ყოველ 2 საათში, 10 000/15000 გოგონადან 1, რეტის სინდრომით იბადება… იცი ამ სინდრომის შესახებ?!
რეტის სინდრომი (F84.2) ნეირობიოლოგიური მდგომარეობაა, რომელიც გამოწვეულია X ქრომოსომაზე არსებული MECP2 გენის მუტაციის შედეგად. ჩვენ ვიცით, რომ მდედრობითი სქესის ადამიანს აქვს XX ქრომოსომა, ხოლო მამრობითი სქესის ადამიანს – XY. იქიდან გამომდინარე, რომ რეტის სინდრომი X ქრომოსომის გენის მუტაციის შედეგია, იგი უმეტესად გოგონებში გვხვდება.
მოდი, განვმარტოთ რას გულისხმობს გენის მუტაცია და რა გავლენას ახდენს ის რეტის სინდრომის მქონე ადამიანებზე. MECP2 გენი არ გამოყოფს შესაბამის ცილას, რომელიც მნიშვნელოვანია ადამიანის თავის ტვინის განვითარებისთვის, თავის ტვინში ნეირონების ფუნქციონირებისა და სინაფსების შენარჩუნებისთვის.
უჯრედი ჩვენი ორგანიზმის საშენი და ფუნქციური ერთეულია. უჯრედის ბირთვი შეიცავს ქრომოსომებს, სადაც ადამიანის ორგანიზმის გენეტიკური ინფორმაციაა მოთავსებული, X ქრომოსომა კი შეიცავს გენებს. შესაბამისად, გენის დაზიანება იწვევს ორგანიზმის გენეტიკური პროგრამებისა და ფუნქციონირების რღვევას.
როგორ გამოიხატება რეტის სინდრომი და რა ნიშან-თვისებები ახასიათებს:
- კუნთების დაბალი ტონუსი;
- მოტორული სირთულეები სიარულის, ჯდომის ან მოძრაობის დროს;
- კვების სირთულეები – ღეჭვისა და ყლაპვის სირთულეები;
- მეტყველების სირთულეები;
- სუნთქვის სირთულეები – შეკავება, ჰიპერვენტილაცია;
- ხელების სტერეოტიპული მოძრაობები;
- კრუნჩხვები;
- სხეულის, თავის ზრდის შეჩერება – მიკროცეფალია;
- უმიზეზო წამოყვირება, ტირილი და გაღიზიანება.
მნიშვნელოვანია ვიცოდეთ რეტის სინდრომის ისტორია. 1966 წელს რეტის სინდრომი ავსტრიელმა განვითარების პედიატრმა ანდრეას რეტმა აღწერა. მოხსენება გერმანულ ენაზე იყო, შესაბამისად, ინფორმაცია რეტის სინდრომის შესახებ საერთაშორისო დონეზე მაინც არ გავრცელებულა. შვედმა ნევროლოგმა, ბენგტ ჰაგბერგმა, 1982 წელს, დაწერა სტატია რეტის სინდრომის შესახებ, რომელმაც გაზარდა ცნობიერება ამ საკითხის მიმართ. 1999 წელს, ბეილორის მედიცინის კოლეჯის მკვლევარმა, რუთი ამირმა, აღმოაჩინა MECP2 გენი, რომელიც მუტაციისას იწვევს რეტის სინდრომს.
პირველი ნიშნები, რითაც შეგვიძლია ამოვიცნოთ რეტის სინდრომი:
- მოტორული სირთულეები სიარულის/გადაადგილების დროს;
- შეძენილი მეტყველების სრული ან ნაწილობრივი დაკარგვა;
- ხელის სტერეოტიპული მოძრაობები;
- გულყრა;
- თავის პატარა ზომა;
- სუნთქვის სირთულეები — აპნოე, ჰიპერვენტილაცია;
რეტის სინდრომს განვითარების სპეციფიკური ფაზები ახასიათებს. მოდი, განვიხილოთ თითოეული მათგანი:
- დაბადებიდან 6/18 თვემდე ბავშვი ჩვეულებრივ ვითარდება;
- 18 თვიდან 4 წლამდე სტაგნაციის პერიოდი – კარგავს უკვე არსებულ უნარებს, აღარ ხდება ახალი უნარების შეძენა;
- 4-დან 10 წლამდე ფსევდო გაუმჯობესების „პლატოს“ ფაზა – იწყებს ახალი უნარების განვითარებას, მდგომარეობა უმჯობესდება ან უცვლელი რჩება;
- 10 წლიდან ზემოთ – მოტორული უნარების რეგრესის ფაზა.
რეტის სინდრომის დიაგნოსტირება 2 წლამდე ხდება, ჯერ სიმპტომების, შემდეგ კი გენეტიკური ანალიზის საფუძველზე. მისი მკურნალობა და რეაბილიტაცია გულისხმობს როგორც მედიკამენტურ ჩარევას, ისე თერაპიულს. 2023 წლის მარტში, ამერიკის წამლის სააგენტომ, რეტის სამკურნალო მედიკამენტი — ტროფინეტიდი აღიარა, რომელიც DayBue-ს სახელითაა ცნობილი. რაც შეეხება თერაპიულ ნაწილს, მნიშვნელოვანია, რომ რეტის სინდრომის მქონე ბავშვთან ადრეულ ასაკში დაიწყოს ფიზიოთერაპევტის, ოკუპაციური თერაპევტის, კომუნიკაციის, ენისა და მეტყველების თერაპევტის და ადრეული ჩარევის სპეციალისტების ჩართვა.
რეტის სინდრომის დროს შენარჩუნებულია კომუნიკაციის უნარი, თუნდაც ეს, მოტორული უნარების დაკარგვის შემდეგ, მხოლოდ წამწამების მოძრაობას გულისხმობდეს. შესაბამისად, რეტის სინდრომის მქონე ბავშვთან ადრეულ ასაკშივე აუცილებელია, ალტერნატიული და აუგმენტური კომუნიკაციის მოწყობილობების გამოყენების დასწავლა და მოხმარება.
ასევე მნიშვნელოვანია ოკუპაციური თერაპიის როლი რეტის სინდრომის მქონე ადამიანის მოტორული გამოწვევებისა და თვითმოვლის საკითხებთან დაკავშირებით. ოკუპაციური თერაპიის დახმარებით ხდება გარემოს მორგება და პიროვნების დამოუკიდებლობის ხარისხის ხელშეწყობა.
სტატია მომზადებულია
ბავშვთა ადრეული განვითარების სპეციალისტისა
და განათლების ფსიქოლოგის,
სოფიო მელაძის მიერ