითხა, ასე დაიწყო საინჟინრო კადრების მომზადების ეროვნული საქმე.
1922 წლის 3 მაისს, პოლიტექნიკური ფაკულტეტის დეკანად უნივერსიტეტის საბჭომ ფაკულტეტის დაარსების იდეის ავტორი, ღვაწლმოსილი მეცნიერი ალექსანდრე დიდებულიძე აირჩია. პოლიტექნიკური ფაკულტეტის საფუძვლის ჩაყრა და შემდგომი განვითარება, ივანე ჯავახიშვილთან ერთად, დაკავშირებულია ისეთი გამოჩენილი მეცნიერებისა და საზოგადო მოღვაწეების სახელებთან, როგორებიცაა: პეტრე მელიქიშვილი, ნიკო მუსხელიშვილი, ანდრია რაზმაძე, ალექსანდრე დიდებულიძე, ანდრია ბენაშვილი, გიორგი ნიკოლაძე, არჩილ ხარაძე, გრიგოლ წულუკიძე, გიორგი გედევანიშვილი, გიორგი მუხაძე, ვასილ კაკაბაძე, ალექსანდრე თვალჭრელიძე, ივანე ყიფშიძე და სხვ.
პოლიტექნიკურ ფაკულტეტზე დამტკიცდა სამი განყოფილება: სამშენებლო, მექანიკური და სამთო. თითოეულ განყოფილებას სამ-სამი სპეციალობა ჰქონდა: სამშენებლოს — არქიტექტურული, საგზაო და ჰიდროტექნიკური; მექანიკურს — ელექტრომექანიკური, ჰიდრომექანიკური და თერმომექანიკური; სამთოს — სამთამადნო, მეტალურგიული და ქიმიურ-ტექნოლოგიური. ეს იყო, ფაქტობრივად, უნივერსიტეტში არსებული პოლიტექნიკური უმაღლესი სასწავლებელი. სწორედ ამიტომ, ტექნიკური უნივერსიტეტის დაარსების თარიღად 1922 წელია აღიარებული. ამავე წლის მარტის დასაწყისში, საქართველოს მაშინდელმა საოკუპაციო მთავრობამ, ფაკულტეტის დასაფინანსებლად, პრაქტიკული ნაბიჯი გადადგა და 300 მილიონი მანეთი გამოყო.
დოკუმენტური წყაროებისა და პრესის ანალიზის საფუძველზე ჩანს, რომ პოლიტექნიკური ფაკულტეტი დღითი დღე პოპულარული ხდებოდა, სწავლის მსურველთა რიცხვმა ფაკულტეტის შესაძლებლობას გადააჭარბა. პირველივე წელს საჭირო გახდა მისაღები გამოცდების ჩატარება. უნივერსიტეტის საბჭოს 1922 წლის 30 ივნისის დადგენილებით, საგამოცდო დისციპლინებად განისაზღვრა: ალგებრა, გეომეტრია და ტრიგონომეტრია. ეს იყო საქართველოს უმაღლესი სკოლის მისაღები გამოცდების პირველი ცდა, რომელმაც ორგანიზებულად ჩაიარა. პირველ სასწავლო წელს 182 აბიტურიენტს ხვდა წილად ბედნიერება, გამხდარიყო სახელმწიფო უნივერსიტეტის პოლიტექნიკური ფაკულტეტის სტუდენტი.
მრავალი სიძნელის მიუხედავად, რაც განპირობებული იყო კაბინეტ-ლაბორატორიების მოუწყობლობით, ტექნიკური ტერმინოლოგიის უქონლობითა და ა.შ., ფაკულტეტი მაინც შეუდგა სასწავლო პროცესს და წარმატებით გაართვა თავი დაკისრებულ მოვალეობას. საქართველოს უმაღლესი ტექნიკური განათლების ორგანიზაციის პირველი დღიდანვე დაისვა ქართული სახელმძღვანელოებით უზრუნველყოფის საკითხი. ამ მეტად კეთილშობილი და, ამავე დროს, ძნელი პრობლემის გადაჭრის საქმეში პირველი ნაბიჯი პროფესორმა გიორგი გედევანიშვილმა გადადგა. 1925 წელს მან გამოსცა ლექციების კურსი „ლითონების მექანიკური ტექნოლოგია“, რომლითაც საფუძველი ჩაეყარა ტექნიკურ მეცნიერებაში ქართულენოვანი სახელმძღვანელოების გამოცემას. ამ მხრივ, განსაკუთრებით აღსანიშნავია ნიკო მუსხელიშვილის ღვაწლი – 1926-1932 წლებში დაისტამბა მისი ცნობილი შრომები: მექანიკის პირველი („სტატიკა“) და მეორე („კინემატიკა“) ნაწილები, „ანალიზური გეომეტრიის კურსი“ და სხვ.
უპირველესად, აუცილებელი იყო ქართული ტექნიკური ტერმინოლოგიის შემუშავება, თუნდაც მცირე მოცულობით, რაც მოკლე დროში შესრულდა კიდეც, გიორგი ნიკოლაძის მუდმივი ზრუნვის შედეგად.
ქართულ ენაზე სასწავლო ლიტერატურის შექმნაში თავიდანვე მონაწილეობდა სტუდენტთა საზოგადოება, რომელიც სტეკლოგრაფით ამრავლებდა ლექციების კონსპექტებს. დღეისათვის ქართულ ენაზე 800-ზე მეტი სახელმძღვანელოა დაბეჭდილი. 1959 წელს შეიქმნა პოლიტექნიკური ინსტიტუტის გამომცემლობა, მაგრამ, საკავშირო მთავრობის ბრძანებით, 1962 წელს, დაიხურა და მხოლოდ სარედაქციო ჯგუფი დარჩა.
ქართველ ინჟინერთა პირველი გამოშვების დღეს – 1928 წლის 28 ივნისს, ფაკულტეტი დაამთავრა და სადიპლომო პროექტი დაიცვა ექვსმა სტუდენტმა, ხოლო 7 ოქტომბერს – ოთხმა. ეს ფაქტი ქართველ ტექნიკოსთათვის (და შეიძლება მთელი ქვეყნისთვისაც) ღირსშესანიშნავ თარიღად შეიძლება ჩაითვალოს. ამრიგად, თუ წინათ საინჟინრო საქმით დაინტერესებული ახალგაზრდობა იძულებული იყო, საზღვარგარეთ გამგზავრებულიყო სასწავლებლად, რაც მრავალ სიძნელესთან იყო დაკავშირებული, ამიერიდან შეიქმნა მყარი საფუძველი, რომ ტექნიკურ მეცნიერებას საქართველოში დაუფლებოდნენ არა მარტო ქართველი, არამედ უცხოელი ახალგაზრდებიც. აღნიშნულ პერიოდში კიდევ ერთი მნიშვნელოვანი მოვლენა მოხდა. მართალია, ტექნიკური უნივერსიტეტის დაფუძნების თარიღი 1922 წელია, მაგრამ 1928 წლის 1 ოქტომბერს, თბილისის უნივერსიტეტის პოლიტექნიკური ფაკულტეტის ბაზაზე, საქართველოს სახელმწიფო პოლიტექნიკური ინსტიტუტი შეიქმნა, შემდეგი ფაკულტეტებით: სამშენებლო, მექანიკური, სამთო-ქიმიური. საქართველოს პოლიტექნიკური ინსტიტუტის დირექტორად (რექტორი), შეთავსებით, დაინიშნა სახალხო განათლების კომისარი დავით კანდელაკი, პრორექტორად სასწავლო-სამეცნიერო ნაწილში – ნიკოლოზ მუსხელიშვილი. გახსნისას, პოლიტექნიკურ ინსტიტუტში 20 პროფესორი, 19 დოცენტი, 104 ლექტორი და 38 ასისტენტი მუშაობდა.
1930 წელს საქართველოს უმაღლესი სასწავლებლების რეორგანიზაცია ჩატარდა. საქართველოს პოლიტექნიკური ინსტიტუტის ბაზაზე, ექვსი ინსტიტუტი დაარსდა: საქართველოს საინჟინრო-სამშენებლო; ამიერკავკასიის ენერგეტიკული; ამიერკავკასიის სამთო-მეტალურგიული; ამიერკავკასიის ქიმიურ-ტექნოლოგიური; ამიერკავკასიის მიმოსვლის გზათა ინჟინერთა ინსტიტუტი; ამიერკავკასიის საინჟინრო-მელიორაციული (ეს უკანასკნელი გადატანილ იქნა განჯაში).
1972 წელს საქართველოს პოლიტექნიკური ინსტიტუტის 50 წლის იუბილე საზეიმოდ აღინიშნა. 1972-1973 სასწავლო წლის დასაწყისში ინსტიტუტში 28 ფაკულტეტი და 102 კათედრა იყო, დღის სტაციონარზე 15 ფაკულტეტი ფუნქციონირებდა.
საქართველოს პოლიტექნიკური ინსტიტუტის ხელმძღვანელები, როგორც წესი, ხელისუფლების მიერ ინიშნებოდნენ. 1988 წელს პირველად ჩატარდა რექტორის არჩევნები სამეცნიერო საბჭოს გაფართოებულ სხდომაზე. რექტორად არჩეულ იქნა პროფესორი გოჩა ჩოგოვაძე. 1990 წელს საქართველოს პოლიტექნიკურმა ინსტიტუტმა ტექნიკური უნივერსიტეტის სტატუსი მიიღო; 1992 წელს დაარსდა ჰუმანიტარულ-ტექნიკური ფაკულტეტი; 2005 წელს, ქართული სამეცნიერო პოტენციალის გამოსაყენებლად და სტუდენტების დასასაქმებლად, შეიქმნა „საინოვაციო ფონდი – ტექნოლოგიური პარკი“. 2006 წლის 17 მაისს სტუ-ის სტუდენტური თვითმმართველობის პირველი არჩევნები ჩატარდა.
⇒ ტექნიკური უნივერსიტეტის საქმიანობის ძირითადი მიმართულებებია საბაკალავრო, სამაგისტრო და სადოქტორო აკადემიური პროგრამების განხორციელება; 172 საგანმანათლებლო პროგრამიდან 32-ს სრულად აფინანსებს სახელმწიფო. 2015 წლიდან სტუ-ისა და სამი გერმანული უნივერსიტეტის კონსორციუმი ლოგისტიკაში ორდიპლომიან გერმანულენოვან საბაკალავრო პროგრამას ახორციელებს; 2020 წლიდან, სტუ-ისა და ფრანგულ უნივერსიტეტ რენეს 1-ის მჭიდრო თანამშრომლობით, ხორციელდება ქართულ-ფრანგული ორდიპლომიანი საბაკალავრო პროგრამა „წარმოების მართვა რძის ინდუსტრიაში“; საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტი აქტიურადაა ჩართული ISO-ს სტანდარტების დანერგვის პროცესში მთელი უნივერსიტეტის მასშტაბით და შესაბამისად, თანამშრომლობს ხარისხის მართვის განვითარების ცენტრთან; 2015 წლიდან საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტი ახორციელებს ევროკომისიის მიერ დაფინანსებულ გაცვლით პროგრამებს ერაზმუს+ (Erasmus+).
საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტი 2013 წლიდანაა ჩართული საქართველოს განათლებისა და მეცნიერების სამინისტროს ინკლუზიური პროფესიული განათლების პროექტში, რომელიც მიზნად ისახავს შეზღუდული შესაძლებლობებისა და სპეციალური საგანმანათლებლო საჭიროების მქონე პირების ჩართვას საუნივერსიტეტო ცხოვრებაში: პროფესიული პროგრამების განხორციელება; სამეცნიერო-კვლევითი სამუშაოების წარმართვა; საპროექტო, საძიებო და საცდელ-საკონსტრუქტორო საქმიანობა; საპროექტო, დიაგნოსტიკური და საკონსულტაციო საქმიანობა; საგამომცემლო საქმიანობა.
⇒ დღეისათვის უნივერსიტეტში ფუნქციონირებს 14 ფაკულტეტი (6 ფაკულტეტი ბოლო ათ წელიწადში შეიქმნა), 15 დამოუკიდებელი სამეცნიერო-კვლევითი ინსტიტუტი, დაახლოებით 151 დეპარტამენტი და განყოფილება, ლაბორატორიები (მათ შორის უნიკალური შახტი-ლაბორატორია), 3 მუზეუმი, ბიბლიოთეკა, გამომცემლობა. უნივერსიტეტში 20 194 სტუდენტი სწავლობს ქვეყნის სხვადასხვა რეგიონიდან, მათ აღზრდას 1 334 პროფესორ-მასწავლებელი ემსახურება. სტუ-ს გაფორმებული აქვს 177 მემორანდუმი მსოფლიოს სხვადასხვა ქვეყნის უმაღლეს სასწავლებლებთან, არის ევროპის უნივერსიტეტთა ასოციაციის წევრი.
⇒ საუნივერსიტეტო ბიბლიოთეკა
საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტის ნიკო მუსხელიშვილის სახელობის ცენტრალური სამეცნიერო-ტექნიკური ბიბლიოთეკა (დირექტორი — პროფესორი ვაჟა პაპასკირი) ქვეყნის ერთ-ერთი უდიდესი წიგნსაცავი, 1922 წელის მაისში დაარსდა, ქართველი მეცნიერების ჯგუფის მიერ, რომლებიც თვლიდნენ, რომ იმ დროისათვის წარმოუდგენელი იყო განათლების მიღება შესაბამისი სპეციალური და ზოგადი ხასიათის ლიტერატურის გარეშე. პირველი ფონდი ორასი წიგნისაგან შედგებოდა, მათ შორის უმრავლესობა ხელნაწერი იყო, რადგან სხვა საშუალება, რომელიც დააკმაყოფილებდა სტუდენტთა და პროფესორ-მასწავლებელთა მოთხოვნას, სახელმძღვანელოებისა და სამეცნიერო ლიტერატურის მხრივ, არ არსებობდა. ბიბლიოთეკის უნივერსალური ფონდი სასწავლო, სამეცნიერო და მხატვრული გამოცემებისგან შედგება. დღეისათვის უნივერსიტეტის ბიბლიოთეკას უნივერსალური ფონდი აქვს – XVIII-XIX საუკუნის უნიკალური ევროპული გამოცემები, რაც მისი, როგორც უნიკალური წიგნსაცავის, მთავარ ღირსებას წარმოადგენს.
ფონდში, ასევე, დაცულია ფრანგული, გერმანული, რუსული და ინგლისური საინჟინრო და საისტორიო ხასიათის პერიოდული გამოცემები, რომლებიც ფასდაუდებელია ტექნიკის (და არა მარტო) განვითარების უწყვეტი პროცესის წარმოსადგენად. ფონდში ბროკჰაუზის, ლარუსის, გრანტის უნიკალური ენციკლოპედიებია. საუნივერსიტეტო ბიბლიოთეკა, ამჟამად, ორ მილიონზე მეტ ნაბეჭდ სამეცნიერო და სახელმძღვანელო ერთეულს ფლობს; მილიონზე მეტ სამეცნიერო ჟურნალსა და შრომებს. ბიბლიოთეკის წიგნსაცავში ქართულ, ინგლისურ, რუსულ, გერმანულ, ფრანგულ და სხვა ენებზე შექმნილი ლიტერატურაა დაცული. რამდენიმე მილიონ საბიბლიოთეკო ერთეულს შორისაა როგორც წიგნები, ისე პერიოდული გამოცემები. ბიბლიოთეკის მნიშვნელოვან ნაწილს შეადგენს წიგნებისა და ჟურნალების ელექტრონული ბაზა. დანერგილია ინტეგრირებული საბიბლიოთეკო სისტემა KOHA, რომლის საშუალებითაც შესაძლებელია ბიბლიოთეკაში არსებული როგორც ბეჭდური, ისე ელექტრონული ლიტერატურის მოძიება. საუნივერსიტეტო ბიბლიოთეკა პირდაპირ კავშირშია ისეთ დიდ ევროპულ სამეცნიერო ბაზებთან, როგორიცაა: Science Direct, Scopus, Heinonline, Cambridge University Press, The Royal Society, Sage Journals, Edvard Elgar, Bione, European respiratory journal, Duke University Press.
საუნივერსიტეტო ბიბლიოთეკას თავისი ფონდის გარკვეული ნაწილი და წიგნების საერთო კატალოგი ღია წვდომაში აქვს, რაც იმას ნიშნავს, რომ ბიბლიოთეკის სიკეთით სარგებლობა შეუძლია არა მხოლოდ ტექნიკური უნივერსიტეტის სტუდენტს, არამედ ნებისმიერ დაინტერესებულ ადამიანს. ბიბლიოთეკის ცენტრალურ ოფისს ოთხი უნიკალური სამკითხველო დარბაზი აქვს.
საქართველოს ტექნიკურ უნივერსიტეტში წარმატებით ფუნქციონირებს სტუდენტური სერვისების ცენტრი, რომლის მიზნები და ამოცანები სტუდენტური ინიციატივების მხარდაჭერას, განვითარებას, კარიერულ წინსვლასა და უნივერსიტეტისთვის სხვა ბევრ მნიშვნელოვან და სასიკეთო საქმეს ემსახურება.
⇒ უცხოელი სტუდენტები
საქართველოს ტექნიკურ უნივერსიტეტში 800 უცხოელი სტუდენტი სწავლობს. ერაზმუსის სტუდენტური გაცვლითი პროგრამის სტუდენტი ცეზარ ალონსო კალდერონი ვენეციის IUAV (Universitთ Iuav di Venezia, იტალია) უნივერსიტეტიდანაა. მიუხედავად იმისა, რომ მისი მობილობა პანდემიის პერიოდს ემთხვევა, მას უნივერსიტეტთან მნიშვნელოვანი გამოცდილება და მოგონებები აკავშირებს: „დიდი სიამოვნებით გაგიზიარებთ ჩემს შთაბეჭდილებებს. მინდა აღვნიშნო სტუ-ს დიზაინის საერთაშორისო სკოლის თანამშრომელთა გულმოდგინე მცდელობები და დიდი მხარდაჭერა, რომ მაქსიმალურად შეემსუბუქებინათ ყველა ჩვენგანისთვის პანდემიის პერიოდი. უნივერსიტეტმა მოახერხა და, მოკლე დროში, ღირსეულად უპასუხა ახალ გამოწვევებს, შეძლო შესაბამისი საშუალებების უზრუნველყოფა კვალიფიციური სწავლისა და სწავლების პროცესის წარსამართად და ამგვარად, ხელი შეუწყო ჩვენი სასწავლო აქტივობების დაუბრკოლებლად განხორციელებას.
მინდა მადლობა გადავუხადო სტუ-ს დიზაინის საერთაშორისო სკოლას, რომ მომცეს შესაძლებლობა, უსაფრთხოდ დავრჩენილიყავი საქართველოში, გამეგრძელებინა ჩემი მობილობა და მიმეღო მაღალი ხარისხის განათლება“.
ვლადისლავ კოსინოვი, საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტის გაცვლითი პროგრამის სტუდენტი, აკადემიურ საზოგადოებასთან დაკავშირებით, გვიზიარებს მოსაზრებებს და შეხედულებებს: „პირველ რიგში, მინდა აღვნიშნო ჩემი გაცვლითი პროგრამის აქაური კოორდინატორი – მარიკა ზვიადაძე, რომელიც ძალიან თავაზიანად მცემდა პასუხს ყველა შეკითხვაზე, მომიმზადა ყველა საჭირო დოკუმენტი. ის 24 საათის განმავლობაში იყო ხაზზე.
საქართველოში რომ ჩამოვედი, ჩემთვის ყველაფერი ნათელი იყო: ცხოვრების წესი, ხალხის შეხედულებები და სხვ. ეს ახლოს იყო ჩემთან, რადგან მე უკრაინაში დავიბადე და ჩემი ცხოვრების უმეტესი ნაწილი იქ გავატარე.
პირველივე დღეს შემექნა გარკვეული გაუგებრობა ჩემს სასწავლო ცხრილთან და ჯგუფთან დაკავშირებით, ვინაიდან 5 განსხვავებულ ჯგუფში ვარ და, 5 კვირის განმავლობაში, იცვლებოდა ცხრილი, თუმცა ფაკულტეტის თანამშრომლები ძალიან თბილად შემხვდნენ, ყველა საჭირო მხარდაჭერა გამიწიეს ადაპტაციისთვის და ამჟამად ყველაფერი გარკვეული მაქვს.
ჩემი ჯგუფელები ძალიან მეგობრულები არიან, მპასუხობენ შეკითხვებზე და მიხსნიან სასწავლო პროცესის დეტალებს. ჩვენი პროფესორებიც ძალიან კეთილები არიან, გვეხმარებიან ლექციების გააზრებაში. ვმსჯელობთ პრობლემატურ საკითხებზე, ვუსვამთ შეკითხვებს და ა.შ. ვთვლი, რომ პრაქტიკული გაკვეთილების ჩატარების პროცესი ტექნიკურ უნივერსიტეტში უკეთ ხორციელდება, ვიდრე ჩემს მშობლიურ უნივერსიტეტში.
უკვე ბევრი რამ ვისწავლე, ეკონომიკური ასპექტებისა და ასევე, ესპანეთსა და საქართველოს შორის, ამ მხრივ, არსებული განსხვავებების შესახებ. ვიმედოვნებ, აქ დარჩენილი სასწავლო პროცესი ისეთივე საინტერესო და ნაყოფიერი იქნება, როგორც ეს აქამდე, თვენახევრის განმავლობაში იყო“.
საქართველოს ტექნიკურ უნივერსიტეტში, დაარსებიდან 100 წლის იუბილესადმი მიძღვნილი, არაერთი საინტერესო ღონისძიება ჩატარდა. აღსანიშნავია, რომ UNESCO-მ უნივერსიტეტის 100 წლისთავი ღირსშესანიშნავი თარიღების სიაში შეიტანა.
მოამზადა მაკა ყიფიანმა
