ლენა ბიწაძე – სსიპ ჭიათურის მუნიციპალიტეტის სოფ. გეზრულის საჯარო სკოლის დაწყებითი კლასების მასწავლებელი
ერთ-ერთი ფუნქციური სამეტყველო ქმედება თხრობაა და ის, ეროვნული სასწავლო გეგმის მიხედვით, ქვესაკითხად ითვლება. თხრობას მნიშვნელოვანი ადგილი უჭირავს ზეპირ და წერით მეტყველებაში, რადგან თითქმის წარმოუდგენელია მის გარეშე კომუნიკაცია. სტრუქტურულად თხრობა სამნაწილიანია: დასაწყისი, შუა ნაწილი, დასასრული.
თხრობას, როგორც ქვესაკითხს, გვერდს ვერ ავუვლით კომპლექსური დავალებებისა თუ აქტივობების შესრულების დროს. ასევე, თვალსაჩინოა, რომ მოსწავლეს, თვითრეფლექსიის დროს, ამ ფუნქციური სამეტყველო ქმედების ფლობა ესაჭიროება.
ბავშვებს მოსწონთ, როცა სახელმძღვანელოს მოწყვეტითაც ვასწავლით (ეს არ გულისხმობს სახელმძღვანელოების იგნორირებას). ამ დროს ისინი თვლიან, რომ სწავლა სხვა რამითაც შეიძლება და თუ მათსავე ცხოვრებას უკავშირდება სასწავლო პროცესი, მეტად სახალისო და დინამიკური ხდება საკლასო-სასწავლო განწყობა.
ამ ფუნქციურ სამეტყველო ქმედებაში გაწაფვისთვის, უმჯობესია, თუ შევარჩევთ ასაკის შესაბამის და საინტერესო ამბის გადმოცემას. ერთ-ერთ გაკვეთილზე დავიწყოთ საუბარი ასე: ბავშვებო, მოდი, დღეს წიგნები გვერდით გადავდოთ, ჩამოვწერ რამდენიმე სათაურს და თქვენ შეარჩიეთ, რომელზე მოგინდებათ დაწერა (ან ზეპირად მოყოლა). ამის შემდეგ დაფაზე ვწერთ შემდეგ „სათაურებს“:
♦ ნამცხვრის მომზადება
♦ მურაბის მოხარშვა
♦ ცხოველების (ძროხა, ძაღლი…) ცხოვრება
♦ ნადირობა
♦ სახლის დალაგება
♦ სუფრის გაწყობა
♦ სალათის მომზადება
♦ თანატოლის გამასპინძლება
♦ მოხუცის დახმარება
♦ მოსწავლის ერთი დღე
♦ ზოოპარკში წასვლა
სპექტაკლის ნახვა (თემების ჩამოთვლა უსასრულოდ შეიძლება).
ძირითადად, მოსწავლეებს ვთავაზობთ ისეთ თემებს, რომლებიც მათთვის ნაცნობია. შემოგთავაზებთ, საცხოვრებელი ლოკაციის მიხედვით (სოფელი, ქალაქი), ორ-ორ მაგალითს რამდენიმე რეკომენდაციით.
პირველ რიგში, ვთქვათ, სოფლად მცხოვრებ ბავშვებს ვთავაზობთ ორ ასეთ სურათს (სურ. 1.2.)
თუ ბაზა ხელს არ გვიწყობს, მაშინ სიტყვიერი მინიშნებით შემოვიფარგლებით, მაგრამ საგულისხმოა, რომ სურათების ჩვენება სმარტფონითაც შეიძლება. ასევე ვაწვდით ქალაქში მცხოვრებ ბავშვებს მეორე რიგის ორ სურათს (სურ.3.4).
მოსწავლეებს ვთავაზობთ არჩევანს. მოსწავლეთა ნაწილი პირველი ან მეორე რიგის რომელიმე სურათს აარჩევს და ვაძლევთ სახალისო აქტივობას: მოგვითხრონ თავიანთი ფანტაზიით შექმნილი ამბავი.
რადგან პირველი რიგის სურათები ზღაპრული ამბის მოსათხრობად გამოდგება, მეორე უფრო არამხატვრულისთვის, შეგვიძლია, კომპლექსური დავალების იდეა (ზღაპარი ან საინფორმაციო-შემეცნებითი ტექსტების შექმნა) ბავშვებს ჩამოვაყალიბებინოთ.
ამ შემთხვევაში, ჩვენთვის მნიშვნელოვანია, რომ მოსწავლეებმა თხრობის სამნაწილიან სტრუქტურაზე გაამახვილონ ყურადღება. ამისთვის მათ მარტივ რეკომენდაციებს ვაწვდით შეკითხვების დასმით:
♦ რით დავიწყოთ თხრობა?
♦ როგორ განვავითაროთ ამბავი?
♦ რით დავასრულოთ ამბავი?
როცა მოსწავლეები შექმნიან ტექსტს, ამის მერე ვაწოდებთ შესაბამის უკუკავშირს და ვაძლევთ უფლებას, შეცვალონ ტექსტი უკეთესობისკენ. ბუნებრივია, უამრავი ნიუანსია, რომელიც ასეთ დროს არ უნდა გამორჩეს მასწავლებელს (ლექსიკური მრავალფეროვნება, სათქმელისა და თქმულის ურთიერთობა, სიტყვათა სწორი დაკავშირება წინადადებაში, დროისა და მოქმედებათა მიმდევრობა…).
კარგი იქნება, თუ მასწავლებელი, ამავე ტექსტებში, აღწერის ფუნქციურ სამეტყველო ქმედების გამოყენებისკენ უბიძგებს მოსწავლეებს (ვთქვათ, ზღაპრულ ტექსტში გამოვაყენებინოთ გარეგნობის, ბუნებისა და ქმედებების აღწერა).
ასევე, კარგ შედეგს იძლევა თხრობის ან თხრობისა და აღწერის მონაცვლეობით შექმნილი ნაწარმოებების წაკითხვა ბავშვებისთვის. ზოგჯერ წაკითხვის შემდეგ მოსწავლეებს სხვა ტიპის ტექსტები (მულტიპლიკაციური ან მოკლემეტრაჟიანი ფილმები, მულტიმედია და ა.შ.) უნდა შევთავაზოთ. ამგვარი ტექსტების შემდეგ ბავშვები უფრო მეტად სრულყოფენ ფუნქციურ სამეტყველო ქმედებებს, უჩნდებათ როლური თამაშის, ჩრდილების თეატრისა და ილუსტრირებული ნაწარმოებების შექმნის სურვილი.