29 მარტი, პარასკევი, 2024

არ მიყ­ვარს შე­უ­სა­ბა­მო ოც­ნე­ბე­ბი და მიზ­ნე­ბი, რომ­ლე­ბიც ფი­ზი­კუ­რად მი­უღ­წე­ვე­ლია

spot_img

 

რუბ­რი­კის “ქართველი სტუდენტები უცხოეთში” სტუ­მა­რია, გერმანიის ქალაქ ჰაიდენჰაიმის DHBW უნი­ვერ­სი­ტე­ტის სტუდენტი ანა­ნო ჩო­მა­ხი­ძე

— ანა­ნო, საზღ­ვარ­გა­რეთ სწავ­ლის მი­სა­ღე­ბად მე­ა­თე კლა­სი­დან გერ­მა­ნი­ა­ში გა­ემ­გ­ზავ­რე, რო­გორ გა­იხ­სე­ნებ მშობ­ლი­ურ მე-6 გიმ­ნა­ზი­ას და ჰა­ნო­ვე­რის გიმ­ნა­ზი­ა­ში გა­ტა­რე­ბულ პე­რი­ოდს?
— პირ­ველ რიგ­ში, მი­ვე­სალ­მე­ბი თქვე­ნი გა­ზე­თის მკითხ­ველს და მად­ლო­ბას გიხ­დით ამ რუბ­რი­კა­ში მოწ­ვე­ვის­თ­ვის.
და­ვი­ბა­დე და გა­ვი­ზარ­დე თბი­ლის­ში, და­ვამ­თავ­რე მე­ექ­ვ­სე გიმ­ნა­ზია, ცნო­ბი­ლი გერ­მა­ნუ­ლი სკო­ლა ვე­რა­ზე, პეტ­რი­აშ­ვი­ლის ქუ­ჩა­ზე. მეც, ისე­ვე რო­გორც ალ­ბათ ყვე­ლას, ვინც ამ სკო­ლა­ში სწავ­ლობ­და, გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა მაქვს მის მი­მართ, რაც გან­პი­რო­ბე­ბუ­ლია ურ­თი­ერ­თო­ბე­ბით მოს­წავ­ლე­ებ­სა და მას­წავ­ლებ­ლებს შო­რის, მიდ­გო­მით სწავ­ლი­სად­მი და, რა თქმა უნ­და, პე­და­გო­გე­ბის პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლიზ­მით, რო­მელ­თა დი­დი ძა­ლის­ხ­მე­ვი­თაც მე­ექ­ვ­სე გიმ­ნა­ზი­ამ და­იმ­კ­ვიდ­რა სა­ხე­ლი და დღემ­დე ერთ-ერთ პრეს­ტი­ჟულ სკო­ლად ით­ვ­ლე­ბა ქა­ლაქ­ში. გარ­და ამი­სა, ასე­ვე აღ­სა­ნიშ­ნა­ვია გერ­მა­ნე­ლი პე­და­გო­გე­ბის მონ­დო­მე­ბა და თავ­და­დე­ბა, რო­მელ­თა წყა­ლო­ბი­თაც მე­ექ­ვ­სე სკო­ლის მოს­წავ­ლე­ე­ბი გერ­მა­ნი­ის სხვა­დას­ხ­ვა ქა­ლა­ქებ­ში ახერ­ხე­ბენ სას­წავ­ლო სე­მეს­ტ­რის გავ­ლას, რაც, და­მე­თან­ხ­მე­ბით, ნე­ბის­მი­ე­რის­თ­ვის დი­დი გა­მოც­დი­ლე­ბაა. გერ­მა­ნუ­ლი ენა ყო­ველ­თ­ვის ძა­ლი­ან მომ­წონ­და, შე­სა­ბა­მი­სად, კარ­გა­დაც ვსწავ­ლობ­დი. ამი­ტომ, მე­ა­თე კლას­ში მო­მე­ცა სა­შუ­ა­ლე­ბა გავ­მ­გ­ზავ­რე­ბუ­ლი­ყა­ვი ქა­ლაქ ჰა­ნო­ვერ­ში და უფა­სოდ მეს­წავ­ლა ერ­თი სე­მეს­ტ­რის გან­მავ­ლო­ბა­ში იქა­ურ გიმ­ნა­ზი­ა­ში. იქ გა­ტა­რე­ბუ­ლი დრო არაჩ­ვე­უ­ლებ­რი­ვად მახ­სენ­დე­ბა, დღემ­დე მაქვს ურ­თი­ერ­თო­ბა ჩემს მიმ­ღებ ოჯახ­თან და გერ­მა­ნელ კლა­სე­ლებ­თან. გარ­და სა­სი­ა­მოვ­ნოდ გა­ტა­რე­ბუ­ლი დრო­ი­სა, ეს იყო უდი­დე­სი გა­მოც­დი­ლე­ბა ჩემ­თ­ვის რო­გორც ცხოვ­რე­ბი­სე­უ­ლი, ასე­ვე ცოდ­ნის გაღ­რ­მა­ვე­ბის მხრივ. ჰა­ნო­ვერ­ში გა­ტა­რე­ბუ­ლი სე­მეს­ტ­რი ძა­ლი­ან და­მეხ­მა­რა სკო­ლის და­მამ­თავ­რე­ბე­ლი გა­მოც­დის ჩა­ბა­რე­ბა­ში, რო­მე­ლიც ყო­ველ წელს ტარ­დე­ბა მე­ექ­ვ­სე სკო­ლე­ლე­ბის­თ­ვის გერ­მა­ნულ ენა­ში. ამ გაც­ვ­ლი­თი პროგ­რა­მის შემ­დ­გომ გა­დავ­წყ­ვი­ტე, აუცი­ლებ­ლად დავ­ბ­რუ­ნე­ბუ­ლი­ყა­ვი გერ­მა­ნი­ა­ში სწავ­ლის გა­საგ­რ­ძე­ლებ­ლად და სწო­რედ ამი­ტომ ჩა­ვა­ბა­რე გრი­გოლ რო­ბა­ქი­ძის უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში — ალ­მა მა­ტერ­ში, რო­გორც მას ხში­რად ვუ­წო­დებთ ხოლ­მე.

— რა პრო­ფე­სი­ას ეუფ­ლე­ბი?
— დღეს, უკ­ვე, ალ­მა მა­ტე­რის ბიზ­ნე­სის სკო­ლის გერ­მა­ნუ­ლე­ნო­ვა­ნი ფა­კულ­ტე­ტის მე­ოთხე კურ­სის სტუ­დენ­ტი ვარ. სწო­რედ ეს უნი­ვერ­სი­ტე­ტი აძ­ლევს თა­ვის სტუ­დენ­ტებს უნი­კა­ლურ შე­საძ­ლებ­ლო­ბებს უცხო­ეთ­ში გაც­ვ­ლი­თი პროგ­რა­მე­ბის, სტა­ჟი­რე­ბის და და­საქ­მე­ბის მხრივ. ვე­რას­დ­როს წარ­მო­ვიდ­გენ­დი, რომ მე­ო­რე კურ­სის სტუ­დენტს, შე­მეძ­ლე­ბო­და სტა­ჟი­რე­ბა გერ­მა­ნი­ა­ში გა­მევ­ლო, თუმ­ცა გრი­გოლ რო­ბა­ქი­ძის უნი­ვერ­სი­ტე­ტის მჭიდ­რო კონ­ტაქ­ტე­ბის მეშ­ვე­ო­ბით, 2012 წელს, გა­ვემ­გ­ზავ­რე გერ­მა­ნი­ა­ში სრუ­ლი და­ფი­ნან­სე­ბით და ქა­ლაქ კი­ოლ­ნ­ში გა­ვა­ტა­რე თვე­ნა­ხე­ვა­რი, რომ­ლის გან­მავ­ლო­ბა­შიც ვმუ­შა­ობ­დი კომ­პა­ნია ვა­ი­ნორ­ში (Weinor GmbH & Co KG). ვა­ი­ნო­რი ევ­რო­პის ბა­ზარ­ზე საკ­მა­ოდ ცნო­ბი­ლი კომ­პა­ნიაა, რო­მე­ლიც ტე­რა­სე­ბის, აივ­ნე­ბის, ზამ­თ­რის ბა­ღე­ბის ინო­ვა­ცი­ურ გა­და­ხურ­ვას, გათ­ბო­ბას და სხვა მრა­ვალ­გ­ვარ სერ­ვისს სთა­ვა­ზობს სა­კუ­თარ კლი­ენ­ტებს. მე, რა თქმა უნ­და, ჩე­მი პრო­ფე­სი­ი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე ვმუ­შა­ობ­დი, ვა­წარ­მო­ებ­დი პრო­ცე­სე­ბის ხარ­ჯ­თაღ­რიცხ­ვას და ფი­ნან­სურ ანა­ლიზს. ანაზღა­უ­რე­ბა­დი სტა­ჟი­რე­ბის ფარ­გ­ლებ­ში, ფი­ნან­სე­ბის მი­მარ­თუ­ლე­ბით, ძა­ლი­ან დი­დი ცოდ­ნა მი­ვი­ღე. მე­სა­მე კურ­ს­ზე გერ­მა­ნი­ა­ში გამ­გ­ზავ­რე­ბის სა­შუ­ა­ლე­ბა კვლავ მო­მე­ცა, ამ­ჯე­რად ბა­დენ-ვი­ურ­ტემ­ბერ­გის მი­წა­ზე, შტუტ­გარ­ტის მახ­ლობ­ლად მდე­ბა­რე სა­უ­ნი­ვერ­სი­ტე­ტო ქა­ლაქ ჰა­ი­დენ­ჰა­იმ­ში, სა­დაც ერ­თი სე­მეს­ტ­რის გან­მავ­ლო­ბა­ში ვსწავ­ლობ­დი გერ­მა­ნი­ა­ში პირ­ველ, დუ­ა­ლურ უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში — Duale Hochschule Baden-Wű­r­ttemberg.

— რა შე­გიძ­ლია მი­ამ­ბო DHBW უნი­ვერ­სი­ტე­ტის შე­სა­ხებ?
— უნი­ვერ­სი­ტე­ტი DHBW ულ­ტ­რა­თა­ნა­მედ­რო­ვე ტი­პის სას­წავ­ლე­ბე­ლია, რო­მე­ლიც და­ფუძ­ნე­ბუ­ლია დუ­ა­ლუ­რი სწავ­ლე­ბის პრინ­ციპ­ზე, რაც გუ­ლის­ხ­მობს თე­ო­რი­ას პლუს პრაქ­ტი­კას, ანუ სტუ­დენ­ტე­ბი ყო­ვე­ლი სე­მეს­ტ­რის სამ თვეს თე­ო­რი­უ­ლად შეს­წავ­ლი­ლის სის­რუ­ლე­ში მოყ­ვა­ნას უთ­მო­ბენ. ეს ხორ­ცი­ელ­დე­ბა უნი­ვერ­სი­ტე­ტის პარ­ტ­ნი­ო­რი ფირ­მე­ბის მი­ერ მა­თი და­საქ­მე­ბით. ძა­ლი­ან კარ­გად მახ­სენ­დე­ბა ჰა­ი­დენ­ჰა­იმ­ში გა­ტა­რე­ბუ­ლი სე­მეს­ტ­რი. ლექ­ცი­ებს ვეს­წ­რე­ბო­დი სის­ტე­მა­ტუ­რად, რად­გან გა­რე­მო ისე კომ­ფორ­ტუ­ლა­დაა შექ­მ­ნი­ლი, რომ სწავ­ლა სა­სი­ა­მოვ­ნოა. გარ­და ამი­სა, კვა­ლი­ფი­ცი­უ­რი პრო­ფე­სო­რე­ბი მორ­გე­ბუ­ლი არი­ან სტუ­დენ­ტის მოთხოვ­ნებს და მაქ­სი­მა­ლუ­რად ცდი­ლო­ბენ თა­ვი­ან­თი ცოდ­ნა და გა­მოც­დი­ლე­ბა მო­მა­ვალ თა­ო­ბას გა­დას­ცენ. არ შე­მიძ­ლია არ გა­მოვ­ყო ჩე­მი გერ­მა­ნე­ლი ჯგუ­ფე­ლე­ბი, რომ­ლე­ბიც ყვე­ლა­ნა­ი­რად მეხ­მა­რე­ბოდ­ნენ, არ შემ­ქ­მ­ნია არა­ვი­თა­რი პრობ­ლე­მა კო­მუ­ნი­კა­ცი­ის თვალ­საზ­რი­სით, რად­გან ძა­ლი­ან სტუ­მარ­თ­მოყ­ვა­რედ და თბი­ლად მი­მი­ღეს. ეს ნამ­დ­ვი­ლად ბევრს ნიშ­ნავს, გან­სა­კუთ­რე­ბით პირ­ველ ეტაპ­ზე ადაპ­ტა­ცი­ის გა­სავ­ლე­ლად უცხო გა­რე­მო­ში.

— რო­გო­რი ქა­ლა­ქია ჰა­ი­დენ­ჰა­ი­მი?
— ჰა­ი­დენ­ჰა­ი­მი პა­ტა­რა სა­უ­ნი­ვერ­სი­ტე­ტო ქა­ლა­ქია. აქ არ არის ბევ­რი ღირ­ს­შე­სა­ნიშ­ნა­ო­ბა, ძი­რი­თა­დად კამ­პუ­სე­ბი, მა­ღა­ზი­ე­ბი, რამ­დე­ნი­მე პარ­კი, კი­ნო­თე­ატ­რი, თა­ნა­მედ­რო­ვე ხე­ლოვ­ნე­ბის მუ­ზე­უ­მი და თე­ატ­რია, თუმ­ცა არაჩ­ვე­უ­ლებ­რი­ვი ად­გილ­მ­დე­ბა­რე­ო­ბა აქვს და ძა­ლი­ან მცი­რე დრო­ში შე­იძ­ლე­ბა გა­დას­ვ­ლა მი­უნ­ხენ­ში, შტუტ­გარ­ტ­ში, აუგ­ს­ბურ­გ­ში, კარ­ლ­ს­რუ­ე­ში თუ სხვა ახ­ლომ­დე­ბა­რე დიდ ქა­ლა­ქებ­ში, სა­დაც გა­სარ­თო­ბი და სა­ნა­ხა­ვი ბევ­რია, ასა­კის და ინ­ტე­რე­სე­ბის მი­უ­ხე­და­ვად. შა­ბათ-კვი­რის აქ­ცი­ე­ბი სტუ­დენ­ტე­ბის­თ­ვის მუდ­მი­ვად მოქ­მე­დებს თით­ქ­მის ყვე­ლა­ფერ­ზე და, შე­სა­ბა­მი­სად, კვი­რის ბო­ლოს გარ­თო­ბა და დას­ვე­ნე­ბა ხელ­მი­საწ­ვ­დო­მია. ასე­ვე ძა­ლი­ან კარ­გია ისიც, რომ და­მა­ტე­ბი­თი ვი­ზის და რა­ი­მე სა­ხის ნე­ბარ­თ­ვის აღე­ბის გა­რე­შე შე­იძ­ლე­ბა გერ­მა­ნი­ის ფარ­გ­ლე­ბის და­ტო­ვე­ბა და მოგ­ზა­უ­რო­ბა შენ­გე­ნის სივ­რ­ცე­ში. ჰა­ი­დენ­ჰა­ი­მი სამ­ხ­რეთ გერ­მა­ნი­ა­ში მდე­ბა­რე­ობს, ბა­დენ-ვი­ურ­ტემ­ბერ­გის მი­წა­ზე, რო­მე­ლიც შვე­ი­ცა­რი­ას ესაზღ­ვ­რე­ბა და ძა­ლი­ან მარ­ტი­ვად, სულ რამ­დე­ნი­მე სა­ათ­ში, შე­გიძ­ლი­ათ კომ­ფორ­ტუ­ლი მა­ტა­რებ­ლით ეს­ტუმ­როთ ამ მშვე­ნი­ერ ქვე­ყა­ნას.

— სწავ­ლის პა­რა­ლე­ლუ­რად გქონ­და თუ არა მუ­შა­ო­ბის უფ­ლე­ბა?
— თქვენ იცით, რომ სტუ­დენტს ეძ­ლე­ვა უფ­ლე­ბა შეზღუ­დუ­ლი დრო­ით (თუ არ ვცდე­ბი, კვი­რა­ში 20 სა­ა­თი) იმუ­შა­ოს. მი­უ­ხე­და­ვად ამი­სა, მე არ მი­მუ­შა­ვია იმი­ტომ, რომ საკ­მა­ოდ კარ­გი სტი­პენ­დია და­მი­ნიშ­ნა ბა­დენ-ვი­ურ­ტემ­ბერ­გის მხა­რემ, რაც თა­ვი­სუფ­ლად მყოფ­ნი­და.

— ზო­გა­დად, რა შე­გიძ­ლია გვი­ამ­ბო გერ­მა­ნი­ის გა­ნათ­ლე­ბის სის­ტე­მა­ზე, რა არის მას­ში გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი?
— ზო­გა­დად, გერ­მა­ნი­ის გა­ნათ­ლე­ბის სის­ტე­მა­ში გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი ის არის, რომ ეს ქვე­ყა­ნა ევ­რო­პა­ში იმ მცი­რე­რიცხო­ვან ჯგუფს მი­ე­კუთ­ვ­ნე­ბა, სა­დაც სწავ­ლა უფა­სოა და გერ­მა­ნი­აც, ისე­ვე რო­გორც ჩვე­ნი ქვე­ყა­ნა, ჩარ­თუ­ლია ბო­ლო­ნი­ის პრო­ცეს­ში. ეს გუ­ლის­ხ­მობს წე­ლი­წად­ში გან­საზღ­ვ­რუ­ლი რა­ო­დე­ნო­ბით კრე­დი­ტე­ბის დაგ­რო­ვე­ბას, სა­ბო­ლო­ოდ კი, 240 კრე­დი­ტის სა­ფუძ­ველ­ზე, ბა­კა­ლავ­რის ხა­რის­ხის მი­ნი­ჭე­ბას. ჩე­მი უნი­ვერ­სი­ტე­ტის დიპ­ლო­მი აღი­ა­რე­ბუ­ლია გერ­მა­ნი­ა­ში, ასე­ვე, სა­ქარ­თ­ვე­ლო­შიც აღი­ა­რე­ბუ­ლია გერ­მა­ნი­ის ფე­დე­რა­ცი­ის მი­ერ გა­ცე­მუ­ლი დიპ­ლო­მე­ბი. შე­სა­ბა­მი­სად, იქ მი­ნი­ჭე­ბუ­ლი კრე­დი­ტე­ბი უპ­რობ­ლე­მოდ შე­მი­ნარ­ჩუნ­და სა­ქარ­თ­ვე­ლო­შიც.

— ანა­ნო, ამ­ჟა­მად სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში იმ­ყო­ფე­ბი, სად და რო­გორ ატა­რებ თა­ვი­სუ­ფალ დროს?
— თა­ვი­სუ­ფალ დროს ყო­ველ­თ­ვის მე­გობ­რებ­თან ერ­თად, სა­სი­ა­მოვ­ნო გა­რე­მო­ში ვა­ტა­რებ. ხში­რად ვსტუმ­რობ მათ­თან ერ­თად სხვა­დას­ხ­ვა გა­სარ­თობ და­წე­სე­ბუ­ლე­ბებს და წვე­უ­ლე­ბებს. ასე­ვე ძა­ლი­ან მიყ­ვარს ქა­ლაქ­გა­რეთ, ბუ­ნე­ბა­ში დას­ვე­ნე­ბა. და­ძა­ბუ­ლი კვი­რის ბო­ლოს, მე­გობ­რებ­თან ერ­თად დრო­ის გა­ტა­რე­ბა სა­უ­კე­თე­სო გან­ტ­ვირ­თ­ვაა. დაღ­ლი­ლო­ბის დაძ­ლე­ვა­ში ძა­ლი­ან მეხ­მა­რე­ბა მუ­სი­კის მოს­მე­ნა და წიგ­ნის კითხ­ვა. საყ­ვა­რე­ლი მწე­რა­ლი არ მყავს, არც რო­მე­ლი­მე ერთ ნა­წარ­მო­ებს გა­მო­ვარ­ჩევ, რად­გან ამ მხრივ ჩე­მი გე­მოვ­ნე­ბა არა­ერ­თ­გ­ვა­რო­ვა­ნია. ჩემ­თ­ვის მთა­ვა­რია აზ­რი იყოს ღრმა, სი­კე­თის­კენ და თა­ვის შეც­ნო­ბის­კენ მი­მარ­თუ­ლი. ამ­ჟა­მად, ვკითხუ­ლობ ჯონ სტე­ინ­ბე­კის ნო­ვე­ლას „ზამ­თა­რი ჩვე­ნი მღელ­ვა­რე­ბი­სა“ და ჯერ­ჯე­რო­ბით მომ­წონს. ძა­ლი­ან მიყ­ვარს ფილ­მე­ბის ყუ­რე­ბა. ვფიქ­რობ, კი­ნო სახ­ვი­თი ხე­ლოვ­ნე­ბის სა­უ­კე­თე­სო მი­მარ­თუ­ლე­ბაა ოც­და­მე­ერ­თე სა­უ­კუ­ნე­ში. ბო­ლო დროს ძა­ლი­ან გა­მი­ტა­ცა ევ­რო­პულ­მა კი­ნე­მა­ტოგ­რა­ფი­ამ და, რამ­დე­ნი­მე წე­ლია, სა­ერ­თოდ აღარ ვინ­ტე­რეს­დე­ბი ჰო­ლი­ვუ­დუ­რი სი­ახ­ლე­ე­ბით. უპი­რა­ტე­სო­ბას ვა­ნი­ჭებ პო­ლო­ნურ, იტა­ლი­ურ და რუ­სულ ფილ­მებს 60-70-იანი წლე­ბი­დან. ვფიქ­რობ, ხე­ლოვ­ნე­ბამ ადა­მი­ა­ნის მო­რა­ლურ მხა­რე­ზე უნ­და იზ­რუ­ნოს, მნიშ­ვ­ნე­ლო­ვან თე­მებ­ზე უნ­და და­ა­ფიქ­როს და მი­სი მი­ზა­ნი არ უნ­და იყოს მი­ლი­არ­დო­ბით დო­ლა­რის მო­გე­ბის მი­ღე­ბა­ზე გათ­ვ­ლა, ზე­და­პი­რუ­ლი სი­უ­ჟე­ტით, რო­გორც დამ­კ­ვიდ­რე­ბუ­ლია ჰო­ლი­ვუ­დურ და ბო­ლი­ვუ­დურ პრაქ­ტი­კა­ში. გარ­და ამი­სა, ძა­ლი­ან მიყ­ვარს სპორ­ტი და კვი­რა­ში რამ­დე­ნი­მე დღეს ვუთ­მობ ფიტ­ნესს, ბევრს ვმოძ­რა­ობ ფე­ხით და ვცდი­ლობ ჯან­მ­რ­თე­ლი ცხოვ­რე­ბის წესს მივ­ს­დიო.

— მო­მა­ვა­ლი რო­გორ გე­სა­ხე­ბა, რო­გო­რია შე­ნი სა­მო­მავ­ლო გეგ­მე­ბი?
— მო­მა­ვალ­ში ჩემს თავს უამ­რავ ად­გი­ლას ვხე­დავ, თუმ­ცა არ მიყ­ვარს შე­უ­სა­ბა­მო ოც­ნე­ბე­ბი და მიზ­ნე­ბი, რომ­ლე­ბიც ფი­ზი­კუ­რად მი­უღ­წე­ვე­ლია. ვცდი­ლობ, ყო­ველ­თ­ვის რე­ა­ლუ­რად შევ­ხე­დო მოვ­ლე­ნებს და ჩე­მი შე­საძ­ლებ­ლო­ბე­ბი ობი­ექ­ტუ­რად შე­ვა­ფა­სო. მო­მა­ვალ­ში, ვფიქ­რობ, კერ­ძო სექ­ტორ­ში დავ­საქ­მ­დე­ბი ჩე­მი საყ­ვა­რე­ლი პრო­ფე­სი­ით, თუმ­ცა აუცი­ლებ­ლად ვა­პი­რებ, რომ დრო და­ვუთ­მო ახალ­გაზ­რ­დებ­თან ურ­თი­ერ­თო­ბას, რო­მე­ლი­მე კარგ უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში. მას შემ­დეგ, რაც სრულ სამ­სა­ფე­ხუ­რი­ან გა­ნათ­ლე­ბას მი­ვი­ღებ და პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლად ჩა­მოვ­ყა­ლიბ­დე­ბი, ვა­პი­რებ კვი­რა­ში რამ­დე­ნი­მე სა­ა­თით მა­ინც მქონ­დეს უშუ­ა­ლო შე­ხე­ბა სტუ­დენ­ტებ­თან. ახალ­გაზ­რ­დო­ბა ეს არის ყვე­ლა­ზე ცოცხა­ლი ძა­ლა, კრე­ა­ტი­უ­ლი აზ­როვ­ნე­ბა და შე­უზღუ­და­ვი შე­საძ­ლებ­ლო­ბა. მათ­თან ურ­თი­ერ­თო­ბა­ში ადა­მი­ა­ნი ძა­ლი­ან ბევრ რა­მეს სწავ­ლობს, მუდ­მი­ვად იზ­რ­დე­ბა და არ ჩერ­დე­ბა ერთ დო­ნე­ზე. რაც მთა­ვა­რია, გა­ნათ­ლე­ბუ­ლი ახალ­გაზ­რ­დო­ბა ქვეყ­ნის გან­ვი­თა­რე­ბის სა­წინ­და­რია და ვფიქ­რობ, თი­თო­ე­უ­ლი ადა­მი­ა­ნის მი­ზა­ნი უნ­და იყოს სწო­რედ ის, რომ თა­ვი­სი წვლი­ლი შე­ი­ტა­ნოს ქვეყ­ნის წინ­ს­ვ­ლა­ში.

— რო­გორ ფიქ­რობ, იმი­სათ­ვის, რომ ადა­მი­ა­ნი პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლად ჩა­მო­ყა­ლიბ­დეს, აუცი­ლე­ბე­ლია საზღ­ვარ­გა­რეთ მი­ღე­ბუ­ლი გა­ნათ­ლე­ბა? სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში და­საქ­მე­ბა­ში, რამ­დე­ნად და­გეხ­მა­რე­ბა უცხო­ე­თის დიპ­ლო­მი?
— ვფიქ­რობ, გერ­მა­ნი­ა­ში მი­ღე­ბუ­ლი ცოდ­ნა და გა­მოც­დი­ლე­ბა ძა­ლი­ან და­მეხ­მა­რე­ბა სა­სურ­ვე­ლი სა­მუ­შაო ად­გი­ლის პოვ­ნა­ში, რად­გან ქარ­თულ ბა­ზარ­ზე დი­დი ყუ­რადღე­ბა ექ­ცე­ვა საზღ­ვარ­გა­რეთ მი­ღე­ბულ გა­ნათ­ლე­ბას. ამის მი­ზე­ზი ის არის, რომ ევ­რო­პუ­ლი და ამე­რი­კუ­ლი გა­ნათ­ლე­ბის სის­ტე­მე­ბი მრა­ვალ­წ­ლი­ან გა­მოც­დი­ლე­ბას ეყ­რ­დ­ნო­ბა და აპ­რო­ბი­რე­ბუ­ლია პრაქ­ტი­კა­ში, ჩვე­ნი სის­ტე­მა კი ჯერ კი­დევ რე­ფორ­მა­ცი­ის ეტაპ­ზეა და გეზს სწო­რედ ახ­ლა იღებს. თუმ­ცა ვფიქ­რობ, იმი­სათ­ვის, რომ ადა­მი­ა­ნი პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლად ჩა­მო­ყა­ლიბ­დეს, სუ­ლაც არ არის აუცი­ლე­ბე­ლი საზღ­ვარ­გა­რეთ სწავ­ლა. მონ­დო­მე­ბუ­ლი და შრო­მის­მოყ­ვა­რე სტუ­დენ­ტი სა­ქარ­თ­ვე­ლო­შიც შეძ­ლებს კარ­გი გა­ნათ­ლე­ბის მი­ღე­ბას.

ესაუბრა მაკა ყიფიანი

ერთიანი ეროვნული გამოცდები

ბლოგი

კულტურა

მსგავსი სიახლეები