რუბრიკის „ქართველი სტუდენტები უცხოეთში“ სტუმარია სანტიაგოს AIEP-Academia de Idiomas y Estudios Profecionales-ის სტუდენტი ნინო ჭაღიაშვილი
სკოლის წლები
დავამთავრე თბილისის 69-ე საჯარო სკოლა. დამამთავრებელ კლასში გადავწყვიტე, ექსტერნად ჩამებარებინა გამოცდები და ეს, დიდი ძალისხმევის ფასად, ჩემი და ჩემი მასწავლებლების დამსახურებით, შევძელი. დიდი შრომა ჩადეს ჩემში, რის გამოც მათი ყოველთვის მადლიერი ვიქნები. ჩემს ცხოვრებაში ეს იყო პირველი გარდამტეხი ნაბიჯი. სკოლის გამოცდების დამთავრებისთანავე, ეროვნული გამოცდებისთვის მომზადება დავიწყე და იმავე წელს ჩავირიცხე სოხუმის სახელმწიფო უნივერსიტეტში.
ყველაზე მნიშვნელოვანი, რაც სკოლამ მომცა, ადამიანებია, შეუცვლელი მეგობრები, რომლებიც ძალიან დიდ როლს თამაშობენ ჩემი პიროვნების ჩამოყალიბებაში.
გზა ოკეანის გადასავლელად
მეორე კურსზე ვიყავი, როდესაც სამშობლოდან ძალიან შორს, საცხოვრებლად, ჩილეში მომიწია წამოსვლა. ჩემი აზრით, ოცი წელი, სწორედ ის ასაკია, როდესაც ახალ გამოწვევებს უნდა შეეჭიდო. ეს იყო ძალიან დიდი ნაბიჯი ჩემთვის — დამოუკიდებლად დამეწყო ახალი ცხოვრება, მესწავლა ბევრი ახალი რამ — ახალი პროფესია და ახალი ენა. ადაპტაცია სრულიად უცხო ქვეყანასთან ძალიან რთული იყო. ერთი შეხედვით, ყველაფერი ლამაზად ჩანდა, თუმცა მაშინ ვერც კი ვაცნობიერებდი თუ რა სირთულეების გადალახვა მომიწევდა. ხუთი წელია, ჩილეს დედაქალაქ სანტიაგოში ვცხოვრობ. ვაგრძელებ სირთულეებთან ბრძოლას, თუმცა, ფინანსურად მხოლოდ საკუთარ თავზე დამოკიდებულება ძალიან დიდ ძალას მაძლევს.
ბავშვობიდან არჩეული პროფესია
ვსწავლობ სანტიაგოს ერთ-ერთ კერძო სასწავლებელში — AIEP-Academia de Idiomas y Estudios Profecionales, რომლის არჩევაც ძალიან სპონტანურად გადავწყვიტე. როდესაც სასწავლებელმა მიღება გამოაცხადა, ფინანსების არქონის და ესპანური ენის სრულყოფილად არცოდნის გამო, არ ვაპირებდი სწავლის დაწყებას. თუმცა, საბუთები მაინც შევიტანე და ჩავირიცხე. რაც შეეხება პროფესიას, ბავშვობიდან მინდოდა, რაიმე წვლილი შემეტანა ადამიანის ცნობიერების ამაღლებაში, დავხმარებოდი იმ სოციალურ ჯგუფებს, რომლებიც სრულყოფილად ვერ იმკვიდრებენ თავს საზოგადოებაში. ამ მხრივ, საქართველოში, ძალიან ბევრი რამაა გასაკეთებელი. ბედნიერი ვიქნები, თუ ჩემი პროფესიით, ოდნავ მაინც, შევუწყობ ხელს კანონის წინაშე ადამიანთა თანასწორობას, მიუხედავად მათი განსხვავებული შეხედულებებისა, სქესისა, რწმენისა, ეკონომიკური მდგომარეობისა თუ სხვა.
სასწავლებელში პირველი წელი არც ისე მარტივი იყო, თუმცა განსაკუთრებით კომიკური. წარმოიდგინეთ, ჩილეში ცხოვრობს ქართველი გოგონა, იმ მცირერიცხოვანთა ჯგუფის წარმომადგენელი, რომელიც კავკასიური ზონიდან სასწავლებლად აქ ჩამოვიდა. სწორედ ამიტომ, ლექტორებს ხშირად ჰქონდათ შეკითხვები ჩემთან. მეკითხებოდნენ საქართველოზე, ქართულ საგანმანათლებლო სისტემაზე. რადგან ესპანურად გამართულად ვერ ვსაუბრობდი, ხშირად გაუცნობიერებლად ვიყენებდი ჟესტებს და ჟარგონებსაც, რაც ყველასთვის ძალიან სასაცილოდ ჟღერდა.
უნივერსიტეტში გრანტების მოპოვება მხოლოდ ოჯახის სოციალური და ეკონომიკური მდგომარეობის საფუძველზე ხდება. უცხოელი სტუდენტისთვის გრანტის მოპოვება ძალიან რთულია. არსებობს სტუდენტური კრედიტები, რომელიც საშუალებას გაძლევს, გადასახადის ნაწილი დაფარო და სასწავლებლის დამთავრების შემდეგ, საკუთარი შემოსავლით, გადაფარო კრედიტი. თუმცა, მე ეს არასდროს გამომიყენებია.
უცხოური და ქართული განათლება
იქიდან გამომდინარე, რომ საქართველოს უნივერსიტეტში სწავლების გამოცდილება მაქვს, ჩემი მაგალითით შემიძლია გითხრათ, რომ აქ უმაღლესი საგანმანათლებლო სისტემა ტექნოლოგიურად მეტადაა განვითარებული, სასწავლო აუდიტორიები აღჭურვილია სათანადო ტექნიკით. დამოკიდებულება სტუდენტებსა და ლექტორებს შორის მეტად გახსნილი და უშუალოა, რაც ძალიან კომფორტულს ხდის სასწავლო პროცესს.
საუნივერსიტეტო ბიბლიოთეკეა
ბიბლიოთეკას ყველა სასწავლებელში განსაკუთრებული ადგილი უჭირავს. საუნივერსიტეტო ბიბლიოთეკები ყველგან ინდივიდუალურადაა მოწყობილი. თუმცა, ხშირ შემთვევაში, ყველა ფაკულტეტს საკუთარი ბიბლიოთეკა აქვს. გამოყოფილია ოთახები, მთელი დღის განმავლობაში, ჯგუფური სამუშაოებისთვის და ასევე, ხელმისაწვდომია კომპიუტერები და წიგნების ელექტრონული ვერსიები (ყველა ნათარგმნია ესპანურ ენაზე).
საინტერესო საუნივერსიტეტო სივრცე
უნივერსიტეტში განსაკუთრებული ყურადღება მიიქცია ადგილმა, სადაც შეგიძლია დაისვენო და ისადილო. ამას დიდი ყურადღება ექცევა, სივრცე მოწყობილია განსატვირთად და აღჭურვილია მიკროტალღური ღუმელებით, სადაც შეგიძლია გააცხელო სახლში მომზადებული საკვები, რაც დღესდღეობით დიდი ფუფუნებაა. სამწუხაროდ, სწრაფი კვების ობიექტები, ხშირ შემთხვევაში, არასასარგებლო საკვებითაა სავსე.
ონლაინ სწავლება
ჩემს სასწავლებელში ონლაინ სწავლება პანდემიამდეც ხელმისაწვდომი იყო, თუმცა, უპირატესობას აუდიტორიულ სწავლებას ვანიჭებ. კონცენტრაცია ბევრად უფრო მიადვილდება და ლაივ კომუნიკაცია უფრო მარტივია ჩემთვის. მით უმეტეს მაშინ, როცა ლექციის განმავლობაში ხშირად მიწევს ლექტორისთვის კითხვის დასმა ან თხოვნა, უფრო გასაგებად ამიხსნას საკითხი, რომელიც ვერ გავიგე.
გამოცდილების გაზიარება
„ყოველთვის, როცა დაიღლები და გაჩერებას გადაწყვეტ, გაიხსენე რატომ დაიწყე!“
მიმაჩნია, რომ ყველაზე დიდი მონაპოვარი, რაც უცხოეთში სწავლის გაგრძელებამ მომიტანა, დამოუკიდებლობაა, ასევე, საკუთარი ძალის შეცნობა და შესაძლებლობების გამოვლენა. ძალიან რთულია თავის დამკვიდრება, მით უმეტეს ისეთ დიდ ქალაქში, როგორიც სანტიაგოა. დედაქალაქში 7 მილიონზე მეტი ადამიანი ცხოვრობს და კონკურენციაც ბევრად დიდია. თუმცა, თითოეულმა ახალმა ისტორიამ, ახალმა გაცნობილმა ადამიანმა შეუფასებელი ცოდნა და გამოცდილება მომიტანა. ვფიქრობ, ახალგაზრდებს უნდა მიეცეთ შანსი, დაიწყონ დამოუკიდებლად ცხოვრება, გაეცნონ ახალ კულტურას. ყველა თეორიულ ცოდნაზე მნიშვნელოვანი სწორედ ეს მგონია, მიიღო ახალი გამოწვევები და სრულიად უცხო ადგილას, მარტოებმა, შეძლონ ამ ყველაფრის დაძლევა.
როდესაც აქ ჩამოვედი, მე, როგორც ქართველს, არ მქონდა უნივერსიტეტში შესვლის უფლება, რადგან საქართველოსა და ჩილეს შორის არ არსებობს ხელშეკრულება, ჩილეს განათლების სამინისტრო საქართველოს განათლებას არ სცნობს, არც უმაღლესს და არც საშუალოს. რა თქმა უნდა, ჩამოსვლამდე ამის შესახებ არაფერი ვიცოდი, ეს ჩემთვის დიდი შოკი იყო. რაღაც მომენტში ვიფიქრე, უკან დავიხევ და საქართველოში დავბრუნდები-მეთქი, მაგრამ ჩემმა ერთმა თვისებამ — რასაც დავიწყებ, ბოლომდე მივყვე და შუაგზაზე არ მივატოვო (არ ვიცი ეს კარგია თუ ცუდი), ჩილეში დარჩენა გადამაწყვეტინა, მაპოვნინა ძალა, დაწყებული საქმის გასაგრძელებლად. დღემდე გული მწყდება, როცა ჩემს მეგობრებს ერთად ვხედავ, როგორ აღნიშნავენ ერთმანეთის დაბადების დღეებს, ჩემგან სამი დღის (თვითმფრინავით) გზაზე, ძალიან შორს. მაშინაც, როცა შაბათ-კვირას ყველა გასართობად ემზადება და მე სამსახურში მივდივარ…
მოკლედ, მომიწია მომეძებნა გამოსავალი, გზა. ვიპოვე ერთი სკოლა, სადაც ერთი წლის განმავლობაში გავივლიდი სწავლების კურსს და წლის ბოლოს, გამოცდების საფუძველზე, ავიღებდი ჩილეს სკოლის ატესტატს. ასეც მოხდა… ახლა, უნივერსიტეტის ბოლო კურსზე ვარ. პრაქტიკა და სადიპლომო თეზისის დაცვა დამრჩა, მაქვს ორი სკოლის — ქართული და ჩილეს ატესტატები. მე ეს შევძელი დამოუკიდებლად, 22 წლის ასაკში და ესპანურ ენაზე.
ეს ყელაფერი იმიტომ გიამბეთ, რომ ძალიან რთულია საერთაშორისო სასწავლო პროცესს აუწყო ფეხი, მაგრამ ეს გვძენს სწორედ ძალას და დამოუკიდებლობას, იბრძოლო იმისთვის, რისი მიღწევაც ყველაზე ძალიან გსურს. მიღწეული შედეგით ტკბობა ბევრად სასიამოვნოა.
თავისუფალი დრო და ჩილელი მეგობრები
თავისუფალ დროს, როცა საშუალება მაქვს, მივდივარ დიდი პარკების დასათვალიერებლად, მუზეუმებში, მეგობრებთან, მიყვარს აუზთან, მზის ქვეშ, წიგნების კითხვა, ვუყურებ ფილმებს. თუმცა, როგორც უკვე ვთქვი, ვმუშაობ მაშინ, როცა არ ვსწავლობ და ძალიან ცოტა თავისუფალი დრო მრჩება. ჩილელ ახალგაზრდებს ძალიან უყვართ გართობა, ძალიან მშვიდები არიან და იშვიათად იძაბებიან. ჩილეს ფონზე, ხშირად, ძალიან მკაფიოდ ჩანდა ჩემში გამჯდარი ქართული დაძაბული მუხტი. ლექციების შემდეგ ახალგაზრდები ხშირად მიირთმევენ თითო ბოთლ ლუდს, განსატვირთად.
გოგონა ჩილედან — Niña desde Chile
სოციალურ ქსელში გვერდის შექმნის იდეა დიდხანს მქონდა, თუმცა, კარგა ხანი ვერ ვწყვეტდი. ბოლოს, კორონავირუსის დაწყებამდე ცოტა ხნით ადრე, დავიწყე ვიდეოების გადაღება. ჩემი მიზანი იყო, ქართველებისთვის გამეცნო ჩილეს ისტორია, კულტურა, ყოველდღიურობა, საკვები… მეჩვენებინა ის არაჩვეულებრივი ადგილები, რომელიც ჩილეშია. თუმცა, კორონას გამო, ცოტა რთული გახდა ამ ყველაფრის განხორციელება, მაგრამ აუცილებლად მალე აღვადგენ ისევ ვიდეოების გადაღებას და ძალიან საინტერესო სიახლეებიც მექნება. გვერდს „გოგონა ჩილედან — Niña desde Chile“ დავარქვი იმიტომ, რომ ესპანურად გოგონა — „ნინია“ ძალიან გავდა ჩემს სახელს და შევარჩიე მეგობრებთან ერთად.
მომავლის გეგმები
რა თქმა უნდა, სამომავლოდ, საქართველოში დაბრუნებას ვგეგმავ და პროფესიულად განვითრებას. ვფიქრობ, უცხოეთში დაგროვილი გამოცდილება ძალიან დამეხმარება საკუთარი თავის განვითარებაში, თუმცა, იმის ილუზია არ მაქვს, რომ მხოლოდ, უცხოეთში მიღებული განათლება, ჩემი CV-ის მთავარი პირობა იქნება. მინდა, რეალური წამატებებისა და ცოდნის გამო ვიყო საინტერესო დამსაქმებლისთვის. ამიტომაც ძალიან ბევრს ვშრომობ და ვსწავლობ. ბევრი გეგმა და ინტერესი მაქვს, რაც ჩემს პროფესიასთანაა დაკავშირებული. თუმცა, განსაკუთრებით მაინტერესებს სასწავლო ინსტიტუტებში სოციალური მუშაკის ინსტიტუტის დანერგვა.
ფიქრები საქართველოზე
ძალიან ბევრს ვფიქრობ საქართველოზე. განსაკუთრებით, როგორი იქნება ჩემი სამშობლოში დაბრუნება. ბავშვობაში პატრიოტი ვიყავი, უზომოდ შეყვარებული ჩემს ქვეყანაზე. ვწერდი ლექსებს, ჩანახატებს, შემდეგ გადავწყვიტე, რომ საქართველოს გაიდეალება ფსევდო გრძნობა იყო და ცოტა ნაცისტური.
ახლა, შორიდან, საქართველო ბევრად საინტერესო მეჩვენება, ბევრად პატარა და კიდევ უფრო ლამაზი. განსაკუთრებით ვნანობ, რომ ვერ მოვახერხე ღირსშესანიშნავი ადგილების მონახულება. თუმცა, ყველაფერი წინაა. როცა ჩამოვალ, აუცილებლად შემოვივლი საქართველოს. არასდროს მესმოდა ემიგრანტების, რომ ამბობდნენ, ქართული მიწა მენატრებაო, ახლა მეც ასე ვარ. მიწაც მენატრება, გაზაფხულის სურნელიც, ყველაფერი ქართული განსაკუთრებულად კარგი მეჩვენება. ალბათ, ძალიან ბევრი რამ შეიცვალა, როცა დავბრუნდები, ბევრ რამეს ვეღარ ვიცნობ. როცა იმ დღეზე ვფიქრობ, საქართველოში დაბრუნებული როგორ გავივლი გზას აეროპორტიდან ჩემს სახლამდე, რაღაც სიცარიელეს და სიმსუბუქეს ვგრძნობ, ბავშვურ აფორიაქებას, სიხარულს და აღტაცებას.
