თბილისის ოპერისა და ბალეტის სახელმწიფო თეატრის 171-ე სეზონის აბონენტთათვის, 6 ნოემბერს, დღის 3 საათზე, გაიმართა ადანის ორმოქმედებიანი ბალეტი „ჟიზელი“. ქორეოგრაფიული რედაქცია და დადგმა ალექსეი ფადეეჩევს ეკუთვნის, ლიბრეტო – თეოფილ გოტიესა და ჟიულ ანრი სენ-ჟორჟს, ქორეოგრაფია – ჟან კორალის, ჟიულ პეროსა და მარიუს პეტიპას.
კომპოზიტორმა ადოლფ ადანმა ფრანგულ ბალეტში რომანტიკული მიმდინარეობა დაამკვიდრა, რომლის ერთ-ერთი საუკეთესო ნიმუშია „ჟიზელი, ანუ ვილისები“ (1841). ადრიენ ბუალდიეს მოწაფე, 40-ზე მეტი ოპერისა და ბალეტის ავტორია. 1839-40 წლებში ადანი პეტერბურგში ცხოვრობდა, სადაც დაწერა ბალეტი „მეკობრე“. 1849 წლიდან პარიზის აკადემიის პროფესორი იყო, რომის პრემიის ლაურეატი, ასევე, ფლობდა საფრანგეთის საპატიო ლეგიონის ორდენის ოფიცრის წოდებას. გარდაიცვალა 1856 წლის 3 მაისს, დაკრძალულია მონმარტრის სასაფლაოზე. მისი შემოქმედება დღემდე აღაფრთოვანებს ბალეტის დიდსა თუ პატარა მაყურებელს.
თბილისის ოპერისა და ბალეტის სახელმწიფო თეატრის სცენაზე „ჟიზელის დამდგმელი რეჟისორია დავით მუქერია, დამდგმელი მხატვარი – ვიაჩესლავ ოკუნევი, განათების მხატვარი – პოლ ვიდარ საევარანგი, დამდგმელი ქორეოგრაფის ასისტენტი – ტატიანა რასტორგუევა, პედაგოგ-რეპეტიტორები: მარინა ალექსიძე, ლალი კანდელაკი, ლილიანა მითაიშვილი, ირა ჯანდიერი, სვეტლანა გოჩიაშვილი, მაია ზურაშვილი, ნათია ცვარიანი; სპექტაკლის წამყვანი რეჟისორი – ნიალა გოძიაშვილი, თბილისის ოპერისა და ბალეტის სახელმწიფო თეატრის ორკესტრის დირიჟორი – პაპუნა ღვაბერიძე, ბალეტის ხელმძღვანელი – ნინო ანანიაშვილი, თეატრის სამხატვრო ხელმძღვანელი – ბადრი მაისურაძე.
მთავარ პარტიებს ასრულებდნენ: ჟიზელი – ლაურა ფერნანდესი, გრაფი ალბერი – ანდრეი ჰავრილიუკი, ბერტა, ჟიზელის დედა – ნინო მეგრელიშვილი, გრაფის მეგობარი – ოთარ ბიწოშვილი, ჰერცოგი – გელა ფეზუაშვილი, ბატილდა – შორენა ხაინდრავა, ჰანსი, მეტყევე – დავით ანანელი, მირტა, ვილისების მბრძანებელი – მარიამ ლომჯარია და სხვები.
„ბალეტის ბალეტად“ აღიარებული „გედების ტბა“ და „ჟიზელი“ მდიდარია გულში ჩამწვდომი მუსიკითა და ქორეოგრაფიით. მაყურებელს არ დაავიწყდება პადედე ლაურა ფერნანდესისა და ანდრეი ჰავრილიუკის შესრულებით.
მაყურებელთა უმრავლესობას, 6 ნოემბერს, მოსწავლეები და მათი მშობლები წარმოადგენდნენ. კომენტარი ვთხოვე პარიზის სორბონის უნივერსიტეტის ფრანგული ენისა და ლიტერატურის სპეციალისტს, ამჟამად თბილისის დიპლომატიური სკოლის ფრანგული ენის პედაგოგს, ქალბატონ თეა ჯოჯუას: „ჩვენი ოჯახი ათი წელი ცხოვრობდა პარიზში. ჩემი უფროსი შვილი ანამარია გეგუჩაძე პარიზში დაიბადა. 6 წლის რომ ხდებოდა, საცხოვრებლად თბილისში ჩამოვედით. უზომოდ ბედნიერი ვარ, ჩემს ორ შვილთან ერთად, „ჟიზელს რომ ვესწრები. მინდა, მოვესიყვარულო ნინო ანანიაშვილს, მსოფლიო პრიმა-ბალერინას, რაც მთავარია, უკეთილშობილეს ადამიანსა და დიდ პატრიოტს. მას ჰქონდა შესაძლებლობა, მსოფლიოს ნებისმიერი ქვეყნის თეატრში დამკვიდრებულიყო, მაგრამ სამშობლოსა და თავისი ხალხის სიყვარულმა გადასძლია და მთელი თავისი შემოქმედებითი პოტენციალი თბილისის საბალეტო დასს დაახარჯა! უდიდესი სიამოვნება მომანიჭა დღევანდელმა სპექტაკლმა.“
ანამარია გეგუჩაძე: „სკოლა „XXI საუკუნის“ პირველი კლასის მოსწავლე ვარ. ორ ენას ვფლობ თავისუფლად — ქართულსა და ფრანგულს. მიყვარს კლასიკური მუსიკა. ძალიან მომეწონა ბალეტი „ჟიზელი“ და გული დამწყდა, რომ იგი გულის შეტევით მოკვდა.“
დემეტრე ომარაშვილი, გურამ დოჩანაშვილის სახელობის საერთაშორისო სკოლის მე-7 კლასის მოსწავლე: „განსაკუთრებით მომეწონა ჟიზელი და გრაფი ალბერი, მათი პადედე შუდარებელია.“
და-ძმა, ნიკოლოზ და თამარ სუარიშვილები, თბილისის 67-ე საჯარო სკოლის მე-6 და მე-2 კლასის მოსწავლეები: „როცა აბონემენტებით არის დღის სპექტაკლები, დედას ყოველთვის მოვყავართ. ძალიან ბევრჯერ გვაქვს ნანახი „მაკნატუნა“, „ჟიზელზე“ კი მე და ჩემი და პირველად ვიყავით. ძალიან მოგვეწონა, ფრანგი კომპოზიტორის, ადანის მუსიკა ბრწყინვალეა.“
ნინო ცოფურიშვილი, დედოფლისწყაროს მუნიციპალიტეტის სოფელ გამარჯვების საჯარო სკოლის პედაგოგი: „ბავშვობიდანვე მხიბლავდა ბალეტი. დიდი ზეიმი იყო ჩემთვის, როცა დედას ოპერისა და ბალეტის თეატრში მივყავდი. თითქოს გუშინ იყო, პირველად რომ ვნახე „გედების ტბა“. პ. ჩაიკოვსკის მუსიკამ დიდი შთაბეჭდილება დატოვა… სტუდენტობის დროსაც ხშირად დავდიოდი ოპერისა და ბალეტის თეატრში. დღეს კი, ჩემს სამ შვილთან ერთად, პირველად ვარ ოპერისა და ბალეტის თეატრში.“
ელენე მეცხრეკლასელია, მარიამი მე-7 კლასში სწავლობს, შოთიკო კი – მე-3 კლასში.
ელენე პოპიაშვილი: „დღევანდელი დღე, 6 ნოემბერი, არასოდეს დამავიწყდება – პირველად ვარ ოპერისა და ბალეტის თეატრში. სანამ სპექტაკლი დაიწყებოდა, მობილური ტელეფონით გადავიღე ოპერის ჭაღი, პარტერი, ამფითეატრი, ბენუარის ლოჟა, იარუსები, სარკეებიანი დარბაზი… ასეთი სილამაზე არსად მინახავს. რაც შეეხება სპექტაკლს, გულში ჩამწვდომი მუსიკის ფონზე, ჟიზელის ცეკვამ აღმაფრთოვანა. სპექტაკლის ყველა პერსონაჟი მომეწონა.“
მარიამ პოპიაშვილი: „ბალეტი „ჟიზელი“ – ეს არის ცოცხალი განძი. ბრავო ნინო ანანიაშვილს და მთელ შემოქმედებით დასს.“
შოთიკო პოპიაშვილი: „მე ჟიზელიც, გრაფი ალბერიც და მეტყევე ჰანსიც ძალიან მომეწონა. ორივეს ჟიზელი უყვარდა და გული დამწყდა, რომ ულამაზესი ჟიზელი გულის შეტევით გარდაიცვალა.“
ნანა ჭიჭინაძე, ჟურნალისტი, ოპერის მეგობარი, დედოფლისწყაროს საპატიო მოქალაქე: „მე მეამაყება, რომ ოპერისა და ბალეტის თეატრში სისტემატურად დავდივარ და ვცდილობ, არც ერთ საოპერო თუ საბალეტო სპექტაკლს არ გამოვაკლდე. წარუშლელი შთაბეჭდილება დატოვა ჩემზე მსოფლიო პრემიერამ, კარლ ორფის სასცენო კანტატამ – კარმინა ბურანა, რომელშიც, საბალეტო დასის სოლისტებთან ერთად, მონაწილეობდნენ ოპერის სოლისტები: მარიკა მაჩიტაძე, მარიანა ბერიძე (სოპრანო), ზაალ ხელაია, მამუკა ლომიძე (ბარიტონი), თბილისის ოპერისა და ბალეტის სახელმწიფო თეატრის საბალეტო დასი, გუნდი და ორკესტრი. პრემიერა გაიმართა 28, 29, 30 ოქტომბერს. სამივე დღეს ვესწრებოდი. მამუკა ლომიძის ნამღერი არასოდეს დამავიწყდება, მისი ჟესტი, მანერა, საოცარი კოსტიუმი… მისმა სცენიურმა გამოსახულებამ, ინტერპრეტაციის გასაოცარმა უნარმა და უზადო ხმამ მონუსხა მსმენელი. დირიჟორი, პრემიერის სამივე დღეს, დიდი მაესტრო ზაზა აზმაიფარაშვილი იყო.
რაც შეეხება „ჟიზელს“, მოსკოვის დიდ თეატრში ჟიზელის პარტიას ნინო ანანიაშვილი ცეკვავდა. არც ერთი სპექტაკლი არ გამომიტოვებია, რაც ნინო თბილისის საბალეტო დასის ხელმძღვანელია, ბალეტის მუდმივი მაყურებელი ვარ. ბედნიერება მხვდა წილად, ამ სცენაზე თავად ნინო ანანიაშვილის მიერ შესრულებული ჟიზელი მენახა. დღესაც მახსოვს ის შთაბეჭდილება და ემოცია, რაც მისმა ცეკვამ იმ სპექტაკლზე მომანიჭა.
დღევანდელ სპექტაკლთან დაკავშირებით კი გეტყვით, რომ მაყურებელი სუნთქვა შეკრული ისრუტავდა ადანის ჰანგებისა და საბალეტო დასის ბრწყინვალებას.“
მარიკა პოპიაშვილი
