ლალი მახარაძე
სსიპ დიმიტრი ხოზრევანიძის სახელობის ხულოს მუნიციპალიტეტის სოფ. კვატიის საჯარო სკოლის დაწყებითი საფეხურის ქართული ენისა და ლიტერატურის მასწავლებელი
არაფორმალური განათლება, თავისი მნიშვნელობით, ხელს უწყობს მოსწავლეებში კითხვის, ესთეტიკური, შემოქმედებითი და სააზროვნო უნარების განვითარებას. საგანგებოდ შედგენილი გეგმა, შერჩეული სახალისო და საინტერესო აქტივობები, ძირითადი და დამხმარე რესურსები მოსწავლეების დაინტერესებასა და ინტერაქციას უწყობს ხელს, რაც, საბოლოო ჯამში, ფორმალურ განათლებაში მიღებულ ცოდნას აღრმავებს და ამრავალფეროვნებს.
სწორედ ზემოთ ჩამოთვლილი მიზნების მიღწევისთვის შევიმუშავე საწრეო მუშაობის გეგმა ქართულ ენასა და ლიტერატურაში. მოსწავლეებს გავაცანი გეგმა, სავარაუდო აქტივობების ჩამონათვალი, შევუთანხმდი შეხვედრების სიხშირეზე და შევუდექით საქმიანობას. პირველ შეხვედრაზე წავიკითხეთ იაკობ გოგებაშვილის მოთხრობა „ფუტკარი და პეპელა“.
კითხვის დაწყებამდე მოსწავლეებს მივმართე გამოცანით, გააქტიურებისა და აზროვნების განვითარების მიზნით:
„ნაზია და ჭრელთვალება, ყვავილებს თავს ევლება“ (პეპელა)
შემდეგ გავააქტიურე მათი წინარე ცოდნა პეპელასა და ფუტკარზე. ტექსტის წაკითხვის შემდეგ, მოვისმინეთ ბასტი-ბუბუს სიმღერა „ფუტკარი“.
იაკობ გოგებაშვილის მოთხრობებზე მუშაობის პროცესი 2 კვირის განმავლობაში გაგრძელდა. მოსწავლეებს გავაცანი გოგებაშვილის ბიოგრაფია. მშობელთა ჩართულობის მიზნით, ვთხოვე, მშობლებთან ერთად, შეერჩიათ სასურველი ტექსტი და შეექმნათ ხელნაკეთი ილუსტრირებული წიგნი. შედეგი მეტყველებს, რომ დავალება დიდი მონდომებითაა შესრულებული.
წარმოსახვის, ფანტაზიის, მეხსიერების, ლოგიკური აზროვნების განვითარების და ბავშვში ლექსიკური მარაგის გამდიდრების მიზნით, გავეცანით რამდენიმე ქართულ ხალხურ ზღაპარს. მოსწავლეები ვითარდებიან ემოციურად, სწავლობენ თანაგანცდას და, პერსონაჟის როლის მორგებით, ცდილობენ პრობლემური სიტუაციიდან თავის დაღწევას.
მოსწავლეთა მოტივაციის ამაღლების მიზნით, ზღაპრებზე მუშაობის პროცესშიც ჩავრთე მშობლები. კლასში, ინტერაქტიურ რეჟიმში, მშობელი კითხულობს ზღაპარს და, შიგადაშიგ, მოსწავლეების გააზრების უნარს ამოწმებს.
ერთი მოსწავლისთვის განსაკუთრებით ემოციური აღმოჩნდა, როცა მისი ემიგრანტი მამა ჩაგვერთო უცხოეთიდან და ზღაპარი წაიკითხა ბავშვებისთვის.
შემდეგი ნაბიჯი იყო სულხან-საბა ორბელიანის ადაპტირებული იგავ-არაკების გაცნობა. კლასში ერთად ვნახეთ „კუ და მორიელი“.
მოსწავლეებს ვთხოვე სახლში, დედასთან ერთად, წაეკითხათ ჩემ მიერ წინასწარ ბარათებზე გამზადებული იგავ-არაკი (რომელიც სურვილისამებრ აირჩიეს) და ვიდეოს სახით ჩაეწერათ მთავარი სათქმელი, თუ რას ასწავლიდათ ის. მოსწავლეებმა ეს დავალებაც პასუხისმგებლობით შეასრულეს.
საწრეო მუშაობის შემდეგი აქტივობაა „ავტორობანა“. საწყის ეტაპზე ვეცნობით მუშაობის ფორმას და მიზანს: ვიწყებთ საბავშვო მოთხრობის (ქეთევან დავრიშევის „ძაღლის ბედი“) კითხვას, არა ბოლომდე. გარკვეული პერიოდის გასვლის შემდეგ, მოსწავლეები ინდივიდუალურად მოიფიქრებენ მოთხრობის დასრულებას. ჩემი მიზანია პატარა ავტორების გამოვლენა. ჩვენ თვალწინ 6 ორიგინალური დასასრული დაიწერება. რაც მთავარია, ბოლოს ყველა ერთად წავიკითხავთ ავტორისეულ დასასრულს და ორიგინალთან ყველაზე მიახლოებულს გამოვავლენთ.
საწრეო საქმიანობა მეხმარება, განვავითარო მოსწავლეების სხვადასხვა უნარ-ჩვევა და ხელი შევუწყო მათი შესაძლებლობების რეალიზებას.
ჩვენ ვაგრძელებთ მუშაობას, ვგეგმავთ სხვა ბევრს საინტერესო აქტივობას.
