როზა ბაღდავაძე
სსიპ ქალაქ სამტრედიის №12 საჯარო სკოლის გეოგრაფიის წამყვანი მასწავლებელი
21-ე საუკუნემ თანამედროვე მოთხოვნებთან ადაპტირებული პიროვნების ჩამოყალიბების გამოწვევების წინაშე დაგვაყენა. სამყაროს, რომელშიც მოვლენები ელვის სისწრაფით ვითარდება, სჭირდება ადამიანები, რომლებსაც შეუძლიათ ცხოვრებისეული პრობლემების გადასაჭრელად მიიღონ დამოუკიდებელი გადაწყვეტილებები და პასუხისმგებელნი იყვნენ თავიანთი საქმიანობის შედეგებზე. ტექნოლოგიების საუკუნეში წარმატების მიღწევა შეუძლია მხოლოდ მას, ვინც ისწავლა საკუთარი შესაძლებლობების მაქსიმალურად გამოყენება, აქვს უნარი თეორიული ცოდნა პრაქტიკულ საქმიანობას დაუკავშიროს, ისწავლა როგორ გაუმკლავდეს ცხოვრებისეულ გამოწვევებს, უზრუნველყოს საკუთარი პროგრესი დროებითი წარუმატებლობის გაანალიზებით. მოკლედ, სწავლა და ცოდნა პირდაპირ კავშირშია ყოველდღიურობასთან.
ჩვენი პედაგოგიური საქმიანობის მთავარი მიზანია თვითგანვითარებადი პიროვნების ჩამოყალიბება, ანუ პიროვნების, რომელსაც სურს და იცის როგორ ისწავლოს. ამისათვის აუცილებელია შეიქმნას პირობები, რომლითაც შესაძლებელი იქნება კლასში თითოეული ბავშვის რეალური და პოტენციური შესაძლებლობების გამოყენება. კლასებში მოსწავლეები ხვდებიან მხოლოდ ასაკობრივი პრინციპით, ინტელექტუალური და ინდივიდუალური შესაძლებლობების გათვალისწინების გარეშე. ასე რომ, ცოდნის ათვისებაში ისინი თანაბრად წინ ვერ წავლენ. დიფერენცირებული სწავლება არის სხვადასხვა შესაძლებლობების მქონე ბავშვების ერთსა და იმავე კლასში სწავლების სტრატეგია, რაც ქმნის ყველაზე ხელსაყრელ პირობებს მოსწავლის, როგორც ინდივიდის განვითარებისთვის.
სწავლებისადმი „დიფერენცირებული მიდგომის“ პირველი კონცეფცია საზღვარგარეთ გაჩნდა მეოცე საუკუნის დასაწყისში. მის დამფუძნებლებად ითვლებიან ჰუმანისტური ფსიქოლოგიის მიმართულების წარმომადგენლები: კ. როჯერსი, ა. მასლოუ, რ. მეი, ვ. ფრაკლი. დიდაქტიკაში სწავლება დიფერენცირებულად ითვლება, თუ მის პროცესში გათვალისწინებულია მოსწავლეთა ინდივიდუალური მახასიათებლები (განსხვავებები), ე.ი. პიროვნების ძირითადი თვისებები. დიფერენცირებული სწავლების მეთოდები არა მარტო მოსწავლეებისთვის, არამედ მათი მშობლებისთვისაც მნიშვნელოვანი ინფორმაციაა. მოზარდის განვითარების უწყვეტ ჯაჭვში მშობლის როლი დიდია, ამიტომ მათი ჩართულობა და ინფორმირება აუცილებელია.
დიფერენცირებული სწავლებისას გაკვეთილზე განხორციელებული აქტივობების შინაარსი, პროცესი, პროდუქტი სისტემატურად იცვლება გამომდინარე იქედან, თუ რისთვის არიან მზად მოსწავლეები. პრაქტიკაში გამოყენებისას:
- მასწავლებელმა ზუსტად იცის, რა არის მნიშვნელოვანი გაკვეთილში;
- მასწავლებელი აცნობიერებს, აფასებს და ეყრდნობა მოსწავლეთა შორის განსხვავებას;
- სწავლება და შეფასება ურთიერთკავშირშია;
- მასწავლებელი აკვირდება და არეგულირებს შინაარსს, პროცესსა და შედეგს;
- მოსწავლეთა ინდივიდუალური წარმატება და წარმატების მაქსიმალური ზრდა ორი მთავარი მიზანია;
- სწავლების ყველა ეტაპზე (დაგეგმვა, სწავლება, შეფასება) ლავირება აუცილებელია დიფერენციაციის გასახორციელებლად.
დიფერენცირებული სწავლება, ერთი მხრივ, მოსწავლის შესახებ ინფორმაციით გვამარაგებს, მეორე მხრივ კი გვაძლევს როგორც სწავლების, ისე დაგეგმვის შესაძლებლობას, რომ იგი ზუსტად შეესაბამებოდეს მოსწავლის საჭიროებებს. პროცესის სწორად წარმართვისთვის მასწავლებელი ითვალისწინებს: რა უნდა, რომ ბავშვებმა ისწავლონ? (შინაარსი); აკვირდება როგორ ისწავლეს? (პროცესი) და მეცადინეობას და შეფასებას ისე წარმართავს, რომ მოსწავლეს სწავლაში დაეხმაროს (პროდუქტი).
სწავლებისადმი დიფერენცირებული მიდგომა სწავლა/სწავლების უმნიშვნელოვანესი პრინციპია, რაც გულისხმობს ფრონტალური, ჯგუფური და ინდივიდუალური ამოცანების ერთობლიობას, თითოეული მოსწავლის განათლებისა და განვითარების ხარისხის გასაუმჯობესებლად. ამ მიდგომის გამოყენება ბავშვებში ზრდის: დამოუკიდებლობას, შრომისმოყვარეობას, თავდაჯერებულობას, შემოქმედებითობას, მოტივაციას, შემეცნებით ინტერესს; აქტიურად მიმდინარეობს მასალის შინაარსის გადამუშავება.
დიფერენცირებული მიდგომების დროს მნიშვნელოვანი ფაქტორია მოსწავლის მოსწრების დონე. ვფიქრობ, არ იქნება ურიგო ეს დონეები მოკლედ განვიხილოთ:
I სუსტი დონეა: აქ ერთიანდებიან მოსწავლეები, რომლებიც განასხვავებენ და იმახსოვრებენ დასასწავლი მასალის შინაარსს, მაგრამ უჭირთ მასალის აღქმა, წარმოსახვა, გადამუშავება, არ შეუძლიათ დამოუკიდებლად ანალიზი და შედარება. ამიტომ მათ ეძლევათ ამ დონის შესაბამისი დავალებები:
- საგნის მიმართ ინტერესის გაღვივება საბაზისო დონის ამოცანების გამოყენებით, რომლებიც საშუალებას იძლევა იმუშაონ ინდივიდუალური შესაძლებლობების შესაბამისად;
- ხარვეზების აღმოფხვრა ცოდნასა და უნარებში;
- შეთავაზებული გეგმის მიხედვით დამოუკიდებელი მუშაობის უნარის ჩამოყალიბება.
II დონე საშუალოა: აქ მოვიაზრებთ მოსწავლეებს, რომლებიც იმახსოვრებენ დასასწავლ მასალას, ესმით და შეუძლიათ გამოიყენონ ნასწავლი ნაცნობ სიტუაციაში, მაგრამ უჭირთ ერთბაშად აღიქვან საკითხის ძირითადი არსი, გამოყონ კანონზომიერებები, ამისთვის სჭირდებათ გარკვეული დრო. აქაც პედაგოგმა უნდა შეარჩიოს შესაბამისი დავალებები, რათა განუვითარდეთ მუდმივი ინტერესი საგნის მიმართ. მოახდინონ არსებული ცოდნის განახლება ახალი მასალის წარმატებით შესწავლისთვის და ჩამოუყალიბდეთ დავალებაზე, პროექტზე დამოუკიდებლად მუშაობის უნარი.
III დონე მაღალია. ამ დონეზე მოსწავლეები ხასიათდებიან პრობლემის გადაჭრის შემოქმედებითი მიდგომით. მათ ესმით დასასწავლი მასალა, შეუძლიათ მისი გამოყენება ნაცნობ და შეცვლილ სიტუაციებში. ამ დონეზე დავალებებიც შესაბამისია: განვუვითაროთ მუდმივი ინტერესი საგნის მიმართ; ჩამოვუყალიბოთ გართულებული დავალებების შესრულებისთვის ახალი გზების ძიების უნარი, რაც პირდაპირ კავშირშია წარმოსახვის, ასოციაციური აზროვნებისა და შემოქმედებითი უნარების განვითარებასთან.
მე, როგორც გეოგრაფიის მასწავლებელი, დავალებების შედგენისას, მასალის შინაარსის ათვისების დონეებიდან გამომდინარე, ვითვალისწინებ მოსწავლეთა შემდეგ სასწავლო ქმედებებს:
♦ დაბალი შესაძლებლობების – დასახელება, გაზომვა, ჩვენება, განსაზღვრა, მარტივი რუკის შედგენა;
♦ საშუალო შესაძლებლობების – შედარება, აღწერა, მახასიათებლების იდენტიფიცირება, ანალიზი, ახსნა, მოდელირება, ინტერპრეტირება;
♦ მაღალი შესაძლებლობების – კვლევის წარმოება, დემონსტრირება, შეფასება, დასაბუთება, რეკომენდირება.
დავალებების შედგენისას მნიშვნელოვანია იმის გათვალისწინება, რომ ბავშვებმა არ იმუშაონ მექანიკურად, არამედ გააკეთონ განზოგადებული დასკვნები, გამოავლინონ მიზეზ-შედეგობრივი კავშირები.
მეტი გამჭვირვალობისთვის, მოზარდთა შესაძლებლობების გათვალისწინებით, ნიმუშად გთავაზობთ დავალებების მაგალითებს, სირთულის დონის მიხედვით:
მაგალითად, გაკვეთილის თემად ავიღოთ რელიეფი და რელიეფწარმომქმნელი ფაქტორები.
დონე 1 – რა არის რელიეფი? რომელი ძალები ქმნის რელიეფს?
დონე 2 – ახსენით განსხვავება გარეგანი და შინაგანი ძალების მოქმედებით წარმოქმნილ რელიეფის ფორმებზე;
დონე 3 – ახსენით რა იწვევს რელიეფის მრავალფეროვნებას? დაასაბუთეთ, რატომ არ არის ნაოჭა მთათა სისტემა თანაბრად გადანაწილებული დედამიწაზე.
მეორე მაგალითისთვის განვიხილოთ თემა: ანტარქტიდის ორგანული სამყარო.
დონე 1 – დაასახელეთ კონტინენტის ცოცხალი სამყაროს წარმომადგენლები;
დონე 2 – ახსენით მსგავსება-განსხვავება აფრიკის და ანტარქტიდის უდაბნოებს შორის.
დონე 3 – შეაფასეთ ურთიერთდამოკიდებულება ოკეანესა და კონტინენტზე მცხოვრებ ცოცხალ სამყაროს შორის, მოიყვანეთ მაგალითები.
განვიხილოთ ჰიდროელექტროენერგიაც.
დონე 1 – დაასახელეთ ყველაზე დიდი ჰიდროელექტროსადგურები;
დონე 2 – რა დადებითი და უარყოფითი მხარეები აქვს ჰიდროელექტროსადგურის მშენებლობას?
დონე 3 – როგორ ფიქრობთ, არის თუ არა რაციონალური ნამახვანჰესის აშენება?
დიფერენცირებული სწავლებისას ყველაზე მნიშვნელოვანი პირობაა, რომ თითოეულ მოსწავლეს ჰქონდეს საშუალება აირჩიოს მისი შესაძლებლობის მქონე დავალებები. გარკვეული თემის შესწავლის შემდეგ მიღებული ცოდნის შესამოწმებლად ეფექტურია მოსწავლეთა თვითშეფასებისა ან ურთიერთშეფასების გამოყენება, რომლის მიზანია არა მხოლოდ მოსწავლეთა ცოდნის ხარისხის შეფასება, არამედ მათი შესაძლებლობების რწმენა და თავდაჯერებულობის გაძლიერება. სწავლების დიფერენცირებული მიდგომა საშუალებას გვაძლევს, მოსწავლეები განვითარების აქტუალური ზონიდან განვითარების უახლოეს ზონაში გადავიყვანოთ.
გეოგრაფიის გაკვეთილზე მოსწავლეებისთვის შეთავაზებული სხვადასხვა ტიპის ამოცანები მეტად მრავალფეროვანს გახდის საგაკვეთილო პროცესს:
გეოგრაფიული სიტუაციების მოდელირება – საინტერესოა მოსწავლე როგორ წარმოადგენს, სქემატურად, როგორ განლაგდებოდა კლიმატური სარტყლები და ბუნებრივი ზონები სამხრეთ ამერიკაში, თუ მას გადაკვეთდა ეკვატორი სამხრეთ ნაწილში; როგორ გამოსახავს დიაგრამაზე ავსტრალიის ბუნებრივ ზონებს თუ მას ეკვატორი გადაკვეთდა.
გეოგრაფიული ობიექტების დაჯგუფება – მოსწავლემ უნდა შეძლოს აფრიკის გეოგრაფიული ობიექტები დააჯგუფოს გარკვეული ნიშნის მიხედვით და თითოეული ჯგუფი დაასათაუროს; ასევე ჩრდილოეთ ამერიკის ფლორისა და ფაუნის წარმომადგენლები დააჯგუფოს ბუნებრივი ზონების მიხედვით.
აქ მნიშვნელოვანი ასპექტია მიზეზ-შედეგობრივი კავშირის დადგენა – მოცემული დებულებებისგან დაადგინეთ მიზეზ-შედეგობრივი კავშირი და გამოიტანეთ დასკვნა:
- ეკვატორიალური არე ხასიათდება უხვი ნალექით;
- ავსტრალიას თითქმის შუაზე ყოფს სამხრეთ ტროპიკი;
- ავსტრალიის სოფლის მეურნეობაში წამყვანი ადგილი მეცხვარეობას უკავია.
გეოგრაფიული ობიექტების ამოცნობა მოხდება რიგი მახასიათებლების მიხედვით. ესენია: მუშაობა კლიმატური დიაგრამებით, მხატვრული აღწერებით. რაც შეეხება გეოგრაფიული სიტუაციების პროგნოზირების ამოცანებს, ვვარაუდობთ, რომ გლობალურმა დათბობამ დედამიწაზე გამოავლინა სანაპირო ტერიტორიების დატბორვის დიდი ალბათობა.
ზემოთ აღნიშნული საკითხებიდან გამომდინარე დავალება ასეთი შეიძლება იყოს: გეოგრაფიულ რუკაზე იპოვეთ თავისუფალი ტერიტორიები, სადაც შეძლებთ მოსახლეობის განთავსებას.
აღნიშნული აქტივობა უკავშირდება რუკასთან მუშაობას, რომელიც ავლენს ბავშვების მომზადების 3 დონეს — რუკის გაგების, რუკის წაკითხვისა და რუკის ცოდნის მიხედვით.
დიდი ყურადღება უნდა მიექცეს ბავშვის უნარს დამოუკიდებლად იმუშაოს გეოგრაფიული ინფორმაციის წყაროებთან, როგორიცაა გეოგრაფიული ატლასი, კონტურული რუკები, დამატებითი გეოგრაფიული ლიტერატურა, სტატისტიკური მასალა და ა.შ.
ჩვენ განვიხილავთ დიფერენცირებულ სწავლებას და მის მიდგომებს, ამიტომ უპრიანია მოსწავლეებს შევთავაზოთ დიფერენცირებული საშინაო დავალებები დონეების მიხედვით. მაგ: დონე 1 დაისწავლეთ გაკვეთილი და უპასუხეთ კითხვებს; დონე 2 – დაიტანეთ კონტურულ რუკაზე მოცემული გეოგრაფიული ობიექტები. შეადარეთ და გამოიტანეთ დასკვნები; დონე 3 – დამატებითი ლიტერატურის გამოყენებით, შეარჩიეთ საინტერესო ფაქტები კონკრეტულ თემასთან დაკავშირებით, ჩაატარეთ მინი-კვლევა (მაგალითად, შეადგინეთ ტურისტული მარშრუტი) და მოამზადეთ პრეზენტაცია.
პედაგოგებისთვის ცნობილია დიფერენცირებული სწავლების ინსტრუმენტები, როგორებიცაა: სასწავლო გაჩერებები; სასწავლო მიზანი; სასწავლო მენიუ; შეარჩიე საკითხავი მასალა; კითხვები ინტერესების მიხედვით და სხვა. ჩემ მიერ ზემოთ წარმოდგენილი დიფერენცირებული დავალების ნიმუშები შესაძლებელია გამოყენებული იყოს მართებულად.
ამრიგად, ვფიქრობ, დიფერენცირება სასურველ შედეგს იძლევა სწავლა/სწავლების ხარისხის გაძლიერების კუთხით. შედეგები ამართლებს მიზანს: მოსწავლეები აქტუალური განვითარების დონიდან უახლოესი განვითარების ზონაში გადაგვყავს, ისინი მუშაობენ თავიანთი შესაძლებლობების ფარგლებში, ავლენენ ინტერესს საგნის მიმართ, იძენენ ახალ ცოდნას, ხდება პიროვნების მრავალმხრივი განვითარება, ე.ი. დიფერენცირებული სწავლება არის შანსი თითოეული მოსწავლისთვის ააწყოს სწავლა ისე, რომ მაქსიმალურად დაიკმაყოფილოს სასწავლო ინტერესები და ასევე, მაქსიმალურად გამოიყენოს თავისი შესაძლებლობები რეალურ ყოფაში.