ნანა დარბაიძე
საჩხერის აკაკი წერეთლის სახელობის №1 საჯარო სკოლის ინგლისური ენის პედაგოგი
პროფესია მასწავლებელი
ჩემი პროფესიული ცხოვრება დაახლოებით 6 წლის წინ დავუკავშირე სკოლას და მიმაჩნია, რომ ეს იყო ჩემთვის საინტერესო, სწორი გადაწყვეტილება. იყო მასწავლებელი XXI საუკუნეში ნიშნავს, არ წყვეტდე განვითარებას, იყო ინოვატორი, გეზის მიმცემი მოსწავლისთვის.
მასწავლებელს ექსკურსიის ორგანიზატორს შევადარებდი, რომელმაც სასწავლო პროცესი უნდა დაგეგმოს და გაამდიდროს საინტერესო რესურსებით, რისი მეშვეობითაც მოსწავლეებს ჯადოსნურ და საინტერესო სამყაროში ამოგზაურებს და აღმოაჩენს.
იყო პროფესიონალი ნიშნავს…
საგნის ცოდნა, პროგრამები, გამართული სახელმძღვანელოები და მეთოდური ლიტერატურა… — მასწავლებლის პროფესიონალიზმისათვის აუცილებელი პირობაა, თუმცა ვფიქრობ, რომ ერთ-ერთი პრიორიტეტული ფაქტორი ბავშვის უპირობო სიყვარულია. სწორედ ეს სიყვარული განაპირობებს საგნის ცოდნის აუცილებლობას, მრავალფეროვანი პროგრამების გამოყენებას სასწავლო პროცესში, ბევრ უძილო ღამეს და მოუთმენელ სურვილს იმისა, რომ მომდევნო დღეს რაღაც ახლით გაამდიდრო მოსწავლის თვალსაწიერი.
მოსწავლე და მასწავლებელი
რაც შეეხება თანამედროვე მოსწავლეს, ვიტყოდი, რომ სრულიად განსხვავებულ ფენომენთან გვაქვს საქმე. მათთვის მნიშვნელოვანია თანამშრომლობა უფროსთან და განცდა იმისა, რომ მათი მოსაზრებები და არგუმენტები გასათვალისწინებელი და მნიშვნელოვანია.
რატომ „არასტანდარტული გაკვეთილი“
არ არსებობს მიზეზი იმისა, რომ დღევანდელ რეალობაში, ტექნოლოგიების განვითარების ეპოქაში, მასწავლებელი არ იყოს აქტიური და თვითგანვითარებაზე ორიენტირებული. სწორედ თვითგანვითარების, სიახლეების ძიების დაუშრეტელი სურვილი ქმნის მასწავლებელს აქტიურს და საინტერესოს. რაც შეეხება არასტანდარტულ გაკვეთილს, რამდენიმეწლიანმა პედაგოგიურმა საქმიანობამ თვალნათლივ მიჩვენა თითოეული ჩატარებული გაკვეთილის არასტანდარტულობა. რატომ? კლასი ხომ ცნობისმოყვარე, სიახლეების ძიების პროცესში მცხოვრები მოსწავლეებისგან შემდგარი ცოცხალი ორგანიზმია, სადაც სიცოცხლე ჩქეფს, სადაც რაღაც საინტერესოს ეძებენ, სადაც უამრავი გაცნობიერებული თუ გაუცნობიერებელი კითხვა აქვთ და განა შეიძლება, გაკვეთილი შაბლონური იყოს? სწორედ ეს სიხალისე და გამძაფრებული სურვილი განვითარებისა სძენს სასწავლო პროცესს, მოსწავლისა და მასწავლებლის ურთიერთობას არასტანდარტულ ელფერს.
პროფესიული განვითარება და კარიერული წინსვლა
ჩვენ ვართ რეფორმის ეპოქის მასწავლებლები. ნებისმიერი სიახლე, რასაც სახელმწიფო გვთავაზობს, შესაძლოა იყოს მტკივნეული დანერგვის ფაზაზე, მაგრამ განვითარება მნიშვნელოვანია, ისევ და ისევ დღევანდელი რეალობიდან გამომდინარე. სახელმწიფოს მიერ შემოთავაზებული ტრენინგები, პროფესიული გამოცდები და ბევრი სხვა ხელმისაწვდომი რესურსი ერთ-ერთი განმსაზღვრელი ფაქტორია იმისა, რომ პედაგოგმა არ შეაჩეროს განვითარება. ეს არ არის მარტივი გზა, საკმაოდ რთული პროცესია, მაგრამ საჭირო.
რაც შემეხება მე, მუდმივად ძიების პროცესში ვარ. თუ თვალს გადავავლებ წარსულს დღემდე და ვიფიქრებ, რომ მეტი საჭირო აღარაა, სწორედ აქ დავუშვებ გამოუსწორებელ შეცდომას. ბევრი სიახლეა, რომელსაც გაცნობა და დანერგვა ესაჭიროება. ამ სიახლეების გაცნობის შესანიშნავ საშუალებად სწორედ რომ ტრენინგებს, ტექნოლოგიურ საშუალებებს, ციფრულ რესურსებს, ვებინარებს მოვიაზრებ. თუ სიახლეების ქარავანს ერთხელ მაინც ჩამორჩა მასწავლებელი, რთული იქნება ყველაფრის თავიდან დაწყება.
პროფესიული განვითარებისათვის ყველაფერზე მეტად პრიორიტეტული შინაგანი მოტივაციაა, რაც თავისთავად განაპირობებს უზარმაზარ პასუხისმგებლობას მომავალი თაობის წინაშე. ღრმად მწამს, რომ ყველა ძალისხმევის ტანდემი, დაწყებული სახელმწიფოს მხრიდან და დასრულებული პიროვნული ენთუზიაზმითა და მაღალი საზოგადოებრივი თვითშეგნებით, აუცილებლად მიგვიყვანს, ყველას ერთად, „ცოდნის ტაძრამდე“.
პრობლემები და მიღწევები სასკოლო განათლების სისტემაში
ბევრი მიზეზი და აზრთა სხვადასხვაობა არსებობს სასკოლო განათლების სისტემის წარუმატებლობაზე, თუმცა, მოდი განვიხილოთ უკანასკნელ წლებში მიმდინარე რეფორმების მთავარი მიღწევები. ვფიქრობ, ეს არის ცნებებით სწავლება, კომპლექსური დავალებები, თანამშრომლობითი კულტურის განვითარება და ა.შ. მე, როგორც ერთი რიგითი მასწავლებელი, რას ვფიქრობ ამ მიღწევების შესახებ? მიმაჩნია, რომ ეს ყველაფერი ქმნის განათლების ისეთ ციკლს, როცა მოსწავლეს შესაძლებლობა აქვს, სასწავლო პროცესი საკუთარ ცხოვრებისეულ მომენტებს დაუკავშიროს, იყოს ინოვატორი, გაშალოს შემოქმედებითი ხედვა და მთელი არსებით დაიკარგოს შემეცნებით პროცესში. ეს ყველაფერი კი, პრაქტიკულად და რეალისტურად მოაზროვნე მოქალაქედ ჩამოყალიბების პროცესს შეუწყობს ხელს, რაც, იმედი მაქვს, ჯანსაღი საზოგადოების არსებობის საწინდარია.
თანამედროვე ქართველი მასწავლებელი
პირველ რიგში, ბედნიერი და მომავალ თაობაზე უზომოდ შეყვარებული. რა თქმა უნდა, მოღიმარი, სიახლეების ძიების პროცესში, თვითგანვითარებაზე ორიენტირებული, მუდამ მზად თანამშრომლობისათვის და პოზიტიური. აი, ასეთია ჩემი თვალით დანახული თანამედროვე ქართველი მასწავლებელი.
თავისუფალი დრო და მომავლის გეგმები
თავისუფალი დრო, ჩემი რეალობიდან გამომდინარე, თითქმის არასოდეს მაქვს. მუდამ განვიცდი დროის დეფიციტს, თუმცა, რამდენიმესაათიანი განტვირთვის დროს, თვალს ვხუჭავ და ვცდილობ, საკუთარ პიროვნებას უცხო თვალით შევხედო, გავაანალიზო რა გავაკეთე კარგი ან ცუდი, დავაკვირდე საკუთარ „მე“-ს და მომდევნო დღე ახალი ხედვებითა და იდეებით განვაგრძო.
რაც შეეხება გეგმებს, ზოგადად, ადამიანებს ბევრი გეგმა გვაქვს. ვფიქრობ, ყველაფრის ერთად შესრულება წარმოუდგენელია, ამიტომ საჭიროა ერთი კონკრეტული გეგმისა და მიზნის დასახვა მოცემული მომენტისთვის და მისი განხორციელების გზების ძიება. მეც, ჩემ წინაშე არსებული რეალობიდან და საჭიროებიდან გამომდინარე, დავისახავ ხოლმე გეგმებს, თუმცა უმთავრესი, რაც ჩემი მუდმივი გეგმების რიგში ირიცხება, თვითსწავლისა და განვითარების პროცესია.
