რუბრიკის “ქართველი სტუდენტები უცხოეთში” სტუმარია, გერმანიის ქალაქ ჰაიდენჰაიმის DHBW უნივერსიტეტის სტუდენტი ანანო ჩომახიძე
— ანანო, საზღვარგარეთ სწავლის მისაღებად მეათე კლასიდან გერმანიაში გაემგზავრე, როგორ გაიხსენებ მშობლიურ მე-6 გიმნაზიას და ჰანოვერის გიმნაზიაში გატარებულ პერიოდს?
— პირველ რიგში, მივესალმები თქვენი გაზეთის მკითხველს და მადლობას გიხდით ამ რუბრიკაში მოწვევისთვის.
დავიბადე და გავიზარდე თბილისში, დავამთავრე მეექვსე გიმნაზია, ცნობილი გერმანული სკოლა ვერაზე, პეტრიაშვილის ქუჩაზე. მეც, ისევე როგორც ალბათ ყველას, ვინც ამ სკოლაში სწავლობდა, განსაკუთრებული დამოკიდებულება მაქვს მის მიმართ, რაც განპირობებულია ურთიერთობებით მოსწავლეებსა და მასწავლებლებს შორის, მიდგომით სწავლისადმი და, რა თქმა უნდა, პედაგოგების პროფესიონალიზმით, რომელთა დიდი ძალისხმევითაც მეექვსე გიმნაზიამ დაიმკვიდრა სახელი და დღემდე ერთ-ერთ პრესტიჟულ სკოლად ითვლება ქალაქში. გარდა ამისა, ასევე აღსანიშნავია გერმანელი პედაგოგების მონდომება და თავდადება, რომელთა წყალობითაც მეექვსე სკოლის მოსწავლეები გერმანიის სხვადასხვა ქალაქებში ახერხებენ სასწავლო სემესტრის გავლას, რაც, დამეთანხმებით, ნებისმიერისთვის დიდი გამოცდილებაა. გერმანული ენა ყოველთვის ძალიან მომწონდა, შესაბამისად, კარგადაც ვსწავლობდი. ამიტომ, მეათე კლასში მომეცა საშუალება გავმგზავრებულიყავი ქალაქ ჰანოვერში და უფასოდ მესწავლა ერთი სემესტრის განმავლობაში იქაურ გიმნაზიაში. იქ გატარებული დრო არაჩვეულებრივად მახსენდება, დღემდე მაქვს ურთიერთობა ჩემს მიმღებ ოჯახთან და გერმანელ კლასელებთან. გარდა სასიამოვნოდ გატარებული დროისა, ეს იყო უდიდესი გამოცდილება ჩემთვის როგორც ცხოვრებისეული, ასევე ცოდნის გაღრმავების მხრივ. ჰანოვერში გატარებული სემესტრი ძალიან დამეხმარა სკოლის დამამთავრებელი გამოცდის ჩაბარებაში, რომელიც ყოველ წელს ტარდება მეექვსე სკოლელებისთვის გერმანულ ენაში. ამ გაცვლითი პროგრამის შემდგომ გადავწყვიტე, აუცილებლად დავბრუნებულიყავი გერმანიაში სწავლის გასაგრძელებლად და სწორედ ამიტომ ჩავაბარე გრიგოლ რობაქიძის უნივერსიტეტში — ალმა მატერში, როგორც მას ხშირად ვუწოდებთ ხოლმე.
— რა პროფესიას ეუფლები?
— დღეს, უკვე, ალმა მატერის ბიზნესის სკოლის გერმანულენოვანი ფაკულტეტის მეოთხე კურსის სტუდენტი ვარ. სწორედ ეს უნივერსიტეტი აძლევს თავის სტუდენტებს უნიკალურ შესაძლებლობებს უცხოეთში გაცვლითი პროგრამების, სტაჟირების და დასაქმების მხრივ. ვერასდროს წარმოვიდგენდი, რომ მეორე კურსის სტუდენტს, შემეძლებოდა სტაჟირება გერმანიაში გამევლო, თუმცა გრიგოლ რობაქიძის უნივერსიტეტის მჭიდრო კონტაქტების მეშვეობით, 2012 წელს, გავემგზავრე გერმანიაში სრული დაფინანსებით და ქალაქ კიოლნში გავატარე თვენახევარი, რომლის განმავლობაშიც ვმუშაობდი კომპანია ვაინორში (Weinor GmbH & Co KG). ვაინორი ევროპის ბაზარზე საკმაოდ ცნობილი კომპანიაა, რომელიც ტერასების, აივნების, ზამთრის ბაღების ინოვაციურ გადახურვას, გათბობას და სხვა მრავალგვარ სერვისს სთავაზობს საკუთარ კლიენტებს. მე, რა თქმა უნდა, ჩემი პროფესიიდან გამომდინარე ვმუშაობდი, ვაწარმოებდი პროცესების ხარჯთაღრიცხვას და ფინანსურ ანალიზს. ანაზღაურებადი სტაჟირების ფარგლებში, ფინანსების მიმართულებით, ძალიან დიდი ცოდნა მივიღე. მესამე კურსზე გერმანიაში გამგზავრების საშუალება კვლავ მომეცა, ამჯერად ბადენ-ვიურტემბერგის მიწაზე, შტუტგარტის მახლობლად მდებარე საუნივერსიტეტო ქალაქ ჰაიდენჰაიმში, სადაც ერთი სემესტრის განმავლობაში ვსწავლობდი გერმანიაში პირველ, დუალურ უნივერსიტეტში — Duale Hochschule Baden-Wűrttemberg.
— რა შეგიძლია მიამბო DHBW უნივერსიტეტის შესახებ?
— უნივერსიტეტი DHBW ულტრათანამედროვე ტიპის სასწავლებელია, რომელიც დაფუძნებულია დუალური სწავლების პრინციპზე, რაც გულისხმობს თეორიას პლუს პრაქტიკას, ანუ სტუდენტები ყოველი სემესტრის სამ თვეს თეორიულად შესწავლილის სისრულეში მოყვანას უთმობენ. ეს ხორციელდება უნივერსიტეტის პარტნიორი ფირმების მიერ მათი დასაქმებით. ძალიან კარგად მახსენდება ჰაიდენჰაიმში გატარებული სემესტრი. ლექციებს ვესწრებოდი სისტემატურად, რადგან გარემო ისე კომფორტულადაა შექმნილი, რომ სწავლა სასიამოვნოა. გარდა ამისა, კვალიფიციური პროფესორები მორგებული არიან სტუდენტის მოთხოვნებს და მაქსიმალურად ცდილობენ თავიანთი ცოდნა და გამოცდილება მომავალ თაობას გადასცენ. არ შემიძლია არ გამოვყო ჩემი გერმანელი ჯგუფელები, რომლებიც ყველანაირად მეხმარებოდნენ, არ შემქმნია არავითარი პრობლემა კომუნიკაციის თვალსაზრისით, რადგან ძალიან სტუმართმოყვარედ და თბილად მიმიღეს. ეს ნამდვილად ბევრს ნიშნავს, განსაკუთრებით პირველ ეტაპზე ადაპტაციის გასავლელად უცხო გარემოში.
— როგორი ქალაქია ჰაიდენჰაიმი?
— ჰაიდენჰაიმი პატარა საუნივერსიტეტო ქალაქია. აქ არ არის ბევრი ღირსშესანიშნაობა, ძირითადად კამპუსები, მაღაზიები, რამდენიმე პარკი, კინოთეატრი, თანამედროვე ხელოვნების მუზეუმი და თეატრია, თუმცა არაჩვეულებრივი ადგილმდებარეობა აქვს და ძალიან მცირე დროში შეიძლება გადასვლა მიუნხენში, შტუტგარტში, აუგსბურგში, კარლსრუეში თუ სხვა ახლომდებარე დიდ ქალაქებში, სადაც გასართობი და სანახავი ბევრია, ასაკის და ინტერესების მიუხედავად. შაბათ-კვირის აქციები სტუდენტებისთვის მუდმივად მოქმედებს თითქმის ყველაფერზე და, შესაბამისად, კვირის ბოლოს გართობა და დასვენება ხელმისაწვდომია. ასევე ძალიან კარგია ისიც, რომ დამატებითი ვიზის და რაიმე სახის ნებართვის აღების გარეშე შეიძლება გერმანიის ფარგლების დატოვება და მოგზაურობა შენგენის სივრცეში. ჰაიდენჰაიმი სამხრეთ გერმანიაში მდებარეობს, ბადენ-ვიურტემბერგის მიწაზე, რომელიც შვეიცარიას ესაზღვრება და ძალიან მარტივად, სულ რამდენიმე საათში, შეგიძლიათ კომფორტული მატარებლით ესტუმროთ ამ მშვენიერ ქვეყანას.
— სწავლის პარალელურად გქონდა თუ არა მუშაობის უფლება?
— თქვენ იცით, რომ სტუდენტს ეძლევა უფლება შეზღუდული დროით (თუ არ ვცდები, კვირაში 20 საათი) იმუშაოს. მიუხედავად ამისა, მე არ მიმუშავია იმიტომ, რომ საკმაოდ კარგი სტიპენდია დამინიშნა ბადენ-ვიურტემბერგის მხარემ, რაც თავისუფლად მყოფნიდა.
— ზოგადად, რა შეგიძლია გვიამბო გერმანიის განათლების სისტემაზე, რა არის მასში განსაკუთრებული?
— ზოგადად, გერმანიის განათლების სისტემაში განსაკუთრებული ის არის, რომ ეს ქვეყანა ევროპაში იმ მცირერიცხოვან ჯგუფს მიეკუთვნება, სადაც სწავლა უფასოა და გერმანიაც, ისევე როგორც ჩვენი ქვეყანა, ჩართულია ბოლონიის პროცესში. ეს გულისხმობს წელიწადში განსაზღვრული რაოდენობით კრედიტების დაგროვებას, საბოლოოდ კი, 240 კრედიტის საფუძველზე, ბაკალავრის ხარისხის მინიჭებას. ჩემი უნივერსიტეტის დიპლომი აღიარებულია გერმანიაში, ასევე, საქართველოშიც აღიარებულია გერმანიის ფედერაციის მიერ გაცემული დიპლომები. შესაბამისად, იქ მინიჭებული კრედიტები უპრობლემოდ შემინარჩუნდა საქართველოშიც.
— ანანო, ამჟამად საქართველოში იმყოფები, სად და როგორ ატარებ თავისუფალ დროს?
— თავისუფალ დროს ყოველთვის მეგობრებთან ერთად, სასიამოვნო გარემოში ვატარებ. ხშირად ვსტუმრობ მათთან ერთად სხვადასხვა გასართობ დაწესებულებებს და წვეულებებს. ასევე ძალიან მიყვარს ქალაქგარეთ, ბუნებაში დასვენება. დაძაბული კვირის ბოლოს, მეგობრებთან ერთად დროის გატარება საუკეთესო განტვირთვაა. დაღლილობის დაძლევაში ძალიან მეხმარება მუსიკის მოსმენა და წიგნის კითხვა. საყვარელი მწერალი არ მყავს, არც რომელიმე ერთ ნაწარმოებს გამოვარჩევ, რადგან ამ მხრივ ჩემი გემოვნება არაერთგვაროვანია. ჩემთვის მთავარია აზრი იყოს ღრმა, სიკეთისკენ და თავის შეცნობისკენ მიმართული. ამჟამად, ვკითხულობ ჯონ სტეინბეკის ნოველას „ზამთარი ჩვენი მღელვარებისა“ და ჯერჯერობით მომწონს. ძალიან მიყვარს ფილმების ყურება. ვფიქრობ, კინო სახვითი ხელოვნების საუკეთესო მიმართულებაა ოცდამეერთე საუკუნეში. ბოლო დროს ძალიან გამიტაცა ევროპულმა კინემატოგრაფიამ და, რამდენიმე წელია, საერთოდ აღარ ვინტერესდები ჰოლივუდური სიახლეებით. უპირატესობას ვანიჭებ პოლონურ, იტალიურ და რუსულ ფილმებს 60-70-იანი წლებიდან. ვფიქრობ, ხელოვნებამ ადამიანის მორალურ მხარეზე უნდა იზრუნოს, მნიშვნელოვან თემებზე უნდა დააფიქროს და მისი მიზანი არ უნდა იყოს მილიარდობით დოლარის მოგების მიღებაზე გათვლა, ზედაპირული სიუჟეტით, როგორც დამკვიდრებულია ჰოლივუდურ და ბოლივუდურ პრაქტიკაში. გარდა ამისა, ძალიან მიყვარს სპორტი და კვირაში რამდენიმე დღეს ვუთმობ ფიტნესს, ბევრს ვმოძრაობ ფეხით და ვცდილობ ჯანმრთელი ცხოვრების წესს მივსდიო.
— მომავალი როგორ გესახება, როგორია შენი სამომავლო გეგმები?
— მომავალში ჩემს თავს უამრავ ადგილას ვხედავ, თუმცა არ მიყვარს შეუსაბამო ოცნებები და მიზნები, რომლებიც ფიზიკურად მიუღწეველია. ვცდილობ, ყოველთვის რეალურად შევხედო მოვლენებს და ჩემი შესაძლებლობები ობიექტურად შევაფასო. მომავალში, ვფიქრობ, კერძო სექტორში დავსაქმდები ჩემი საყვარელი პროფესიით, თუმცა აუცილებლად ვაპირებ, რომ დრო დავუთმო ახალგაზრდებთან ურთიერთობას, რომელიმე კარგ უნივერსიტეტში. მას შემდეგ, რაც სრულ სამსაფეხურიან განათლებას მივიღებ და პროფესიონალად ჩამოვყალიბდები, ვაპირებ კვირაში რამდენიმე საათით მაინც მქონდეს უშუალო შეხება სტუდენტებთან. ახალგაზრდობა ეს არის ყველაზე ცოცხალი ძალა, კრეატიული აზროვნება და შეუზღუდავი შესაძლებლობა. მათთან ურთიერთობაში ადამიანი ძალიან ბევრ რამეს სწავლობს, მუდმივად იზრდება და არ ჩერდება ერთ დონეზე. რაც მთავარია, განათლებული ახალგაზრდობა ქვეყნის განვითარების საწინდარია და ვფიქრობ, თითოეული ადამიანის მიზანი უნდა იყოს სწორედ ის, რომ თავისი წვლილი შეიტანოს ქვეყნის წინსვლაში.
— როგორ ფიქრობ, იმისათვის, რომ ადამიანი პროფესიონალად ჩამოყალიბდეს, აუცილებელია საზღვარგარეთ მიღებული განათლება? საქართველოში დასაქმებაში, რამდენად დაგეხმარება უცხოეთის დიპლომი?
— ვფიქრობ, გერმანიაში მიღებული ცოდნა და გამოცდილება ძალიან დამეხმარება სასურველი სამუშაო ადგილის პოვნაში, რადგან ქართულ ბაზარზე დიდი ყურადღება ექცევა საზღვარგარეთ მიღებულ განათლებას. ამის მიზეზი ის არის, რომ ევროპული და ამერიკული განათლების სისტემები მრავალწლიან გამოცდილებას ეყრდნობა და აპრობირებულია პრაქტიკაში, ჩვენი სისტემა კი ჯერ კიდევ რეფორმაციის ეტაპზეა და გეზს სწორედ ახლა იღებს. თუმცა ვფიქრობ, იმისათვის, რომ ადამიანი პროფესიონალად ჩამოყალიბდეს, სულაც არ არის აუცილებელი საზღვარგარეთ სწავლა. მონდომებული და შრომისმოყვარე სტუდენტი საქართველოშიც შეძლებს კარგი განათლების მიღებას.
ესაუბრა მაკა ყიფიანი
