ჩვენი სოფელი დამძიმდა დიდი ტკივილით; ვგლოვობთ უდიდეს დანაკარგს – დაგვტოვა ადამიანმა, რომლის სახელი სამუდამოდ დარჩება არა მხოლოდ ჩვენს მეხსიერებაში, არამედ მომავალ თაობებშიც.
ანზორ ჯანგველაძე – პედაგოგი, საზოგადო მოღვაწე, სითბოსა და ცოდნის განუზომელი წყარო – 1938 წლის 7 სექტემბერს დაიბადა და მთელი თავისი ცხოვრება განათლებასა და ადამიანების განათლებაზე ზრუნვას მიუძღვნა. მიზანდასახული, ინტელექტუალური, მშრომელი, თავისი საქმის უბადლო მცოდნე, იდეალური მეუღლე, ჩინებული მამა, ერთგული მეგობარი, ქვეყნის ღირსეული პატრიოტი – ასე იცნობდა ბატონ ანზორს სოფელი, სკოლა და ყველა, ვისაც ბედნიერება ჰქონდა მასთან ურთიერთობის. მისი იუმორი, მისი სითბო და ადამიანური დამოკიდებულება ყველას ხიბლავდა და იმედით ავსებდა.
ბათუმის პედაგოგიური უნივერსიტეტის ფიზიკა-მათემატიკის ფაკულტეტის კურსდამთავრებულმა ანზორ ჯანგველაძემ ახალგაზრდობის ოცნება მთელი გულითა და რწმენით აიხდინდა – სიცოცხლის ბოლომდე ემსახურა სკოლას, ემსახურა განათლების გავრცელებას, ემსახურა თაობების ჩამოყალიბებას. მისთვის მასწავლებლობა მხოლოდ პროფესია არ ყოფილა – ეს მისი მოწოდება და მისი არსებობის აზრი იყო. მისი გაკვეთილები მხოლოდ ფორმალური სწავლება არ ყოფილა – ეს იყო ცოდნის ზეიმი, ბავშვები სწავლობდნენ არა მხოლოდ მათემატიკასა და ფიზიკას, არამედ სიცოცხლის უმთავრეს ღირებულებებს: პატიოსნებას, შრომის სიყვარულს, ადამიანობას, მეგობრობას. მას შეეძლო, ერთ მარტივ სიტყვაში ჩაეტია რჩევა, რომელიც მთელი ცხოვრების გზად იქცეოდა.
მაგრამ მისი ღვაწლი მხოლოდ სკოლის კედლებით არ შემოიფარგლებოდა, ანზორ ჯანგველაძე იყო სოფლის დეპუტატი და საკრებულოს თავმჯდომარე – პიროვნება, რომელიც საზოგადოებრივი კეთილდღეობისთვის მუშაობდა იმავე ენთუზიაზმით, როგორც საკუთარი საკლასო ოთახისთვის. იგი ყოველთვის იდგა სოფლის ინტერესების წინა ხაზზე, შრომობდა პრობლემების გადასაჭრელად, ახალ იდეებს აყალიბებდა და ცდილობდა, თითოეული ადამიანის ხმა გაეგონა. სოფელში მას იცნობდნენ, როგორც მტკიცე ლიდერს, რომელსაც პატიოსნება და სამართლიანობა არასოდეს დაუკარგავს.
მასწავლებელთა მასწავლებელი – ასე ეძახდნენ მას, რადგან ანზორ ჯანგველაძე არაერთი ახალგაზრდა პედაგოგის აღმზრდელი და ჩამომყალიბებელი გახდა. მისი რჩევებითა და გამოცდილებით აღიზარდა არაერთი ადამიანი, ვინც დღეს წარმატებით ემსახურება განათლებას. მისი კარი ღია იყო ყველასთვის – მოსწავლისთვის, კოლეგისა და ნებისმიერი სააჭიროების მქონე ადამიანისთვის. სწორედ ამ დაუღალავი შრომის, მაღალი პროფესიონალიზმისა და უანგარო სიყვარულისათვის მიენიჭა ღირსების ორდენი – აღიარება, რომელიც მხოლოდ ყველაზე ღირსეულ ადამიანებს ეძლევათ. მაგრამ მისთვის ყველაზე დიდი ჯილდო მაინც მისი მოსწავლეები იყვნენ – წარმატებული, ღირსეული ადამიანები, რომლებიც დღემდე მადლიერებით იხსენებენ მასწავლებლის სახეს. დღეს, როცა მას უკანასკნელ გზაზე ვაცილებთ, გვესმის, რომ მხოლოდ კაცი არ დაგვიკარგავს – დავკარგეთ ეპოქა, დავკარგეთ მორალის, სიყვარულისა და ცოდნის სიმბოლო, მაგრამ დავიტოვეთ მისი კვალი – ნათელი, უკვდავი და ღირებული – მისი სიტყვები, მისი დამოკიდებულება, მისი ცხოვრების გზა ყოველთვის დარჩება ჩვენს გულებში.
ანზორ ჯანგველაძე იყო ადამიანი, რომელმაც მთელი ცხოვრება სხვებისთვის იცხოვრა. სიცოცხლის ბოლომდე სკოლაში იდგა – იქ, სადაც იყო მისი სული, მისი ძალა და მისი სიყვარული. სწორედ ამიტომ მისი სახელი და საქმე არასდროს გაქრება, რადგან თაობები, რომლებიც მან აღზარდა, მუდამ გააგრძელებენ მის გზას.
მარადიული ხსოვნა მას, ვინც სინათლე შემოიტანა ჩვენს სოფელში, ვინც ათასობით ბავშვში გამბედაობა და ცოდნის წყურვილი გააღვიძა, ვინც საკუთარ ცხოვრებას უწოდა ერთი დიდი მისია – ადამიანების განათლება.
ანზორ ჯანგველაძე – სახელი, რომელიც ყოველთვის იცოცხლებს მადლიერ გულებში.
