ამჯერად მარნეულის სამედიცინო კოლეჯის საექთნო საქმის სტუდენტებს გაგაცნობთ. მარნეული მრავალეთნიკური ქალაქია და, შესაბამისად, ჩვენი რესპონდენტებიც მხოლოდ ერთი ეთნიკური ჯგუფის წარმომადგენლები არ არიან. ამას ხაზს იმიტომ ვუსვამ, რომ ახლო წარსულისგან განსხვავებით, მათთან სახელმწიფო ენაზე საუბარი არავითარ სირთულეს აღარ წარმოადგენს.
კონულ აგაევას რუსთავის მე-12 სკოლის რუსული სექტორი აქვს დამთავრებული. სამედიცინო სფეროს მიმართ ინტერესი ბავშვობიდან ჰქონდა, ამიტომ თბილისის ღია სასწავლო უნივერსიტეტში ისწავლა პროფესიულ პროგრამაზე და ექთნის თანაშემწედ 6 წელი იმუშავა რუსთავის ცენტრალური საავადმყოფოს რეანიმაციულ განყოფილებაში.
„ამ პოზიციაზე გამოცდილების მიღება ძალიან მნიშვნელოვანია, მაგრამ რაკი ექთნად მუშაობის უფლებას არ მაძლევდა ჩემი დიპლომი, გადავწყვიტე, მარნეულის სამედიცინო კოლეჯში ჩამებარებინა, მით უმეტეს, რომ ქალაქში ყველა აქებდა ამ კოლეჯს. ახლა II კურსზე ვარ, 2 პატარა შვილიც მყავს, მაგრამ სწავლისთვის საჭირო დროს ყოველთვის მაქსიმალურად ვიყენებ, აღარ ვმუშაობ, ისეთი ლექტორები გვყავს, ისეთი პრაქტიკოსი მედდა, რომ ისღა დაგრჩენია გულისყურით მოუსმინო მათ რჩევებს, მით უმეტეს, როცა აქ მიღებულ ცოდნას საკუთარი პრაქტიკული გამოცდილებაც ემატება, გარანტია გაქვს, რომ ნამდვილი პროფესიონალი იქნები, რაც იმას ნიშნავს, რომ შეძლებ შვება მოჰგვარო ადამიანებს“.
ნონა დემეტრაშვილი თეთრიწყაროდანაა. ამბობს, რომ ყოველთვის იცოდა ვინ უნდა გამოსულიყო, უნდა სცმოდა თეთრი ხალათი და… ხან აფთიაქში ხედავდა საკუთარ თავს, ხან კიდევ საავადმყოფოში, მოკლედ, იქ, სადაც ყველაზე მეტად სჭირდებათ ადამიანებს დახმარება. ბოლოს გადაწყვიტა, საექთნო საქმეც შეესწავლა და ფარმაციაც.
„არასდროს მეშინია ცვლილებების, მომწონს კიდეც, როცა რაიმე ახალ საქმეს შევეჭიდები ხოლმე. ჰოდა, წარმატებით დავასრულე მედდის პროფესიული პროგამა და ახლა ფარმაციას ვეუფლები, მე-2 კურსის სტუდენტი ვარ. პარალელურად, ვმუშაობ ფიზიოთერაპიის მედდად, ხოლო რადიოლოგიაში – ლაბორანტად. ძალიან დატვირთული ვარ, ორივე სამსახური დიდ პასუხისმგებლობას მოითხოვს, პარალელურად, კოლეჯში ლექციებს ვესწრები, არ კი არა, ვერ ვაცდენ, იმიტომ, რომ ძალიან მაინტერესებს ის, რასაც ჩვენი პედაგოგები აუდიტორიებში გვასწავლიან, ხელმძღვანელობაც ყველა პირობას გვიქმნის, რომ სათანადო ცოდნა მივიღოთ. როცა სწავლას დავამთავრებ, არ ვიცი სად და როგორ გავაგრძელებ საქმიანობას, მაგრამ ზუსტად ვიცი, რომ ვერც ერთ პროფესიას ვერ დავთმობ – ვერც ექთნობას და ვერც ფარმაციას“.
მაგდა მომცელიძე ტყიბულიდანაა. მას ტექნიკური უნივერსიტეტის ბაკალავრის დიპლომი აქვს ფარმაციის მიმართულებით. თუმცა, ფარმაცევტის პოზიციაზე არ უმუშავია, მხოლოდ ბავშვთა კვებისა და ჰიგიენის კონსულტანტის თანაშემწედ მუშაობის გამოცდილება ჰქონდა, როცა მეგობრის რჩევით, შარშან, მარნეულის სამედიცინო კოლეჯში ჩააბარა და სტუდენტი გახდა. „პრაქტიკა მარტიდან მეწყება. თეორიულ კურსს პრაქტიკოსი ექიმები გვიკითხავენ, კოლეჯში გვაქვს საშუალება, მულაჟების დახმარებით, პრაქტიკული უნარ-ჩვევები შევიძინოთ, თუმცა აქედანვე ჩანს, რომ ეს ის არის, რასაც ჩვენი პროფესია მოითხოვს. ერთი მხრივ, მომწონს კიდეც, რომ იმაზე რთული აღმოჩნდა, ვიდრე მოველოდი, მაგრამ ისეთი ხელშეწყობა გვაქვს კოლეჯიდან, რომ ეჭვიც არ მეპარება, დავძლევ“.
მაგდაც გამორჩეულ სტუდენტთა შორის დაგვისახელეს, ისიც დიდი პასუხისმგებლობით ეკიდება პროფესიის შესწავლას და, მეგობრებთან ერთად, საზოგადოებრივი აქტიურობითაც გამოირჩევა. საოჯახო ბიზნესშიც ჩართულია, თუმცა ეს სამედიცინო სფეროს არ ეხება და ამბობს, რომ კოლეჯის დასრულების შემდეგ მხოლოდ სამედიცინო სფერო იქნება მისი საქმიანობის ასპარეზი, რადგან მხოლოდ აქ შეძლებს სრულფასოვნად საკუთარი მიზნებისა თუ ოცნებების განხორციელებას.
