სახელმწიფო აუდიტის სამსახურმა გამოაქვეყნა უსაფრთხო საგანმანათლებლო გარემოს ეფექტიანობის აუდიტის ანგარიში (მოიცავს 2016-2018 წლების პერიოდს), სადაც წარმოდგენილია ინფორმაცია (მიმოხილვა) და რეკომენდაციები, რამდენადაა უზრუნველყოფილი ზოგადსაგანმანათლებლო დაწესებულებებში მოსწავლეთა უსფრთხო ფსიქოლოგიური და ფიზიკური გარემო. მიმოხილულია, ასევე, განათლების სამინისტროს მიერ, ცნობიერების ამაღლების კუთხით, განხორციელებული ღონისძიებები.
ანგარიშის მიხედვით, 2018 წლის მონაცემებით, სკოლებში პრობლემები სხვადასხვა მიმართულებით გამოვლინდა. კერძოდ, დაწესებულებების დიდი ნაწილი არ არის უზრუნველყოფილი ფსიქოლოგიური მომსახურების ცენტრებით, ნახევარში კი არ არის დაცული უსაფრთხოების ზომები, რაც, უდავოდ, უარყოფით ზეგავლენას ახდენს სისტემის პროდუქტიულობასა და ეფექტიანობაზე. მაგალითად, 2018 წლის მონაცემებით, ზოგადსაგანმანათლებლო დაწესებულებების მხოლოდ 21% იყო უზრუნველყოფილი მანდატურით, სკოლების 44% — ვიდეოკამერებით აღჭურვილი. ქვეყნის მასშტაბით, 1 161 (50%) სკოლაა დარჩენილი მანდატურის გარეშე, შესაბამისად, არც მოსწავლეთა უსაფრთხოებაზე პასუხისმგებელი პირი არსებობს და არც ვიდეოკამერით ფიქსირდება დარღვევები.
ამავე მონაცემებით, არც ფსიქოლოგიური მომსახურების ცენტრებია ყველა რეგიონში, რაც სერიოზულად აფერხებს ამ სერვისებზე ხელმისაწვდომობას. „მონაცემთა ბაზა კი, რომელსაც ფლობს მანდატურის სამსახური, არ მოიცავს ისეთ ინფორმაციას, როგორიცაა, ფსიქოლოგიური მომსახურების ცენტრის მიერ მოსწავლისათვის ჩატარებული კონსულტაციების თარიღი, შემთხვევის დასრულების პერიოდი და მიღწეული შედეგები. შესაბამისად, შეუძლებელია მონაცემების სრული დამუშავება და ანალიზი შედეგების შესაფასებლად, აგრეთვე, განსახორციელებელი ღონისძიებების დასაგეგმად.
მიუხედავად იმისა, რომ ეროვნული სასწავლო გეგმა ფარავს უსაფრთხოების, ადამიანის უფლებებისა და სამოქალაქო განათლების საკითხებს, რომლებიც მე-3 კლასიდან სხვადასხვა საგნობრივ ჭრილში ისწავლება, ერთი და იმავე საგნის სხვადასხვა გამოცემის სახელმძღვანელოში განსახვავებული მოცემულობით არის განხილული ისეთი საკითხები, როგორიცაა, მაგალითად, ბავშვის უფლებების კონვენცია, მოსწავლის უფლებები და ა.შ. ეროვნული სასწავლო გეგმის მიხედვით, მოსწავლეებს მე-7 კლასამდე არ მიეწოდებათ ინფორმაცია ბულინგის შესახებ.“ — ვკითხულობთ დოკუმენტში.
გამოქვეყნებულ დოკუმენტში, სამინისტროს მიერ მოსწავლეთა და მშობელთა ცნობიერების ამაღლების მიმართულებით, არაფორმალური განათლების ფარგლებში, განხორციელებული ღონისძიებები არასაკმარისადაა შეფასებული. ადამიანის უფლებებისა და უსაფრთხოების საკითხებზე კი, მასწავლებელთა მხოლოდ 13%-ს აქვს გავლილი ტრენინგი. აუდიტის განმარტებით, ტრენინგი ნებაყოფლობითია და მასწავლებლებს მისი გავლის ვალდებულება არ აქვთ.
2018 წელს საქართველოს სახალხო დამცველის ადამიანის უფლებათა აკადემიამ ჩაატარა კვლევა ადამიანის უფლებების სწავლებისა და სასწავლო გარემოს შესახებ ზოგადსაგანმანათლებლო სივრცეში, რომლის მიხედვითაც, ზოგადსაგანმანათლებლო დაწესებულებებში ნაკლები დრო ეთმობა ადამიანის უფლებების შესახებ განათლებას. შედეგად, მოსწავლეთა ცოდნა, ამ მხრივ, უმეტეს შემთხვევაში, ზედაპირულია. რაც, შესაძლოა, განაპირობებდეს არსებულ სასკოლო გარემოს, სადაც სხვადასხვა საფუძველზე მოსწავლეებს შორის ძალადობა საკმაოდ გავრცელებული რეალობაა.
ზოგადი განათლების ხარისხის ამაღლებისა და ხელმისაწვდომობის უზრუნველყოფისთვის ერთ-ერთ მნიშვნელოვან ფაქტორად, ანგარიშში, სკოლაში ძალადობისგან თავისუფალი, უსაფრთხო და პოზიტიური საგანმანათლებლო გარემოს შექმნა სახელდება. თუმცა, იქვე განმარტებულია, რომ სკოლებში მოსწავლეთა უსაფრთხოება ჩვენს ქვეყანაში ისევ აქტუალურ პრობლემად რჩება. ამას სკოლებში დარღვევების მაჩვენებლებიც ადასტურებს, მაგალითად, 2016 წელს დაფიქსირდა 143 978 დარღვევის შემთხვევა, 2017 წელს — 135 814, 2018 წელს — 133,033 დარღვევა, ხოლო 2019 წლის 6 თვის მონაცემებით — 387 434.
საქართველოს განათლების, მეცნიერების, კულტურისა და სპორტის სამინისტროს მიერ, 2016-2018 წლებში, უსაფრთხო საგანმანათლებლო გარემოს უზრუნველყოფის მიზნით, გახარჯულია 36 981 020 ლარი. ამის ფონზე კი, არასრულწლოვანთა მიერ ჩადენილი დანაშაულის რაოდენობა, წლების მიხედვით, უფრო და უფრო იზრდება — 2018 წელს, 2017 წელთან შედარებით, 38%-ით გაიზარდა. ამასთანავე, საქართველოს უზენაესი სასამართლოს მონაცემების მიხედვით, მზარდია არასრულწლოვანი მსჯავრდებულების რაოდენობაც, მაგალითად, 2017 წელს, 2016 წელთან შედარებით, გაზრდილია 35%-ით, ხოლო 2018 წელს — 7%-ით.
ანგარიშში ვკითხულობთ იმასაც, რომ მანდატურის სამსახური სათანადოდ არ თანამშრომლობს სხვადასხვა სახელმწიფო უწყებასთან. მაგალითად, არ არის შესწავლილი საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტროს და გენერალური პროკურატურის მონაცემები არასრულწლოვანთა ინციდენტების შესახებ. საქართველოს გენერალური პროკურატურის მონაცემებით, 2016 წლიდან 2019 წლის მაისის ჩათვლით, არასრულწლოვანთა მიმართ განრიდების 36 1 531 შემთხვევა განხორციელდა, ხოლო დევნა დაწყებულია 1 671 შემთხვევაზე. მოცემული დარღვევების 69% მოდის ქურდობაზე. დანაშაულის სტატისტიკა მზარდია წლების მიხედვით. აღნიშნული ინფორმაციის ანალიზის შედეგად, მანდატურის სამსახურს ექნება შესაძლებლობა, გამოავლინოს ეს მოსწავლეები და გაითვალისწინოს დაფიქსირებული შემთხვევების სახეობები, მანდატურების განაწილებისას.
სხვა ნაკლოვანებებს შორის, აუდიტი დიდ ადგილს უთმობს ფსიქოლოგიური მომსახურების ნაკლოვანებებსაც. სოციალური მომსახურების სააგენტოში, 2016-2018 წლებში, რეფერირებულია 914 შემთხვევა.
2018 წლის მონაცემებით, მანდატურის სამასახურის ფსიქოლოგიური მომსახურების 8 ცენტრი წარმოდგენილია 7 ქალაქში: თბილისი, ქუთაისი, თელავი, ბათუმი, ფოთი, გორი, რუსთავი. ფსიქოლოგიური მომსახურების აღნიშნულ ცენტრებში დასაქმებულია 39 ფსიქოლოგი, 11 სოციალური მუშაკი, 2 ფსიქიატრი და ერთი კოორდინატორი. 2019 წლიდან ფსიქოსოციალური მომსახურების ცენტრები ზუგდიდსა და ახალციხეში დაემატა.
ანგარიშში აღნიშნულია, რომ რეგიონების მიხედვით, ფიქსირდება შემთხვევები, როდესაც მოსწავლე გადამისამართებულია ფსიქოლოგიური მომსახურების მისაღებად, თუმცა მოცემულ რეგიონში ფსიქოლოგიური მომსახურების ცენტრი არ ფუნქციონირებს. საჭიროების შემთხვევაში, მომსახურების მიღება მეზობელ რეგიონებში არსებულ ცენტრებში ხორციელდება. გურიის რეგიონს აჭარის ცენტრი ემსახურება, რაჭა-ლეჩხუმის და ქვემო სვანეთის რეგიონს — სამეგრელო-ზემო სვანეთის და მცხეთა-მთიანეთის რეგიონს — თბილისის. ამავდროულად, ფსიქოლოგიური მომსახურების ცენტრებში დასაქმებული პერსონალის განაწილება არ შეესაბამება მათ დატვირთვას: იქ, სადაც მაღალია მოსწავლეთა მიმართვიანობა, ნაკლები ფსიქოლოგია დასაქმებული იმ ცენტრთან შედარებით, სადაც აღნიშნული მაჩვენებელი დაბალია.
მოსწავლეთა მიმართვიანობა გაზრდილია წლების მიხედვით: 2017 წელს, 2016 წელთან შედარებით, 61%-ით გაიზარდა, ხოლო 2018 წელს, 2017 წელთან შედარებით — 17%-ით. 2019 წლის 6 თვეში ცენტრში შესული შეტყობინებების რაოდენობამ 1,932 ერთეული შეადგინა.
მანდატურის სამსახურის ფსიქოლოგიური მომსახურების ცენტრებში შესული შემთხვევების 72% რეფერირებულია სკოლიდან, თვითდინებით მიმართვა კი მხოლოდ 28%-ია, რაც შესაძლოა გამოწვეული იყოს მშობლების ცნობიერების დაბალი დონითა და მოსწავლეთა საჭიროების არასათანადო შეფასებით.
აუდიტის ჯგუფმა, შემთხვევითობის პრინციპით, შეარჩია და შეისწავლა ფსიქოლოგიური მომსახურების ცენტრის მიერ განხორციელებულ 76 ფაქტთან დაკავშირებული დოკუმენტაცია. 76 მოთხოვნილი შემთხვევიდან, 14 მათგანთან (18%) დაკავშირებით ვერ მოხერხდა დოკუმენტაციის მოძიება, 26 შემთხვევაში (34%) მოსწავლის მხრიდან ითქვა უარი ფსიქოლოგის მომსახურების მიღებაზე, ხოლო 36 შემთხვევაში წარმოდგენილია ინდივიდუალური ბარათები. დოკუმენტაცია სრულად არ არის შევსებული და, უმეტეს შემთხვევაში, ვერ ხერხდება ინფორმაციის მიღება, რა სახის სამუშაო ჩატარდა ბენეფიციართან, როგორ მოხდა პრობლემის იდენტიფიცირება და რა შედეგები მიიღო მოსწავლემ კონსულტაციების შედეგად. წარმოდგენილ დოკუმენტაციაში, ძირითადად, არც ჩატარებული კონსულტაციების რაოდენობა ჩანს. დოკუმენტაციიდან ირკვევა, რომ 36 შემთხვევიდან, 17 შემთხვევაში (47%) მოსწავლის მდგომარეობა გაუმჯობესდა.
გამოკითხული მანდატურების 44% მიიჩნევს, რომ უსაფრთხოების გაუმჯობესებისთვის სკოლამ მეტი უნდა იმუშაოს მშობლების ჩართულობის და მათთან კომუნიკაციის გაუმჯობესების მიმართულებით. დაინტერესებული მხარეები (სკოლის ადმინისტრაცია, მოსწავლის მშობლები, მასწავლებლები, მანდატურის სამსახური) კომპლექსურად უნდა მუშაობდნენ უსაფრთხოების მიმართულებით მოსწავლეთა ცნობიერების ამაღლებისთვის. სამინისტროს მიერ მასობრივი საინფორმაციო კამპანია, სკოლებში ბულინგისა და ინციდენტების აღმოფხვრის მიმართულებით, არ ჩატარებულა, ამასთანავე, არ არის განხორციელებული მშობლებისა და სკოლის ერთობლივი აქტივობები პრობლემის იდენტიფიცირებისა და გადაჭრის გზების ძიების მიმართულებით. გარდა ამისა, სამინისტრო არ ფლობს დეტალურ ინფორმაციას ყველა განხორციელებული ღონისძიების შესახებ, არც დეტალური ინდიკატორები აქვს გაწერილი, არ ხდება განხორციელებული აქტივობების შედეგების გაზომვა და შედეგების შეფასება.