სკოლა ახალი დამთავრებული ჰქონდა, როცა შემთხვევით შეესწრო, რამდენი ადამიანი ეხვეოდა გარს ქუჩაში ცუდად გამხდარ უცნობს, დაბნეულები ერთმანეთს სთხოვდნენ შველას… აი, პირველად მაშინ იგრძნო სინანული, რომ თავადაც ვერაფრით დაეხმარებოდა გასაჭირში მყოფს. შეიძლება ითქვას, რომ სწორედ ამ შემთხვევამ განსაზღვრა მისი პროფესიული მომავალი – წავკისის საჯარო სკოლის კურსდამთავრებული, ქეთევან საზუაშვილი, პროფესიული კოლეჯის „ორიენტირი“ III კურსის სტუდენტია და საექთნო საქმეს ეუფლება. ამ გადაწყვეტილების მიღებამდე ჩათვალა, რომ მომავალი მედიცინის მუშაკისთვის ინგლისური ენისა და კომპიუტერის ცოდნა აუცილებელი იყო და შესაბამისი კურსები გაიარა, შემდეგ კოსმეტოლოგიით დაინტერესდა და კლინიკა „სერაფიტში“ მედიცინისგან არც ისე შორს მყოფ „ხელობასაც“ დაეუფლა; ბოლოს კი მთავარი არჩევანის დროც დადგა – თანაკლასელის რჩევითა და სოციალურ ქსელში არაერთი კომენტარის გაცნობის შემდეგ, „ორიენტირში“ საექთნო საქმე აირჩია, გამოცდები ჩააბარა და, სახელმწიფო დაფინანსებით, სტუდენტიც გახდა.
ეს პერიოდი პირველკურსელებისთვის სტუდენტობის სრულფასოვნად აღქმის საშუალებას ვერ იძლევა პანდემიის გამო, მაგრამ თეორიული საგნების ონლაინ სწავლებაც იმდენად საინტერესო აღმოჩნდა, რომ არც ერთ ლექციას არ ვაცდენდი, ყველაფერი ახალი იყო და საინტერესო, არაჩვეულებრივი პედაგოგები გვიკითხავდნენ სპეციალურ საგნებს, დაუზარებლად ვმეცადინეობდი. მიხაროდა, რომ გამოცდის ჩასაბარებლად კოლეჯში გვიწევდა მოსვლა, სადაც ნასწავლის პრაქტიკულად ნახვაც შეგვეძლო და გამოცდასაც აქვე ვაბარებდით,“ – ამბობს ქეთევანი. როგორც ჩანს, პროფესიის სრულად შეგრძნება მაინც II კურსიდან იწყება, როცა სტუდენტებს პრაქტიკული მეცადინეობები ეწყებათ – სხვადასხვა კლინიკებში სხვადასხვა მოდულებს გადიან. ასე იყო ქეთევანის შემთხვევაშიც – გატაცებით ყვება იაშვილის კლინიკაში, სხვადასხვა განყოფილებაში მიღებული შთაბეჭდილებების შესახებ: „არ მეგონა, თუ საოპერაციოშიც ასე ვიგრძნობდი თავს, გინეკოლოგიურშიც გავიარე პრაქტიკა, საოცარი შეგრძნობაა, ახალი სიცოცხლის დაბადების თანამონაწილე რომ ხარ, მაგრამ, ვფიქრობ, საოპერაციო უფრო მიზიდავს, ღამეებიც მითენებია და, საკუთარი სურვილით, შაბათ-კვირასაც მივსულვარ. სხვათა შორის, მუშაობის დაწყებაც შემომთავაზეს, მაგრამ თავი შევიკავე, მირჩევნია, არჩევანი კოლეჯის დასრულების შემდეგ გავაკეთო – ივნისში უკვე დიპლომირებული ექთანი ვიქნები“.
კოლეჯს კი ქეთევანი დაამახსოვრდება არა მარტო როგორც კარგი სტუდენტი, არამედ როგორც სტუდენტური თვითმმართველობის კარგი პრეზიდენტიც, რომელმაც არაერთი საინტერესო ღონისძიების, მათ შორის, საქველმოქმედოს, ორგანიზება მოახერხა და ბევრი თანამოაზრეც აიყოლია.
ნინო დანელია, 191-ე საჯარო სკოლის კურსდამთავრებული, სხვა გზით მივიდა მედიცინასთან, დედის შეგონება „თეთრი ხალათი მოგიხდებაო“, უპასუხოდ გაატარა და ილიას სახელმწიფო უნივერსიტეტის ფსიქოლოგიის ფაკულტეტის სტუდენტი გახდა, ეგონა, სწორედ ეს იყო მისი ინტერესის სფერო, მაგრამ მალევე მიხვდა, რომ მთლად ასეც არ არის; ამას ფინანსური პრობლემებიც დაერთო, რასაც კაზინოში მუშაობის დაწყება მოჰყვა. მერე ისე მოხდა, რომ სწავლა მიატოვა, დროდადრო დედის ნათქვამიც ახსენებდა თავს, თუმცა, გადაწყვეტილება ცოტა მოგვიანებით, მეგობრის რჩევით მიიღო და გასაუბრებაზე „ორიენტირში“ მივიდა, მიიღეს და დაჰპირდნენ, რაკი მუშაობ, ხელს შეგიწყობთო. „ბედნიერი ვარ ჩემი არჩევანით. მე ხომ ბუნებითაც თბილი, მზრუნველი ადმიანი ვარ, არ ვიცი, თავიდანვე რატომ არ გავითვალისწინე დედის რჩევა. მუშაობას ისევ კაზინოში ვაგრძელებ, კარგი შემოსავალი მაქვს. ახლა, როცა პრაქტიკა სხვადასხვა კლინიკაში და სხვადასხვა სფეროში გავიარე, ვნახე, რა მძიმე, საპასუხისმგებლო საქმეს ასრულებენ ექთნები. უზომოდ მიკვირს, როგორ შეიძლება, ასეთი მიზერული იყოს ადამიანის სიცოცხლის სადარაჯოზე მყოფის ანაზღაურება, თუმცა ისიც მესმის, რომ ამ პროფესიაში განსაკუთრებული ადამიანები მიდიან, სხვა ღირებულებებისა და პრინციპების მქონე, მთავარი მათთვის სიცოცხლის გადარჩენაა და არა ანაზღაურება, თუმცა, არც ესაა უმნიშვნელო ფაქტორი. ჩემზე წარუშლელი შთაბეჭდილება დატოვა ბავშვთა საავადმყოფოში პრაქტიკამ – 5 ბავშვის დაბადებას დავესწარი, ვეხმარებოდი კიდეც ექთანს, ვერასდროს ვიფიქრებდი, რომ ფსიქიატრიულ ავადმყოფებთანაც შევძლებდი რაიმე სახის კომუნიკაციას, არადა, შევძელი; საოპერაციო ბლოკშიც დავეხმარე ექთანს; პანდემიის დროს, სანიტრადაც ვიმუშავე, რადგან, ვფიქრობ, გარკვეულწილად, ესეც ჩემი პროფესიის შემადგენელია; ვნახე, რამხელა ძალა აქვს თეთრხალათიანის სიტყვას ავადმყოფისთვის, მით უფრო ნაოპერაციებისთვის, როგორი იმედით გაყოლებენ თვალს, მათთან უსათუოდ ბოლომდე უნდა დაიხარჯო. ყველაფერ იმის შემდეგ, რაც ამ სამ წელიწადში ვნახე და ვისწავლე, ვიცი, რომ სწორი არჩევანი გავაკეთე და ისიც ვიცი, რომ კარგი ექთანი ვიქნები“.
კარგი ექთანი უკვე არის ჩვენი მესამე რესპოდენტი ია ქაისხეველი, თუმცა ისიც მიხვეულ-მოხვეული გზებით მოვიდა „ორიენტირამდე“. მას დუშეთის 3 საჯარო სკოლა აქვს დამთავრებული, სკოლა რუსული იყო, მერე გადაკეთდა ქართულად, იოლი არ იყო სწავლის ქართულად გაგრძელება, მაგრამ რას იზამდა… შემდეგ, დედის გადაწყვეტილებით, რუსულ ფილოლოგიურზე ჩააბარა. „თავიდანვე ვიცოდი, რომ ჩემგან მასწავლებელი არ გამოვიდოდა. ბავშვობაში სულ თოჯინებს ვმკურნალობდი, ოპერაციებსაც ვუკეთებდი… პედაგოგის დიპლომი კი ავიღე, მაგრამ არ მიმუშავია, არ იყო ეს ჩემი საქმე“. სამედიცინოზე მეოცნებე გოგონა ადრე დაოჯახდა, მეუღლე სპეციალობით ეკონომისტია, მაგრამ კლინიკაში მუშაობდა მენეჯერად, იაც სულ ეკითხებოდა, საჩემო ხომ არაფერია კლინიკაშიო — „ვფიქრობდი, მიმღებში ან კანცელარიაში იქნებ მიმიღონ, საავადმყოფოში ხომ ვიქნები-მეთქი და, აი, სანიტრის ადგილი გამოჩნდა რეანიმაციაში, სიხარულით წავედი. სიმართლე გითხრათ, არაფერი რთული არ იყო, იმდენად ჩემს ადგილას ვგრძნობდი თავს, ვმორიგეობდი კიდეც, ნებისმიერ მანიპულაციაზე ხელებში ვუვარდებოდი ქირურგებს. ისინიც რეზიდენტები იყვნენ, სხვათა შორის, სულ მეუბნებოდნენ, ისწავლე, დიპლომი აიღეო. ჩემი სურვილიც ეს იყო და ჩავაბარე პროფსასწავლებელში „არგო“. სწავლით კი ისწავლა იამ, მაგრამ დიპლომი ვერ აიღო – სასწავლებელმა ავტორიზაცია ვერ გაიარა და სტუდენტები დაიჩაგრნენ – დიპლომების ნაცვლად, სერტიფიკატებით დაასრულეს სწავლა. სამაგიეროდ, კლინიკამ დააფასა საქმისადმი მისი სიყვარული, დაინახა ის უნარები, რაც პროფესიონალს სჭირდება და ექთნად გადაიყვანეს. მიუხედავად იმისა, რომ უკვე სამი ვაჟის დედა იყო, სწავლის გაგრძელება მაინც გადაწყვიტა და ახლობლის რჩევით, „ორიენტირის“ სტუდენტი გახდა. იაც განსაკუთრებული სითბოთი იხსენებს კოლეჯში გატარებულ წლებს, პედაგოგებს, ადმინისტრაციის თანადგომას, ონლაინ სწავლების პერიოდს, პრაქტიკულ მეცადინეობებსა და სხვადასხვა კლინიკაში მიღებულ გამოცდილებას. „რესპუბლიკურ საავადმყოფოში კარდიოლოგიურ განყოფილებაში ვმუშაობდი, რომელიც რეანიმაციასთან იყო მიერთებული. აქ ექთნის პოზიციაზე მუშაობა ორმაგ დატვირთვას ატარებს, რთულია, მაგრამ არ გამჭირვებია, ყოველთვის ბოლომდე ვიხარჯებოდი. ამას შინაგანი მედიცინის განყოფილება მოჰყვა, უფროსი ექთნის თანაშემწის პოზიციით და ა.შ.“ ია ექთანი ფლებოტომისტიცაა – ვენიდან სისხლის აღების ახალი მეთოდით მუშაობს, კოვიდ-შემთხვევებმა იმატა და ტესტების ასაღებად გადიან. ასე რომ, უკვე სტაჟიანი ექთანია მრავალმხრივი გამოცდილებით და, რაც მთავარია, საათს არასდროს დასცქერის სამუშაო დროის დასრულების მოლოდინით.
ჩვენი საუბრისას, გოგონებმა ბევრი პედაგოგი თუ კლინიკაში თავიანთი მენტორი გაიხსენეს სამადლობელი სიტყვებით. თავიანთ პროფესიულ დაოსტატებას უმადლიან მთავარ ექთნებს – ნინო ფრუიძესა და ნინო ოდიშვილს, მოდულური პროგრამის ხელმძღვანელს, ბორის ოვსეპიანს; იხსენებენ, როგორ გაიარეს „კარიტასში“ „შინ მოვლის მოდული“, რამდენი „ხრიკი“ ისწავლეს დავრდომილი პაციენტის მოვლისა და ისე გადაადგილების, რომ ვერც სიმძიმე იგრძნო და არც პაციენტს დაუშავდეს რამე. ამ მანიპულაციის შესასწავლად და დასახვეწად, მორიგეობით, თავად იყვნენ ხოლმე დავრდომილის როლში…
დიახ, პროფესია, რომელიც ქეთევანმა, ნინომ და იამ აირჩიეს, ნამდვილად რთულია, მაგრამ, ჩანს, ისინი ბედნიერები არიან ამ არჩევნით. ეს კი იმას ნიშნავს, რომ მათ ხელში მოხვედრილ ყველა პაციენტს შეუძლია, იმედიანად იყოს. ისინი ყოველდღიურად არა მარტო ადამიანის ჯანმრთელობაზე ზრუნავენ, არამედ თავადაც სიამოვნებას იღებენ.
„რომ გამოჯანმრთელდებიან და ეწერებიან, ჩაცმულებს ხანდახან ვეღარ ცნობ… ისინი გაოცებულები მეძახიან: ია, ია, რომ დამემშვიდობონ და მადლობა მითხრან – სხვა მეტი რაღა გინდა,“ – ია
„თეთრი ხალათით რომ გაივლი და იმედიანი თვალებით გიყურებენ, როგორ არ დაიხარჯები ბოლომდე,“ – ნინო
„იაშვილში ვნახე პრაქტიკის დროს და არასოდეს დამავიწყდება, როგორი გაფაციცებით ელიან ავადმყოფი ბავშვების მშობლები ექთნის გამოჩენას და რამხელა ტვირთს უმსუბუქებ მათ ერთი იმედიანი სიტყვით,“ – ქეთევანი
◊ ◊ ◊
„ორიენტირი“ ერთ-ერთი გამორჩეული, თანამედროვე სტანდარტების შესაბამისი საგანმანათლებლო კერაა, რომელსაც საფუძველი დარგის ცნობილმა სპეციალისტმა, ანზორ მაჭარაშვილმა ჩაუყარა 1992 წელს. მას შემდეგ 20 წელი გავიდა – 2016 წლიდან კოლეჯს რამაზ მაჭარაშვილი ხელმძღავნელობს და ბუნებრივია, რომ ბევრი რამ შეიცვალა რეფორმის მოთხოვნების შესაბამისად – ახალი შენობა, პროფესიულ საგანმანათლებლო პროგრამების შესაბამისად აღჭურვილი აუდიტორიები, ლაბორატორიები, ბიბლიოთეკა, დასასვენებელი სივრცე სტუდენტებისთვის, სამედიცინო ოთახი, საკონფერენციო დარბაზი. შენობის ყველა სართულზე შესაძლებელია მუდმივი ინტერნეტით სარგებლობა, სკოლის ეზოში სპორტული მოედანია…
კოლეჯი ავტორიზებულია და 2019 წლიდან ახორციელებს პროფესიულ საგანმანათლებლო პროგრამებს: საექთნო საქმე, ფარმაცია, საფინანსო სერვისები, კბილის სატექნიკო საქმე, ღონისძიებების ორგანიზება; 2021 წლიდან კი დაიმატა პროფესიული საგანმანათლებლო პროგრამა – აღმზრდელი.
კოლეჯს პროფესიული მომზადება-გადამზადების პროგრამების განხორციელების უფლებაც აქვს.
