წარმოგიდგენთ, შპს „ახალ განათლებასა“ და სსიპ ქალაქ თბილისის №147 საჯარო სკოლის მასწავლებელ, ქალბატონ რუსუდან ქარჩავას შორის გაფორმებული მემორანდუმის ფარგლებში, სკოლის/თემის ინტერესებიდან გამომდინარე, მომზადებულ სტატიას სოციალური ქსელის გავლენა სკოლაში მშობელთა ჩართულობისთვის (ავტორი – სსიპ ქალაქ თბილისის №147 საჯარო სკოლის მასწავლებელი ალდა ნაჭყებია).
ქალბატონ რუსუდან ქარჩავასთან გაფორმებული მემორანდუმის ფარგლებში, სკოლის მსგავსი მხარდაჭერა 2024 წლის ბოლომდე გაგრძელდება.
სოციალური ქსელის გავლენა სკოლაში მშობელთა ჩართულობისთვის
„მშობლებთან კომუნიკაციის გასამარტივებლად, შესაძლებელია სოციალურ ქსელებში კლასის მშობელთა დახურული ჯგუფის შექმნა. საჭიროა გავითვალისწინოთ, რომ ეს სივრცე გამოვიყენოთ მხოლოდ ზოგადი ინფორმირებისთვის, ზოგადი სადისკუსიო თემების განსჯისთვის, სასარგებლო რესურსების შეთავაზებისთვის, ჯგუფის წევრებთან ერთად შევთანხმდეთ კორექტული დიალოგის აუცილებლობაზე. რაც შეეხება მოსწავლეთა პირად ინფორმაციას აკადემიურ თუ სხვა საკითხებზე, აქ კონფიდენციალურობა აუცილებელ პირობად რჩება და მშობელს მხოლოდ პირადად ვაწვდით ინფორმაციას“.
მშობელთა ნაწილისთვის, საკმარისია მათი შვილის ფოტო დაინახონ ინტერნეტ სივრცეში (კლასის ან სკოლის გვერდზე), რომ ჩათვალონ ყველაფერი კარგადაა, ბავშვი წიგნიერია, არ აქვს პრობლემები სწავლაში და ა.შ. მშობელი არ კარგავს დროს და არ კითხულობს მისი მიღწევების, გრძნობების შესახებ. თვლის, რომ სკოლის გვერდზე ან ჯგუფში მისი შვილის წარმოჩენა საკმარისია. არსებობს მშობლების ისეთი ნაწილიც, რომელთათვისაც არც სოციალური ქსელით არ არის საინტერესო შვილის შესახებ ინფორმაციის მიღება. არც კი ათვალიერებს და საერთოდ არ ინტერესდება შვილის სასკოლო ცხოვრებით, თუნდაც ფეისბუქის კედლიდან. რა უნდა ქნას ასეთ დროს სკოლამ?!
მშობლის ჩართულობის მოტივაცია მზარდია, თუმცა მას ხშირად არ ესმის რა კუთხით ჩაერთოს ან რას ნიშნავს ჩართულობა. გაუგებრობა შეიძლება წარმოიშვას სკოლის მხრიდანაც, როდესაც მშობლის კითხვაზე სკოლას არ აქვს ან არ იცის რა პასუხი მიაგებოს, მას მარტივად აკრავენ ინტრიგანის იარლიყს, ეს კი, თავისთავად, იწვევს გაუგებრობას. სკოლა ვალდებულია, გაიაზროს მშობლის ნებისმიერი კითხვა თუ გულისტკივილი და შესაბამისი რეაგირება მოახდინოს. მარტივი აადამიანური მიდგომითაც კი შეიძლება მოგვარდეს ისეთი პრობლემა, რომელიც, ერთი შეხედვით, რთულად ჩანს.
თუმცა მართლაც არიან ისეთი მშობლები, რომელთა მოთხოვნები ან პრეტენზიები აცდენილია რეალობას ან საერთოდ არაფერ შუაშია სასკოლო ცხოვრებასთან, მის ჰარმონიულ მიმდინარეობასთან. ასეთ დროს, სკოლამ უნდა მოახდინოს მშობლის სწორი ინფორმირება იმ პრიორიტეტებზე, რაზეც სკოლა ახდენს ფოკუსირებას.
ვფიქრობ, სოციალურმა ქსელმა საკმაოდ შეუწყო ხელი მშობლების ნაწილის ჩართულობას სასწავლო პროცესში, მათი უმრავლესობა დაინტერესებულია და თითქმის ყოველდღიურ რეჟიმში ელოდება შვილის მიერ განხოციელებულ აქტივობას, წერს პოზიტიურ კომენტარებს და უჩნდება თბილი დამოკიდებულება მასწავლებლის მიმართ. მსგავსი აქტივობების გამოფენის დროს საჭიროა, პედაგოგმა სიფრთხილე გამოიჩინოს და მეტ-ნაკლები თანასწორობით წარმოაჩინოს ყველა მოსწავლე. თუ ამას ახერხებს პედაგოგი, რა თქმა უნდა, ეს ძალიან კარგია. მნიშვნელოვანია, რომ მასწავლებელმა მხოლოდ სწავლის კუთხით არ დაანახოს მშობლებს ბავშვები, არამედ მათ ქცევაზე, მეგობრობაზე, თამაშის ფორმებზე გააკეთოს აქცენტი. არ გამორჩეს არც ერთი მნიშვნელოვანი მომენტი, რაც შეიძლება პოზიტიურად აისახოს ბავშვებსა და მშობლებზე (მაგ., როგორ უკრავენ ერთმანეთს თასმას, როგორ ეხმარებიან წაქცეულს ადგომაში, როგორ მეგობრულად და მხიარულად თამაშობენ, როგორ იცინიან ან ეხუტებიან ერთმანეთს ან პედაგოგს…). თითოეული ასეთი თბილი ფოტოსა თუ ვიდეოს გამოქვეყნება, რა თქმა უნდა, მშობელში თუ ნებისმიერ ადამიანში იწვევს დადებით ემოციას და თანამშრომლობის სურვილს აღძრავს. მშობლისთვის პედაგოგი ახლობელი ადამიანი ხდება, რომელიც არა მარტო ასწავლის, არამედ ზრუნავს მის შვილზე, ართობს, ახალისებს და მის გვერდით დგას. მშობლები ხშირად სვამენ კითხვას – როგორ იქცევა ჩემი შვილი? რას შვება? ხომ არ არის განმარტოებით? ხომ არ გაბრაზებთ? როგორ ზის გაკვეთილზე? აქტიურობს? (მსგავსი კითხვები და ინტერესები მშობლების მხრიდან განსაკუთრებით მაშინ ისმის, როცა მათი შვილები პირველ ნაბიჯებს დგამენ სასკოლო ცხოვრებაში, ხოლო შემდგომ წლებში ინტერესი ნელ-ნელა მცირდება). კითხვებზე პასუხს ისინი მარტივად იღებენ მასწავლებლის დახმარებით ისე, რომ თავადაც რწმუნდებიან პასუხის სისწორეში. ასეთ შემთხვევებში, მშობელს უჩნდება დაცულობის განცდა, ნდობით განიმსჭვალება მასწავლებლის მიმართ და მის თითოეულ სიტყვას ყურადღებითა და პატივისცემით მიიღებს, შესაბამისად თავადაც გახსნილი იქნება მასწავლებლის მიმართ და დაუფარავად მოუყვება შვილის საჭიროებებისა თუ პრობლემების შესახებ, ეს კი აუცილებლად პოზიტიურად აისახება შედეგზე.
სწორედ სოციალური ქსელის გამოყენებამ იმოქმედა დადებითად როგორც სწავლის ხარისხზე, ასევე მშობელთა ჩართულობის მხრივ. თვითონ მშობელიც დაინტერესებულია, დაუდგეს შვილს გვერდით და როგორღაც არ დატოვოს ჯგუფის, კლასის გარეთ; გაიზარდა ინტერესი, მოტივაცია, მშობელი ცდილობს წაეშველოს პრეზენტაციის მომზადებაში, მოამარაგოს საჭირო სასკოლო ნივთებით, გადაუღოს ლამაზი ვიდეო (განსაკუთრებით აქტუალური იყო ეს მეთოდი დისტანციური სწავლების დროს). ყველაზე მთავარი, რაც ამ ყველაფერს თან სდევს, არის ის, რომ ბავშვი გრძნობს მშობლის მხარდაჭერას, გვერდში დგომას. როცა მშობელი იზიარებს შვილისთვის მიცემულ დავალებას და ბავშვსაც ეხალისება დავალების შესრულება, მოტივაციაც დიდია და ფანტაზიაც (თუმცა, რა თქმა უნდა, სიფრთხილეა საჭირო, რომ არ მოხდეს ზედმეტად რაღაცების წარმოჩენა და მთავარი – სწავლის ხაზი არ დაიკარგოს).
ალდა ნაჭყებია – სსიპ ქალაქ თბილისის №147 საჯარო სკოლის წამყვანი მასწავლებელი
წყარო: კაპანაძე ნ. „როგორ ვითანამშრომლოთ მშობლებთან.“ http://mastsavlebeli.ge/?p=11994
