ნინო ფსუტური
2023 წლის საქართველოს მასწავლებლის ეროვნული ჯილდოს გამარჯვებული
გორის მე-8 საჯარო სკოლის ბიოლოგიის მენტორი მასწავლებელი
▶️ რა შეგრძნებაა გაღიარონ წლის საუკეთესო მასწავლებლად?
გამარჯვება, პირველ რიგში, ძალიან დიდი სიხარულის შეგრძნებაა, რომელიც დღემდე მომყვება. ალბათ, ბოლომდე ვერც ვაცნობიერებ… მოტივაციას მმატებს და დიდ პასუხისმგებლობას მიჩენს ჩემი მოსწავლეების, კოლეგების მიმართ, ზოგადად, საგანმანათლებლო სისტემის მიმართ – გინდა, კიდევ უფრო კარგად აკეთო შენი საქმე. ახლა, აი, ეს შეგრძნებები და ემოციები ირევა ერთმანეთში.
როდესაც საუკეთესო ხუთეულში ხარ, რა თქმა უნდა, ფიქრობ, რომ გამარჯვებასთან ძალიან ახლოს ხარ, ანუ შეიძლება შენ იყო ის, ვისაც გამარჯვებულად გამოაცხადებენ. თუმცა, ვფქირობ, ხუთივეს თანაბარი შანსი გვქონდა. მოლოდინი, რა თქმა უნდა, იყო, მაგრამ არ ვფიქრობდი, რომ აუცილებლად მე გავხდებოდი 2023 წლის მასწავლებლის ეროვნული ჯილდოს მფლობელი. საკმაოდ ძლიერი, პროფესიონალი მასწავლებლების გვერდით ვიდექი როგორც ათეულში, ისე ხუთეულში. ამიტომ ვამბობ, შანსი ხუთივესთვის თანაბარი იყო, თუმცა, ჟიურიმ მე შემარჩია.
ემოციებს ჩაცხრომა ვერ ვაცალე, მეორე დღესვე უკვე ტრენინგზე ვიჯექი – დებატების ტექნიკების ტრენინგზე. ამ ტრენინგის შესახებაც, სწორედ, ამ ათეულთა კლუბიდან გავიგე. ზოგადად,
ათეულთა კლუბის წევრობაც და გამარჯვებაც, ეს არის შანსი, გაიცნო უფრო მეტი საინტერესო ადამიანი, მეტ საინტერესო პროექტსა თუ აქტივობაში ჩაერთო. რასაკვირველია, გამარჯვებასაც ამ კუთხით გამოვიყენებ და მეტ აქტივობასა და პროექტს შევთავაზებ ჩემს მოსწავლეებს, უფრო საინტერესოს გავხდი მათთვის სასკოლო ცხოვრებას.
ამის გარდა, ვფქირობ, ჩემი გამარჯვება, გარშემო მყოფი ახალგაზრდებისთვის, რომლებიც მასწავლებლის პროფესიაში აპირებენ შემოსვლას, დიდი სტიმული გახდება. ყოველდღე მწერენ, მილოცავენ და მეუბნებიან, რომ მათთვისაც მამოტივირებელია ეს გამარჯვება. მაგალითისთვის, ერთი ჩემი მოსწვლის წერილს მოვიყვან, სადაც მწერს, რომ: ალბათ იცით, რომ მასწავლებლობა მინდა და უკვე წარმოვიდგინე, რამდენიმე წლის შემდეგ, მაგ სცენაზე მეც რომ დავდგები და სიამაყით ვიტყვი, ჩემი დამრიგებელი და მასწავლებელიც არის ამ ჯილდოს მფლობელიო. ეს მართლა აღმოჩნდა მათთვის მოტივაციის მიმცემი – მასწავლებლობა თუ უნდოდათ, ახლა კიდევ უფრო გაუმყარდებათ ეს სურვილი, რადგან ხედავენ, რომ ეს პროფესია აღიარებულია და შენი შრომა – დაფასებული. თუმცა, დამერწმუნეთ, არც ერთი მასწავლებელი ამას აღიარებისთვის არ აკეთებს, ყოველ შემთხვევაში, მე ასე ვფიქრობ. მაგრამ, რა თქმა უნდა, ძალიან სასიამოვნოა, როცა მერე ყველაფერი ასე გიფასდება.
▶️ არის დღეს, რეალურად, მასწავლებლის პროფესია სათანადოდ დაფასებული?
დღეს მასწავლებლის პროფესია სათანადოდ დაფასებული ნამდვილად არ არის. შეიძლება მასწავლებელი უფრო მეტი, სხვადასხვა სახის, სოციალური პაკეტით, გარკვეული შეთავაზებებით სარგებლობდეს ან თუნდაც უფრო მაღალი ხელფასი ჰქონდეს. მესმის, რომ ხელფასები რაღაც ტემპით იზრდება, მაგრამ ყველა ვხედავთ, რომ ეს არ არის შესაბამისობაში დღეს არსებულ საბაზრო ფასებთან. აქედან გამომდინარე, მასწავლებლებს არ აქვთ ისეთი ცხოვრების პირობები, როგორიც უნდა ჰქონდეთ. მასწავლებლობა ძალიან დიდ შრომას მოითხოვს, 24 სათიდან, ალბათ, 14 საათი შენს პროფესიაზე ფიქრობ — რა როგორ გააკეთო.
რაც შეეხება მასწავლებლის პროფესიის პრესტიჟულობას, ვფიქრობ, წინა წლებთან შედარებით, როდესაც მე ვიწყებდი მასწავლებლობას, უფრო პრესტიჟული გახდა. ბოლო რამდენიმე წელია, ახალგაზრდებისგან უფრო ხშირად მესმის, რომ ჩვენს პროფესიას ირჩევენ. ეს გარდატეხა ამ კონკურსმაც განაპირობა, ახალგაზრდებმა უფრო მეტად გააცნობიერეს, რომ თუ ისინი არ აღზრდიან და გაზრდიან ისეთ თაობას, როგორიც მათ სურთ, ვერც მათთვის სასურველი მომავალი ექნებათ. ალბათ, ამასაც ფიქრობენ: მოდი, ჩავდგეთ ამ როლში და აღვზარდოთ (მე ასე ვფქირობ) ახალი თაობა. მათ კარგად აქვთ გაცნობიერებული მასწავლებლის როლი უკეთესი თაობის აღზრდაში.
ჩემ შემთხვევაში, პროფესიის არჩევა გააზრებულად მოხდა, ასე მგონია, რომ ეს პროფესია ჩემთან ერთად დაიბადა, რაც თავი მახსოვს, მასწავლებლობა მინდოდა. ბავშვობაშიც „მასწავლებლობას“ ვთამაშობდი. დამამთავრებელ კლასში ვიფიქრე, ექიმი ხომ არ გავხდე-თქო, მაგრამ მერე ისევ მძლია ბავშვობისდროინდელმა სურვილმა. სხვათა შორის, შემდეგ მქონდა შანსი, სხვა სფეროში გადავსულიყავი, სადაც უფრო მაღალი ანაზღაურება მექნებოდა (ეს მნიშვნელოვანი იყო, განსაკუთრებით იმ პერიოდისთვის), მაგრამ ერთი წუთით არ დავფიქრებულვარ, ისე ვთქვი უარი შემოთავაზებაზე. დავრჩი ჩემს პროფესიაში და არც არასდროს მინანია, პირიქით, მადლობა ღმერთს, რომ ასე მოხდა.
▶️ როგორ ფიქრობთ, რითი მიიქციეთ ჟიურის ყურადღება?
ამაზე მეც ხშირად ვფიქრობ. ალბათ, იმით, რომ არაფორმალური განათლების მიმართულებით მქონდა ბევრი საინტერესო პროექტი… მოსწავლეეებთან ერთად, ჩამოყალიბებული გვაქვს ჩვენი სტარტაპი, სამეწარმეო უნარების განვითარებაზე ვმუშაობთ; შესაძლოა იმითაც, რომ, ზოგადად, საგანმანათლებლო სფეროში არა მხოლოდ მასწავლებლად, არამედ სხვა მიმართულებითაც ვმუშაობ. ისევე, როგორც სხვა მასწავლებლების, ალბათ, ჩემი პედგოგიური პრაქტიკაც საინტერესო იყო. კონკურსის შემდეგ გავიგე ისიც, რომ ჟიურის წევრები ჩემს მოსწავლეებსაც გაესაუბრნენ და მათ ძალიან დიდი შთაბეჭდილება მოუხდენიათ. ალბათ, ამასაც მიაქციეს ყურადღება. თუმცა, ზუსტი პასუხი ამ კითხვაზე ნამდვილად არ მაქვს.
▶️ არსებობს მაქსიმუმი თქვენს პროფესიაში, რისი გაკეთებაც შეიძლება?
ვფიქრობ, ადამიანის შესაძლებლობები ამოუწურავია. თუ კონკრეტულად მასწავლებელზე ვსაუბრობთ, არასოდეს უნდა შეეცადო, ამოწურო შენს თავში რესურსი, ვერ ამოწურავ და არც გაქვს ამის უფლება. არ უნდა მოდუნდე, მუდმივად უნდა ეცადო განვითარდე, მაღალი მიმღებლობა უნდა გქონდეს სიახლეებისადმი. შენ თვითონ თუ არ განვითარდები და საკუთარ თავში არ მოახდენ ძირეულ ცვლილებებს, ისე შეუძლებელია, მოსწავლე შეცვალო უკეთესობისკენ. ჯერ შენ უნდა შეიმეცნო, გაითავისო ის, რასაც ასწავლი და მერე გადასცე მოსწავლეს. ეს ძალიან საინტერესო პროცესია. ვიდრე მასწავლებელი გქვია და სკოლაში ხარ, ანუ „სანამ ბედავ, რომ ასწავლო, თავადაც არ უნდა შეწყვიტო სწავლა“.
თვითგანვითარება მუდმივი პროცესია, აქედან გამომდინარე, ჩვენს პროფესიაში ვერასდროს დაასახელებ იმ მაქსიმუმს, რომლის იქით კეთება შეუძლებელია.
▶️ ორი სიტყვით სამომავლო გეგმებზეც გვითხარით, რის გაკეთებას აპირებთ თქვენი მოსწავლეების მეტი პროგრესისთვის, განვითარებისთვის? რას უკავშირდება თქვენი უახლოესი პროფესიული გეგმები?
როგორც გითხარით, მეორე დღესვე უკვე ტრენინგზე – დებატების ტექნიკის შესწავლა – ვიყავი. უახლოესი მომავლის გეგმებში სწორედ დებატების კლუბის ჩამოყალიბებაა სკოლაში. მინდა გავაძლიერო მოსწავლეები ამ კუთხით იმიტომ, რომ დებატებია ის, რაც მოსწავლეებში ძალიან მნიშვნელოვან და საჭირო უნარებს ავითარებს. ზოგადად, ძალიან მომწონს არაფორმალური განათლების ელემენტების ფორმალურ განათლებაში გადატანა, ამიტომ, ძალიან საინტერესო იქნება დებატების ტექნიკების შეტანა ფორმალურ განათლებაში. გარდა ამისა, წელს ვასწავლი მეწარმეობის საფუძვლებს, ეს არჩევითი საგანია. ვაყალიბებ მოსწავლეთა კორპორაციებს და ახლა ზუსტად იმ ეტაპზე ვართ, როცა მოსწავლეთა ხუთი კორპორაცია უნდა შევქმნათ, ეს სემესტრი ამ ახალი წამოწყებით იქნება ჩვენთვის განსაკუთრებული. მე და ჩემს მოსწავლეებს გვინდა, გავაფართოვოთ და ხორცი შევასხათ ჩვენს იდეებს. 12 ოქტომბერს კი, ველოდებით ნიკო კეცხოველის კონკურსის ნახევარფინალს და ფინალში მოხვედრის დიდი იმედი გვაქვს. ერთი სიტყვით, არ ვჩერდებით, განვითარებაზე ორიენტირებულებს წინ უამრავი გეგმა გვაქვს.
▶️ ქალბატონო ნინო, რას დაასახელებდით დღევანდელი სკოლის ყველაზე დიდ გამოწვევად?
ძალიან მნიშვნელოვანი გამოწვევაა დღეს ინფრასტრუქტურა. სკოლების უმრავლესობას, მათ შორის ჩვენს სკოლასაც, არ აქვს ლაბორატორიები, რაც ნამდვილად ხელის შემშლელია ხარისხიანი სწავლებისთვის. ეს ყველაფერი ერთგვარი ბარიერია მასწავლებლისთვის. ბარიერი იყო ჩემთვისაც, რომ საინტერესოდ მესწავლებინა ჩემი საგანი, მაგრამ მასწავლებლობა ზუსტად იმას ნიშნავს, რომ შენ თვითონ იპოვო პრობლემის გადაჭრის შენეული გზა და ხერხი, რომელიც შეამსუბუქებს პრობლემას, სიმძაფრეს დააკარგვინებს.
რაღაც გამოსავალი მაინც უნდა იპოვო მასწავლებელმა, რომ პრობლემამ დაღი არ დაასვას საგაკვეთილო პროცესს, უნდა შეეცადო, რესურსების სიმცირის მიუხედავად, საინტერესო გახადო ბავშვისთვის სწავლების პროცესი.
ეს უნდა შეძლო! ბარიერიც ზუსტად ესაა ჩვენთვის – ბევრი პრობლემის მოგვარებას და გამოწვევების გამკლავებას, ხშირად, საკუთარ თავზე ვიღებთ. ბევრი მასწავლებელი, მათ შორის მეც, საკუთარი ხარჯითაც კი ვყიდულობთ რესურსებს, სხვაგვარად შეუძლებელია საინტერესო და მამოტივირებელი გაკვეთილის ჩატარება.
კიდევ ერთ მნიშვნელოვან პრობლემად საქართველოს სკოლებში ბავშვთა კვებას დავასახელებ. მინდა წინა პლანზე წამოვწიო უფასო სასკოლო კვების საკითხი. ძალიან მნიშვნელოვანი და შეიძლება ითქვას, ნომერ პირველი პრობლემაა, ინფრასტრუქტურაზე მეტად მნიშვნელოვანიც კი, ჩვენს საგანმანათლებლო სისტემაში. ვასწავლი საბაზო-საშუალო საფეხურს, აქედან მოსწავლეების უმრავლესობას დღეში 7 გაკვეთილი აქვს. წარმოიდგინეთ, როგორ უნდა იმუშაოს გონებამ ან რა ენერგია უნდა ჰქონდეს ბავშვს, რომელიც შვიდი გაკვეთილის განმავლობაში (9 საათიდან, დაახლოებით, სამის ნახევრამდე) მშიერია. შეუძლებელია, დროის ამ ინტერვალში, ერთჯერადად მაინც თუ არ გამოიკვება ბავშვი, სრულყოფილად შეძლოს ინფორმაციის ათვისება ან სხვა მნიშვნელოვანი გონებრივი ოპერაციების განხორციელება, რასაც ვითხოვთ დ აუცილებელია საგაკვეთილო პროცესში. თუნდაც ერთხელ, თან ჯანსაღი საკვების მცირე ულუფის მიღება აუცილებელია. ამიტომაც ვამბობ, რომ ინფრასტრუქტურაზე უფრო მწვავე პრობლემად ამას დავასახელებდი, თუ ერთი პრობლემა უნდა გამოვყო.
▶️ არის თუ არა ბარიერი მასწავლებლისთვის, ყოველწლიურად უმტკიცოს სახელმწიფოს, რომ ის კომპეტენტურია, პროფესიონალია, ანუ კარიერული წინსვლისა და პროფესიული განვითარების სქემა, არსებული სახით, რეალურად, აძლევს თუ არა მასწავლებელს პროფესიული ზრდის შესაძლებლობას, თუ მხოლოდ კიბეა სტატუსიდან სატატუსზე გადასასვლელად, რომელზეც სახელფასო დანამატია მიბმული?
გააჩნია, როგორ მიუდგება ამას მასწავლებელი. ვფიქრობ, თუ გონივრულად მივუდგებით, პრობლემა აღარ იქნება. რას ნიშნავს ეს?
არ უნდა გქონდეს იმის შეგრძნება, რომ ტრენინგები, აქტივობები და პროექტები მხოლოდ იმისთვის უნდა გაიარო და განახორციელო, რომ შემდეგ ვიღაცამ ამაში წამყვანის ან მენტორის სტატუსი მოგანიჭოს. ეს, უპირველესად, შენი განვითარებისთვის უნდა აკეთო, პროფესიული ზრდისთვის.
ამავდროულად, იმისთვის, რომ ეს ყველაფერი მოსწავლეებთან, საგაკვეთილო პროცესში, შეიტანო სწავლების ხარისხის გასაუმჯობესებლად. თუკი ამას შემდეგ ავტომატურად მოყვება, და აუცილებლად მოყვება, სტატუსის ცვლილება, ამას რა სჯობს. პრაქტიკაში რომ გადაიტანო რაღაც, აუცილებლად თეორიულად უნდა იცოდე. ამიტომ, ვფიქრობ, არც გამოცდას და არც პორტფოლიოს არ უნდა შეხედოს მასწავლებელმა ისე, თითქოს მისთვის დამატებითი საქმეა. ეს ყველაფერი სასწავლო პროცესის თანმდევია, შენი საქმიანობის თავმოყრა და დოკუმენტირებაა, რასაც შემდგომ პროფესიონალები გადახედავენ, შეაფასებენ, დაგიდასტურებენ და გიღიარებენ შენი შრომის შედეგებს, რასაც მოსწავლეებთან, წესით, ყოველდღიურად უნდა აკეთებდე. თუ ასე მივუდგებით – მხოლოდ სტატუსის ცვლილებისთვის კი არ ვაკეთებთ ამას, არამედ სასწავლო პროცესის გაუმჯობესებისთვის – დარწმუნებული ვარ, აღარ იქნება გამაღიზიანებელი არც გამოცდის ჩაბარება და არც პორტფოლიოს წარმოება.
მთავარია, საკუთარ განვითარებაზე ორიენტირება და თავისით ლაგდება ყველაფერი, თავისთავად იქმნება არაჩვეულებრივი პორტფოლიოც.
იმასაც ვეთანხმები, რომ ანაზღაურება სტატუსის მიხედვით უნდა იყოს. ერთია ბავშვების სიყვარული და მეორეა მათი განვითარებისთვის გაწეული საქმიანობა, რას აკეთებ ამისთვის, ამიტომ, რა თქმა უნდა, ეს დანამატებით უნდა დაფასდეს, რომელიც სტატუსს მოჰყვება.
▶️ აუცილებლად მინდა გამოვეხმაუროთ ბოლო ორი კვირის განმავლობაში მომხდარ ფაქტებს, რომელიც, თავისთავად, არის სასკოლო პრობლემა – ერთი ეხება ქუთაისის ერთ-ერთ სკოლაში მოსწავლის ჩაგვრას თანატოლების მხრიდან და მეორე – 14 წლის გოგონას მკვლელობას, რომელსაც საზოგადოება „ცოლად“ მოიხსენიებს, რაც კიდევ ცალკე პრობლემაა
პირველ რიგში, ვიტყვი, რომ საკუთარ მოვალეობებს ვერ ვაცნობიერებთ. ამ კონკრეტულ შემთხვევაში, ალბათ – ვერც მასწავლებელი და ვერც სკოლის ლიდერი. არ ან ვერ ვხვდებით როდის უნდა მივმართოთ სოციალურ მუშაკს, როდის და რატომ უნდა ჩავრთოთ პროცესებში, არადა, ეს აუცილებელია გარკვეული პრობლემის მოსაგვარებლად. საჭიროების შემთხვევაში, არ უნდა მოვერიდოთ სოციალური მუშაკის ჩართვას. ხანდახან არის შემთხვევები, როდესაც ჩვენ ვერ ვერევით ან მარტო დამრიგებელი და მასწავლებელი ვერ უმკლავდებიან პრობლემას. ამიტომ, აუცილებელია გამოვიჩინოთ მეტი გონიერება, პასუხისმგებლობა და არ დავმალოთ დანაშაული. ალბათ, მაღალი მოქალაქეობრივი პასუხისმგებლობა ყველაფრის გასაღებია. თუ მაღალი მოქალაქეობრივი პასუხისმგებლობა გაქვს, გულგრილობა გამორიცხულია ასეთი საკითხების მიმართ. ორივე შემთხვევაში, და განსაკუთრებით ბოლო, როცა მოძალადემ 14 წლის გოგონა გაიტაცა ქორწინების მიზნით და შემდეგ მოკლა – ოჯახს და სკოლას თანაბრად ეკისრება პასუხისმგებლობა. მეტიც, თითოეული ჩვენგანის პასუხისმგებლობაც ძალიან დიდია იმიტომ, რომ იმ სოციუმში, სადაც 21-ე საუკუნეში ჯერ კიდევ ასე აზროვნებენ, ე.ი. ვერ შევცვალეთ ადამიანების ცნობიერება ისე, რომ არც მასწავლებელმა, არც მეზობელმა და არც მშობელმა არ დაუშვას, რომ 14 წლის ბავშვს ერქვას „ცოლი“. ამიტომ არის მნიშვნელოვანი, ყველა რგოლმა კარგად გავიაზროთ საკუთარი პასუხისმგებლობა და დანაშაული კი არ დავმალოთ იმის გამო, რომ პრობლემას ვერ ვერევით ან უბრალოდ სცილდება ჩვენს კომპეტენციას, არამედ მეტი გონიერება გამოვიჩინოთ და დროულად ჩავრთოთ შესაბამისი უწყებები თუ სპეციალისტები. ამით ნამდვილად ავიცილებთ თავიდან ასეთ სასტიკ შედეგებს.
▶️ სოციალურ ქსელებში ბულინგის შემთხვევას გაუგონარი აგრესია მოჰყვა ბულერი/მოძალადე მოზარდის მიმართ. საზოგადოების გარკვეული ნაწილი მის სასტიკ დასჯას ითხოვდა. არის თუ არა ეს კიდევ ცალკე სერიოზული პრობლემა ან რა ტიპის პრევენციაა საჭირო ძალადობის თავიდან ასაცილებლად?
მეტ-ნაკლებად, ყველა სკოლაში გვაქვს ბულინგის პრობლემა. დღევანდელ ტრენინგზეც განვიხილავდით ამ თემას და ჩვენმა ტრენერმა ძალიან საინტერესო რამ თქვა – ხანდახან, პრევენციის მიზნით, ძალიან მძაფრად ვაწოდებთ მოსწავლეებს ბულინგის შესახებ ინფორმაციას. შეიძლება კლასში არც იყვნენ ბულერები და ამ საკითხზე ამდენი ყურადღების გამახვილებით, ფილმების ჩვენებით, შესაძლოა, პირიქით, უფრო მეტად გავაღვივოთ ინტერესი. ამ მოსაზრებამ სერიოზულად დამაფიქრა. კარგად უნდა იყოს შესწავლილი როგორი ფონია კლასში, რამდენად საჭიროა ან რა დოზითაა საჭირო და აუცილებელი, ესაუბრო ბავშვებს ძალადობაზე. თუკი ამის აუცილებლობაა, სასურველია, ფსიქოლოგთან ერთად ისაუბრო, რადგან ყველა მასწავლებელს არ ჰყოფნის ამისთვის კომპეტენცია – რა ფორმით ან მეთოდით მიაწოდო კლასს ინფორმაცია, აჩვენო ფილმი ან განახორციელო აქტივობა, დიდი სიფრთხილეა საჭირო.
არ მიმაჩნია სწორად, ერთი ხელის მოსმით ან გაუაზრებლად, ნებისმიერი აქტივობის განხორციელება, რომელიც ძალადობის თემას ეხება. ჩვენ ბავშვებთან სწორ ღირებულებებზე უნდა გავამახილოთ ყურადღება, ეს უკეთეს შედეგს მოგვცემს.
და მეორე, ასევე არანაკლებ მნიშვნელოვანი საკითხი, რომელსაც კითხვაში სვამთ – როგორ მოვექცეთ ბულერს? არაფრით არ შეიძლება მჩაგვრელს იგივენაირად ვუპასუხოთ, როგორც ის მოექცა თანატოლს, ამ შემთხვევაში – ბულინგის მსხვერპლს. ეს ყოვლად დაუშვებელია, ყველანაირი თვალსაზრისით – გაუმართლებელი. არც სოციალურ ქსელშია საჭირო, ასე ხელაღებით და ასეთი დოზით, გესმის თუ არა პრობლემის გადაჭრის გზა, ვწეროთ ჩვენი აგრესიული, ძალადობრივი მოსაზრებები. ჩემი აზრით, ესეც დაუშვებელია და რა თქმა უნდა, იწვევს ძალადობის ახალ ტალღას. ფაქტობრივად, რასაც გმობ, იგივეს აკეთებ. ამიტომ, ძალიან დიდი სიფრთხილეა საჭირო როგორც პრევენციული ზომების მისაღებად, ისე პროტესტის გამოხატვისას.
▶️ დაბოლოს, ისევ ჯილდოს დავუბრუნდეთ – რას შეცვლის თქვენს ცხოვრებაში ან პროფესიულ საქმიანობაში მასწავლებლის ეროვნული ჯილდო?
მასწავლებლის ეროვნული ჯილდო შანსია, გააცნო შენი პრაქტიკა სხვა ადამიანებს, პროფესიაში მყოფს თუ ზოგადად, ნებისმიერს; სხვისი პრაქტიკაც გაიზიარო, შეიძინო უამრავი ახალი მეგობარი. ათეულთა კლუბის წევრობით, შეგიძლია ბევრი საინტერესო რამ აკეთო როგორც შენი მოსწავლეებისთვის, ისე ზოგადად შენი ქვეყნისთვის (თუ ძალიან ხმამაღალი ნათქვამი არ იქნება).
ჯილდოს მიღებით, პირველ რიგში, პასუხისმგებლობა მატულობს და მოტივაცია იზრდება – უნდა გახდე იმაზე კარგი მასწავლებელი, ვიდრე იყავი, უნდა აკეთო იმაზე მეტი, ვიდრე აკეთებდი და კიდევ უფრო მეტი მოსწავლის გული უნდა აანთო სიყვარულით, მოტივაციით. მხოლოდ ამ შემთხვევაში იქნება ეს ჯილდო გამართლებული.
თავისთავად, ეს უნდა შევძლო. მადლობა ჯილდოს ორგანიზატორებს ამ შესაძლებლობისთვის!
ბოლოს მინდა გითხრათ, რომ ჯილდოს ცერემონიალის შემდეგ, ღამის 12 საათზე, შინ დაბრუნებულს, სახლთან ჩემი სადამრიგებლო კლასის მოსწავლეები და მათი მშობლები დამხვდნენ. ეს ცალკე ზეიმი იყო. ვერ მოითმინეს, იცოდნენ, რომ პარასკევს სკოლაში არ ვიქნებოდი და ასე მომილოცეს. ჩემთვის ეს კიდევ ერთი მთავარი ჯილდოა!
ესაუბრა ლალი ჯელაძე
⇑⇓ 2017 წელს პირველად ჩატარდა მასწავლებლის ეროვნული ჯილდოს კონკურსი და ამ პროექტით, საფუძველი დაედო მასწავლებლის პროფესიის განვითარებისა და პოპულარიზაციის ყველაზე მასშტაბურ კამპანიას. მასწავლებელთა კორპუსი, განათლების სფეროს და ზოგადად, საზოგადოების წარმომადგენლები აღნიშნავენ, რომ მასწავლებლის ეროვნული ჯილდო გამორჩეული წარმატებით ტარდება.
⇑⇓ ჯილდოს კონკურსში, შვიდი წლის განმავლობაში, მონაწილეობა მიიღო 800-ზე მეტმა მასწავლებელმა, ხოლო წარდგენილი იყო 4663 პედაგოგი.
⇑⇓ კონკურსის გენერალური სპონსორია გუდავაძე-პატარკაციშვილის ფონდი, ოქროს სპონსორები არიან ლიბერთი ბანკი და ილიას სახელმწიფო უნივერსიტეტი. სპონსორები არიან: EPAM Georgia, კონსულტაციისა და ტრენინგის ცენტრი (ctc) და ალტე უნივერსიტეტი, ხოლო ჯილდოს მხარდამჭერები არიან: განათლებისა და მეცნიერების სამინისტრო, მასწავლებელთა პროფესიული განვითარების ეროვნული ცენტრი, პირველი არხი|ტელესკოლა და ციფრული-კრეატიული სააგენტო „მავერიკი“.
