ირმა ბრეგვაძე – სსიპ ქალაქ ახალციხის №3 საჯარო სკოლის ქართულის, როგორც მეორე ენის წამყვანი მასწავლებელი, 2019-20 სასწავლო წლის ახალციხის საუკეთესო მასწავლებელი
დავამთავრე ივანე ჯავახიშვილის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ახალციხის ფილიალის ფილოლოგიის ფაკულტეტი, ქართული ენისა და ლიტერატურის მასწავლებლის სპეციალობით. 2014 წელს გავხდი ქართული, როგორც მეორე ენის სერტიფიცირებული პედაგოგი. 2020 წელს წამყვანი მასწავლებლის სტატუსი მომენიჭა.
ჩემი არაქართულენოვან სკოლაში მუშაობა 30 წელზე მეტს ითვლის და 90-იანი წლების ბოლოს სახელმწიფო ენის სწავლების მიზნით დაწყებულ პროგრამებს უკავშირდება. თავდაპირველად რუსულენოვან სკოლაში დავიწყე მუშაობა, სადაც რუსი სამხედრო მოსამსახურეთა შვილები სწავლობდნენ. ორი წლის შემდეგ, ახალციხის №3 საჯარო სკოლაში გადავედი სამუშაოდ, სადაც დღემდე ვაგრძელებ მუშაობას. რთული პერიოდი იყო, მასწავლებლებიცა და მოსწავლეებიც უნდობლად გვიყურებდნენ. ენა არ ვიცოდი, კომუნიკაციას ვერ ვამყარებდი, ამიტომ მიზნად დავისახე თავადაც მესწავლა სომხური ენა და წერა-კითხვა, რითაც ჩემი მოსწავლეებისათვის მაგალითის მიმცემი და მოტივატორი გავხდებოდი. ვისწავლე ანბანი და, უკეთ დამახსოვრების მიზნით, ქართულ ლექსებს სომხური ასოებით ვწერდი. მოსწავლეებს ეს შეუმჩნეველი არ დარჩენიათ და დიდი ბედნიერება იყო ჩემთვის, რომ, მოკლე დროში, მათი გულწრფელი სიყვარული და პატივისცემა დავიმსახურე. ის მძიმე წლები დიდი ხანია უკან მოვიტოვეთ და ახლა ისე გადის დრო, სომხურად სიტყვის თქმაც კი აღარ მჭირდება. თუ რაიმეს სომხურად წავიკითხავ, გაოცებული თვალებით მიყურებენ და მეკითხებიან: — „მასწავლებელო, თქვენ სომხური იცით?“
მუშაობის დაწყებიდან მალევე მივხვდი, რომ ეს სწორედ ის საქმეა, რომელსაც სიყვარულითა და ხალისით ვაკეთებ. დღეს სახელმწიფო ენის შესწავლის მიმართ მოსწავლეთა მოტივაცია ძალიან მაღალია. აღარ ფიქრობენ ჩვენი მოსწავლეები საზღვარგარეთ სწავლის გაგრძელებაზე. ისინი თავიდან ახალციხის, ხოლო ახლა თბილისის სხვადასხვა უნივერსიტეტებს ირჩევენ ცოდნის გასაღრმავებლად. ამაში ხელს უწყობს მათზე ორიენტირებული მიდგომა, თითოეული მოსწავლის ინდივიდუალური თავისებურებების, მათი ინტერესებისა და შესაძლებლობების მაქსიმალურად გათვალისწინება და გამოყენება. მახარებს ისიც, რომ გაკვეთილების გარდა ჩემი მოსწავლეები მუდამ მზადყოფნაში არიან, მონაწილეობა მიიღონ კლასგარეშე აქტივობებში და კლასში თუ კლასის გარეთ მიღებული ცოდნა და გამოცდილება სათანადოდ გამოიყენონ და ამ გზით გაიუმჯობესონ ენის ფლობის დონე. ამიტომ აქტიურად მონაწილეობენ სხვადასხვა პროექტში, კონკურსსა და ოლიმპიადაში. მინდა აღვნიშნო, რომ განათლების სამინისტროს მიერ შემოთავაზებულ პროექტში „თავისუფალი გაკვეთილები“ ორჯერ მოვიპოვე დაფინანსება და სკოლაში დღემდე არსებობს „თოჯინების თეატრი“, რომლის ფარგლებში შექმნილ თოჯინებს საგაკვეთილო პროცესშიც აქტიურად ვიყენებთ დაწყებით კლასებში და გაკვეთილები უფრო სახალისო და საინტერესო გამოდის.
ყოველთვის ვცდილობ, მოსწავლეებში სხვადასხვა ნიჭი და უნარი აღმოვაჩინო, ხელი შევუწყო მათ განვითარებას და შევძლო დაფარული ნიჭის რეალიზება. ამიტომ ჩემს უდიდეს წარმატებად მიმაჩნია განათლების სამინისტროს მიერ ჩატარებულ კონკურსში „ჩემი პირველი ქართული როლი“ მონაწილეობის მიღება, სადაც ჩემი სკოლის მოსწავლეები III საპრიზო ადგილითა და 1000 ლარით დაჯილდოვდნენ; ამას მოჰყვა კონკურსი „სასკოლო თეატრალური ჯგუფების“ ფესტივალი თბილისში, სადაც ჟიურის სიმპათია, სიგელები და თბილისში ექსკურსია დავიმსახურეთ.
ეთნიკური უმცირესობების საზოგადოებასთან ინტეგრაციის ერთ-ერთი წინაპირობაა ქართველ ბავშვებთან ურთიერთობა. ამ მიზნით, კარგად მახსენდება ქალაქ ახალცისის №5 და ქუთაისის №31 სკოლებთან დადებული მეგობრობის მემორანდუმი, რომლის ფარგლებშიც არაერთ ღონისძიებას ჩაეყარა საფუძველი. ჩვენი მოსწავლეები სტუმრობდნენ და შემდეგ მასპინძლობდნენ ქუთაისელ თანატოლებს. გაეცნენ ერთმანეთის ტრადიციებსა და წეს-ჩვეულებებს. მოაწყვეს ექსკურსიები ქუთაისსა და სამცხე-ჯავახეთში, განახორციელეს ერთობლივი ღონისძიებები, სადაც ქართველ ბავშვებთან ერთად შეისწავლეს და შეასრულეს სიმღერები, ცეკვები, გაეცნენ ქართველ და სომეხ მწერალთა შემოქმედებას. დამეგობრდნენ და დღემდე აგრძელებენ ურთიერთობას.
„არაქართულენოვანი სკოლების მხარდაჭერის პროგრამას“, 2016 წელს კონკურსის შედეგად შევუერთდი და ისევ ჩემს სკოლაში, უკვე კონსულტანტ-მასწავლებლის რანგში, გავაგრძელე საქმიანობა. მოხარული ვარ, რომ საქმეზე ორიენტირებულ, პროფესიონალთა გუნდის წევრი ვარ, რომელსაც უდიდესი წვლილი შეაქვს სრულფასოვანი, ტოლერანტი, სამშობლოს მოყვარული მომავალი თაობის აღზრდაში.
სახელმწიფო ენის ცოდნა რომ მნიშვნელოვანია საქართველოს თითოეული მოქალაქისათვის და ენის გარეშე საზოგადოებასთან ინტეგრაცია წარმოუდგენელია, ეს ყველასთვის ცხადია და ამაზე აღარავინ დავობს. ისიც მნიშვნელოვანია, რომ ჩემი სკოლის მოსწავლეები სკოლაში შეძენილი ცოდნითა და უნარებით აგრძელებენ სწავლას ქართულ სახელმწიფო უნივერსიტეტებში სრული დაფინანსებით; ეუფლებიან სხვადასხვა პროფესიას. წარმატებით ამთავრებენ და პროფესიონალ ექიმებად, ინჟინრებად, ჟურნალისტებად, მასწავლებლებად უბრუნდებიან საკუთარ კუთხეს, ან კარიერის გასაგრძელებლად დედაქალაქში ან ევროპაში მიდიან. ამით მათ საკუთარი წვლილი შეაქვთ ქვეყნისა და რეგიონის განვითარებაში. მათი სახით საქართველოს არა მარტო კარგი სპეციალისტები, არამედ კარგი, სრულფასოვანი მოქალაქეები ჰყავს.
სკოლის დირექტორი, ქალბატონი სუსანა აკოფოვა, პროგრესულად მოაზროვნე, სიახლეებისა და ინიციატივების მხარდამჭერი და ხელშემწყობია. ამიტომ სკოლა უკვე რამდენიმე წელია ბილინგვური განათლების პროგრამაშია ჩართული და წარმატებასაც ვაღწევთ. კოლექტივიც კარგი და შრომისმოყვარეა, ამიტომ ყოველთვის ისეთ პროექტებს ვახორციელებთ, რომლებიც მოსწავლეთა კეთილდღეობასა და წარმატებას უწყობს ხელს.
არ შემიძლია არ აღვნიშნო პროგრამის წვლილი ჩემი სკოლის მასწავლებელთა წარმატებასა და კარიერულ წინსვლაში. სწორედ პროგრამის ენის კურსის დამსახურებაა (რომელსაც კონსულტანტ-მასწავლებლები ვუძღვებით), რომ ყველა ცდილობს სრულყოფილად შეისწავლოს სახელმწიფო ენა და წარმატებას მიაღწიოს. სკოლაში, თანამშრომლობასა და ნდობაზე დაფუძნებული ურთიერთობაა ჩამოყალიბებული. კოლეგები ერთმანეთს ვუზიარებთ სიახლეებს, გამოცდილებას, განვიხილავთ ხარვეზებს, ვგეგმავთ საინტერესო გაკვეთილებს, ვახორციელებთ პროექტებს და სწორედ ამის დამსახურებაა, რომ უმეტესობას უფროსი მასწავლებლის სტატუსი მიენიჭა. პროექტის დამსახურებაა ისიც, რომ დამხმარე მასწავლებლის, თამარ ჩილინგარაშვილის თაოსნობით, ეროვნულმა ბიბლიოთეკამ 500 ქართულენოვანი საკითხავი ლიტერატურა საჩუქრად გადმოგვცა და მოსწავლეებს შესაძლებლობა აქვთ შეარჩიონ და ქართულ ენაზე გაეცნონ სხვადასხვა მწერლის შემოქმედებას.
მიმაჩნია, რომ პროგრამის ფარგლებში ბევრი სასიკეთო და სასარგებლო საქმე კეთდება, რაც ხელს უწყობს ეთნიკური უმცირესობების საზოგადოებასთან ინტეგრაციას და მათი შესაძლებლობების, ცოდნის ქვეყნის სამსახურში გამოყენებას.
